செய்யிறதையும் செஞ்சிட்டு என்னக்கா னு அப்பாவி மாதிரியேவா கேட்குற?

கடைக்கு சென்று மளிகை சாமான் வாங்கனும், இதற்காக தான் அம்மா அந்த கத்து கத்திக்கிட்டு இருந்தாள். கண்ணாடியில முகத்தையும் தலை முடியையும் பார்த்துகொண்டேன். அங்கும் இங்குமாக கலைந்திருந்த முடியை கொஞ்சம் ஸ்டய்ல் ஆக கலைத்துக்கொண்டு இருக்கையில் அம்மா மறுபடியும் தனது தொனியை உயர்த்தினாள், இம்முறை இன்னும் கொஞ்சம் வக்கிரம் கூடியிருந்தது.”இப்போ போக போறியா இல்ல வந்து உதைக்கவா??” என்றாள்.
இதற்கு மேல் தாமதித்தால் என் நிலைமை கவலைக்கிடமாகி விடும் என்ற
பயத்தில் “இன்னும் ஏதாவது வாங்கனுமா??” என்றேன்.

சரி, கடைக்கு சென்று வருமுன் என்னைப்பற்றியும் என் குடும்பத்தை பற்றியும் கதைக்கு தேவையான விடயங்களை மட்டும் சுருக்காமாக சொல்லிவிடுகிறேன்.

நான் பேனா வாங்கினால் முதலில் எழுதும் வார்தை “ஹரிஷ்”, ஏன்னா அது தான் என் பெயர். சரி சரி கடுப்பாகாதீங்க.. அம்மா சுஜாதா ஹவுஸ் வயிஃப், அவ்ங்கள பத்தின வர்ணனை தேவைப்படாது, கூட்டிக்கழிச்சு பார்தால் ஒரு அழகான குடும்பப் பாங்கான பெண். அப்பா இருக்காரு இப்போ வீட்ல இல்ல. வேலை விசயமாக வெளியூர் போயிருக்காரு வர்ரதுக்கு எப்படியும் இன்னும் இரண்டு வாரம் ஆகும். நான் வீட்டுக்கு ஒரே பிள்ளை. +2 படிக்கிரேன் , நல்லா படிப்பேன். எனக்கு பேரிய ஃபிரன்ஸ்னு யாரும் கிடயாது. அப்படியே இருக்குரவங்க ஸ்கூல் வரக்கும் தான். வீடுக்கெல்லாம் பெருசா வருவது கிடையாது.அதுக்காக ஃபிரன்ஸ் ஏ இல்லனும் சொல்ல முடியாது. எல்லாம் ஒரு லிமிட் கு கீழ தான்.

நான் பாக்குற்துக்கு ஆரியா மாதிரி .. என்ன தாங்க முடியலயா??? ஓகே விடுங்க ஒரு சாதாரன
+2 பையன் மாதிரி 5 அடி 8 அங்குல உயரம், எப்போதுமே சற்று எழுந்து நிற்கும் தலை முடி கொஞ்சம் அதிகமான வெண்னிற தோல் ஒரே வரியில் சொல்ல வேண்டும் என்றால் “கொஞ்சம்” அழகான பையன்.(நம்புங்க ப்ளீஸ்)

நான் நல்லவன் தான் ஆனா என் தம்பி பெரிய குரும்புக்காரன். எவளாச்சும் கொஞ்சம் “கும்”நு இருந்தா பொதும் உடனே எந்திருச்சு நின்னுடுவன்.. அவன வச்சிக்கிட்டு நான் பட்ற பாடு வார்தையால் சொல்லி விளக்க முடியாது. இப்போ கொஞ்சம் முன்னாடி நான் கம்ப்யூடர் ல பார்த்துக்கிட்டு இருந்த வெப் சைட் கூட இவனுக்காக தான். இது தான் என்னோட ஒரே வீக் பொயின்ட். சரி வீடு வந்திடுச்சி..

வீட்டு வாசலை அடைந்ததும் ஒரு கணம் தாமதித்தேன். வாசலில் புதிதாய் இருந்த இரு சோடி செருப்புகளை கண்டதும் என் மூளை ஒரு செக்கன் தாமதித்து “ஹேமா அண்ட் விஜய்” என்று இன்ஸ்ட்ரக்ஸன் கொடுத்தது. ஓகே பாத்துடலாம் னு எனக்குக்குள்ளேயே சொல்லிக்கொண்டு வீட்டிற்குள் நுழைந்தேன்.

வீட்டின் வரவேற்பறையை அடைந்ததும் “டேய் ஹரிஷ் , எப்படிடா இருக்க??” குரலில் இருந்தே புரிந்து கொண்டேன் ஹேமா என்கிற ஹேமலதா என்று.
“நல்லா இருக்கேன் கா.. நீங்க எப்படி இருக்கீங்க??” இது நான்.
“எங்களுக்கு என்ன நல்ல இருக்கோம்” என்ற பதில் ஹேமா விடம் இருந்து வரும் போதே
இடையில் குறுக்கிட்டது விஜயா வின் குரல்.
“எஃஸாம் எல்லாம் நல்லா எழுதினயா??”
எனது அரையாண்டு தேர்வை குறி வைத்துக் கேட்டாள். இந்தக் கேள்விக்கு நான் பதில் சொல்லும் முன் அம்மா குறுக்கிட்டு ” நீ சாமான குடு , நான் சமயல் பன்னனும் நீங்க பேசிக்கிட்டு இருங்க.” என்று அவர்களிருவரையும் என் தலையில் கட்டினாள்.

நான் வாங்கி வந்த பொருட்களை அம்மா விடம் கொடுத்து விட்டு அவர்களுக்கு முன்பாக அமர்ந்தேன். அவர்கள் கட்டிக்கு கொண்டு வந்திருநத பேக் கள் “எப்படியும் ஒரு வாரம் இங்கே தான் படுக்கையை போட போகிறோம்” என்று என்னை பார்த்து இழித்தது.

இவளுகல பத்தி உங்ககிட்ட சொல்லல ல.. இதுங்க ரெண்டும் அக்கா த ங்கச்சிங்க.. என் பெரியம்மா வின் இரண்டு பெண்கள். இரட்டயர்கள் வேறு.ரெண்டு பேரும் பாக்குற்துக்கு ஒரே மாதிரி இருந்தாலும் சிறிய சிறிய வித்தியாங்களும் உண்டு.முதலில் பார்க்கும் போது குழம்பினாலும் பழகினால் வித்தியாசத்தை புரிந்து கொள்ளலாம்.

என்னை விட இரண்டு வயது மூத்தவர்கள். அழகான பருவ மங்கைகள்.(மாங்காய்களை பற்றி பிறகு சொல்கிறேன்.)
“ம்ம்ம்ம்ம்.. நல்லா எழுதினேன்” என்று உண்மை சொல்வதற்கும் கசத்தது என்னக்கு.
இதற்கு காரணம் பெரியதாக ஒன்றும் இல்லை. லீவு காலத்தில் விதவிதமா படங்கள் பார்த்து கை அடிக்கலாம் என பிலான் பன்னியிறுந்தேன். எல்லா ஒரு நொடியில் தரையில் விழுந்த மண் குடம் போல் சுக்கு நூறாகும் என கனவிலும் நினக்கவில்லை.
எப்படியும் அம்மா என் அக்காமார்களை எனது அறையில் தான் இருக்கச்சொல்வாள் என்று எனக்கு எப்படியும் தெரியும்.என் அரையில் தான் என் கம்பியூடர் இருக்கிறது.என் தம்பி அடம்பிடிக்கும் நேரத்தில் எனக்கு கை கொடுப்பது அந்த ஒரு பொருள் தான். என்ன செய்வது விதியை நொந்து கொண்டு
அவர்களிருவருடனும் என் சம்பாசனையை தொடர்ந்தேன்.
காலையில் எழும்பும் போது மணி 10 ஐ எட்டிக்கொண்டிருந்தது. வேண்டா வெறுப்பாக் படுக்கையில் இருந்து எழுந்து பாத்ரூம் சென்று காலைக் கடன்களை முடித்துவிட்டு சமயலறை நோக்கி நடந்தேன்.
வழக்க்மாக அம்மா சமயல் செய்யும் இடத்தில் விஜயா நின்று கொண்டிருந்த்தாள்.
“அக்கா! அம்மா எங்கே??” என்றேன்.
“வெளிய போய் இருக்காங்க” அவளிடம் இருந்து பதில் மொட்டையாக வந்தது.
“வெளியன்னா?? எங்க?? எப்போ வருவாங்க??” கொஞ்சம் குழப்பத்துடன்.
“எங்க வீட்டுக்கு, வர ஒருவாரம் ஆகும்”
“உங்க வீட்டுக்கா, எதுக்கு ??”

“ஹரிஷ், இந்தா அம்மா பேசுராங்க, பேசு” ஹேமா எனக்கு பின்னால் இருந்து குரல் கொடுத்தால்.
ஒரு குழப்பத்துடன் அவள் கையில் இருந்த ஃபொனை வாங்கினேன்.
“மன்னிசுக்கடா செல்லம், அம்மா ஒரு முக்கிய தேவைக்காக உங்க பெரியம்மா வீட்டுக்கு வர வேண்டியதா போச்சு , உன் கிட்ட சொன்னா விட மாட்டேன்னு தான் சொல்லாம வந்துட்டேன். அதுக்காக தான் ஹேமா வையும் விஜயாவையும் வர சொல்லியிருந்தேன்.” என ஃபோனில் கிசுகிசுத்தாள் என் தாய்.
“அப்படி என்ன முக்கியமான விசயம் ??” குறுக்கு கேள்வி கேட்டேன்.

“அதெல்லாம் வந்து சொல்றேன். ஹேமா கிட்டயும் விஜய் கிட்டயும் எல்லாம் சொல்லியிருக்கேன். உனக்கு என்னா வேணும்னாலும் அவங்க கிட்ட கேளு”

“ம்ம்ம்ம்ம்ம்..” என்று முனகினேன்.

ஃபொன் கட் ஆனது. நான் இது வரைக்கும் அம்மாவை பிரிந்ததே இல்லை. என் அம்மாவிடம் அல்லாது வேறு யாரிடமும் எனது தேவைகளை கூற எனக்கு விருப்பமும் இல்லை. என்றாலும் என்ன செய்வது எப்படியாவது ஒரு வாரத்தை கழித்து விட வேண்டியதுதான் என்று என் எண்ணம் செல்லும் போதே விஜயா கையில் காஃபி கப்பை தினித்தாள். நான் காஃபி கப்புடன் வரவேற்பரையை நோக்கி நடந்து சோஃபா வில் டீ.வீ க்கு முன் பாக அமர்ந்து சேனல்களை மாற்ற தொடங்கினேன்.

அன்று எனக்கு வேண்டிய தெள்ளாம் கேட்டுக்கேட்டு செய்தார்கள்.ஹேமாவும் விஜயாவும்.அவர்களுக்கு என்னை மிகவும் பிடிக்கும். எனக்கு அவர்களை பிடிக்காது என்று இல்லை. நேற்று அவர்களிடம் வெறுப்பு தோன்றியதற்கு காரணம் வேறு இன்று எனக்கு கோபம் என் அக்காக்கள் மீது இல்லை. என் அம்மா மீது தான். சொல்லாமல் கொல்லாமமல் சென்று விட்டாளே.

சேனலை மாற்றும் போது ஒரு சேனலில் ஒரு ப ட ம் அப்போது தான் ஆரம்பிப்பது தெரிந்தது.ப்டத்தை பார்தது விட்டு எழும்பும் போது நேரம் மதியத்தை தொட்டிருந்தது. மதிய உணவை முடித்து விட்டு
வீட்டை விட்டு சிரிது வெளியில் சென்று மாலை 4:30 அளவில் வீடு வந்தேன்.

அதன் பின் சிரிது நேரம் இன்டெர்னட் ப்ரௌசிங் செய்து விட்டு மீண்டும் சோஃபா வில் வந்து அம்ர்ந்தேன்.நான் வந்ததை பார்த்து விட்டு விஜயாவும் ஹேமாவும் என் அருகில் வந்து அமர்ந்தார்கள்.நான் அவர்கள் வந்ததில் இருந்து அவர்களிடம் சரியாக பேச வில்லை என்பது எனக்கு அப்போதுதான் உறைத்தது.

“விஜய் க்கா, நான் போன முறை உங்க வீட்டுக்கு வந்தப்போ இருந்தத விட கொஞ்சம் குண்டாகிட்டீங்க” என்றேன் எப்படி பேச்சை ஆரம்பிப்பது என்று தெரியாமல்.
நான் கேட்ட கேள்வியில் என்னை ஒருமாதிரி குருகுருவென பார்தாள்.
“நீதான் சொல்ற, எனக்கு என்னமோ அப்படி தோணல” என்றாள் ஹேமா விஜயாவை பார்த்தவாரே.

“நீயும் தான் போன முறை ஓமக்குச்சானாட்டம் இருந்த..” இது விஜயா

“ஹேமா க்கா நீங்க தானே மதியம் சமச்சது ?? சும்மா சொல்லக்கூடாது சுப்பரா இருந்துசு” ஒரு கமண்ட் கொடுத்தேன்.

“தேங்ஸ் டா” என்றாள் சிரிது கூச்சத்துடன்.

நான் இதுக்கு மேல் பேச்சை தொடர விரும்பாமல் டீ.வீ யை ஒன் செய்தேன்.
“இரு டீ எடுத்து கிட்டு வர்ரேன்” னு விஜயா எழுந்தாள்.
ஹேமா எனக்கு அருகில் வந்து அமர்ந்து கொண்டாள். அது இருவர் மட்டும் அமரக்கூடிய சோஃபா ஆகவே நான் சிரிது விலகி அமர்ந்தேன்.
டீ.வீ ல் கூகுள் கூகுள் பாடல் ஒளியும் ஒலியுமாக வெளிவந்து கொண்டு இருந்தது.

அதில் காஜல் அகர்வாலின் ஆட்டம் என்னை சூடேத்த தொடங்கியது.சமயம் நல்லது இல்லை என்பதால் சேனலை மாற்ற எத்தனித்த என்னை என் கையை பிடித்து மடக்கினாள் ஹேமா.”ப்ச்.. நல்ல பாட்டு போய்கிட்டு இருக்கு மாத்த பாக்குற??” என்றதும் இல்லாமல் ரிமோட் ஐயும் புடிங்கிக்கொண்டாள். என் நிலைமை புரியாமல்.

என் பார்வை திரையில் காஜலையே வெறித்தது.அவளின் அங்க அசைவுகள் என் பேன்ட்டுக்கு இருக்கும் இராட்சசன் எழ வழி செய்தது.ஒருவாராக பாடல் முடிந்தது என்று பார்தால் அடுத்தும் அதே காஜல் தான். நானி கோனி என்று தனது இடுப்பை அசைக்க தொடங்கினாள்.இதற்குள் ஹாலிற்கு வந்து விட்ட விஜயா வந்த வேகத்தில் டீ யை முன்னே இருந்த சிறு ஸ்டூலில் வைத்து விட்டு எனக்கருகில் சரேலென அமர்ந்தாள்.
அவள் அமர்ந்த வேகத்தில் அவளின் புட்டதின் பாதி எனது இடது தொடையை அழுத்தியது. அவளது புட்டதின் மென்மையை எனது தொடை நரம்புகள் உணர்ந்தன.
நான் சற்று விலகி அமர எனது வலது தொடை ஹேமாவின் இடது தொடையை வன்மையாகவே உரசியது.

இந்த இக்கட்டான நேர ம் புரியாமல் அடுத்த பாடல் “ல ட்டு லட்டு” என்று விக்ரம் இரண்டு குட்டிகளுடன் குத்தாட்டம் போட்டு கொண்டு இருந்தார். ஹேமா விற்கும் விஜயாவிற்கும் புரிந்ததோ இல்லையோ எனக்கு என்னவோ அந்தப்பாடல் ஒருவித இரட்டை அர்த்தத்திலேயே விளங்கியது.
தனது கச்சையில் மறைத்து வைத்திருக்கும் வாளுடன் எதிரிகளுக்கு நடுவில் மாட்டிகொண்ட ஓர் ஒற்றனின் நிலை எவ்வாரிருக்கும்???? இது தான் தற்போதய எனது நிலை. பேன்ட்டுக்குள் எனது குறு வாள் நிலைமை தெரியாமல் குத்திட்டு நின்றது.எனது கண்கள் எனக்கு அருகில் அமர்ந்திருக்கும் கன்னிகளை அளவிட தொங்கியது என்னையும் அறியாமல்.

எனது இடது பக்கம் விஜயா. மெதுவாக அவளது முகத்தை நோக்கினேன். அவள் கண்கள் டீ.வீ யிலேயே லயித்து போயிருந்தது. உண்மையில் அவை கண்களா?? இல்லை காந்தங்களா?? என்று சந்தேகப்படும் அளவுக்கு கவர்ச்சியை காட்டின.என்னவென்று சொல்வது அவளது ஈர இதழ்களை பார்ப்பதற்கே போதை ஏறுகிதே சுவைத்தால் அதோ கதி தான். இதுவரைக்கும் யாரும் கண்டிராத ஒரு வகை இளம் சிவப்பை சார்ந்து மின்னியது. இதற்கெல்லாம் மேலும் மெருகூட்டுவது போல் மூக்கின் நுனியின் கூர்மை..

இதற்கிடையில் அவள் சற்று அசைவது போல் இருக்க சட்டென்று எனது கண்ணின் கரு மணியை திரையில் பதித்தேன். ஆனால் அது வெரும் பிரம்மை என்பதை மறு கனமே அறிந்து கொண்டேன்.
மறுபடி யும் எனது எண்ணம் காமத்துக்கு தூண்டில் போட்டது. ஆனால் இம்முறை என் பார்வை வெறித்தது விஜயாவின் சகோதரியை.

இந்த முறை எனது ஆராய்ச்சியை கீழிருந்து தொடங்கினேன்.ஹேமா அணிந்திருந்த சுடிதாரின் காரணமாக அவளது தொடைகளின் அளவை அளவிட முடியாது போனாலும் அவளது தொடை தந்த உரசலின் காணமாக அதன் மேன்மையை குத்து மதிப்பாக என்னால் ஊகிக்க முடிந்தது.அவளின் வயிற்றுப் பகுதியை இருக்கமாக கவ்வியிருந்த அவளின் ஆடை ஹேமாவின் இடுப்பை எனக்கு அளவெடுத்துக் காட்டியது.மெல்ல எனது பார்வையை உயர்த்த ஹேமா சற்று முன்னே குனிந்து தனது முழங்கைகளை தனது முழங்கால்களில் அழுத்தியவாறு ஒரு கையை கண்ணத்தில் வைத்தவாறு தனது இருப்பை மாற்றினாள்.

“ஆஹா! இதுவல்லவோ காட்சி! கண்கொள்ளாக்காட்சி!!” என் எண்ணங்கள் இவ்வாறு தான் பிதற்றியது அவளின் பெண்மைக்கனிகளை கண்டவுடன்.மெய்யில் இவை சதை தானா?? அல்லது கற்களை கட்டிக்கொண்டு அலைகிறாளா?? என்று பார்ப்பவர்களை ஐயத்தில் வீழ்த்தும் வகையில் குத்திட்டு நின்றது. அவளின் சுடிதார் வேறு அதனை இருக்கிப்பிடித்து மேலும் அக்குன்றுகளுக்கு வண்ணமிட்டது.

இதே நேரத்தில் விஜயாவும் ஹேமாவை போன்று கைகளை குத்திட்டு அமர்ந்தாள்.நான் நன்கு சொஃபா வில் சாய்ந்து அமர்ந்து கொண்டேன். அக்காவும் தங்கையும் என் முன் முன்னோக்கி சற்று மடிந்து அமர்ந்திருந்தார்கள்.இப்போது எனது மூளை இருவரையும் ஒப்பிட தொடங்கியது. ஹேமாவை விட விஜயா மில்லிமீட்டர் அளவில் கலர் அதிகமாக தெரிந்தாள் என்றாலும் அவர்களிருவரிலும் நான் நிறத்தில் மங்கிப்போனேன். முகங்களில் குறிப்பிடும் அளவிற்கு பெரிதாக வித்தியாசம் ஒன்றும் இல்லையென்றாலும் பருமனில் ஹேமா கொஞ்சம் குறைவாகவே இருந்தாள். விஜயாவின் காய்கள் அவளின் உடல் பருமனிலும் சிரிது மிகைத்தே இருந்தது.

என்னால் இதற்குமேல் பொறுக்க முடியாது என்று தெரிந்தது. சோஃபா வில் இருந்து எழுந்து கொள்ள முயற்சித்தேன். சற்று சிரமத்துடனேயே எழுந்து நிற்க வேண்டியதாயிற்று அந்த அளவிற்கு இருவரும் என்னை நெறுக்கி அமர்ந்திருந்தனர். உடனடியாக எனது அறைக்கு விரைந்தேன் அதாவது எனது அக்காக்கள் இரவு தங்கியிருந்த அறைக்கு. எதாவது மூட் ஏத்தும் படங்களை பார்து கை அடிக்கும் நோக்கில் எனது கம்ப்யூடரை ஒன் செய்தேன். எனக்கு பொதுவாக கற்பனையில் நினைத்து கை அடிக்கும் சாகசங்கள் எல்லாம் சரி பட்டு வராது.எனவே ஒரு நல்ல வெப் சைட் ஆக விசைபலகையில் தட்டினேன். ஒரு கையால் தடியை தடவிக்கொண்டே சைட் லோட் ஆவதை முறைத்து பார்துக்கொண்டு இருந்தேன்.

“வீட்டிற்குள் ஹேமா வையும் விஜயா வையும் வைத்துக்கொண்டு என்ன தைரியத்தில் நீ இவ்வாறு செய்யலாம்?” என நீங்கள் கேட்பது எனக்கே கேட்கிறது.எனது கம்பியூட்டர் திரையை பார்பதானால் எப்படியும் என் முதுகின் பின்னால் வந்து தான் பார்க்க வேண்டும். எனக்கு பின்னால் வருவதற்கு எனக்கு முன்னால் தான் வந்தாக வேண்டும். இதற்கும் மேலாக எனது அறையின் வாசலை அடையும் முன்பே அவர்கள் வருவது எனது பார்வையில் பட்டுவிடும்.இவ்வாறு உச்ச நிலை பாதுகாப்பில் தான் எனது நடவடிக்கைகளை மேற்கொள்கிறேன். நான் கம்பியூருக்கும் முன் அமர்ந்து கை அடித்து கொண்டு இருந்தாலும் யாராவது வருவதற்குள் என்னால் சமாளித்துக்கொள்ள முடியும்.

இந்த முறைகளின் பலனால் இது வரைக்கும் எனது கையாடல்களை சிறப்பாக முன்னெடுத்து வருகிறேன். இது வரைக்கும் மாட்டிக்கிறத விட்டு ஒரு துளி சந்தேகமாவது வீட்டில் வந்தது இல்லை.என்ன இருந்தாலும் சேஃப்டி ஃபிர்ஸ்ட் ஆச்சே..

ஓகே அதவிடுங்க.. வெப் சைட் லோட் ஆகி விட்டது. குனிய வைத்து குத்துதல் , ஊம்புதல், புண்டையை நாக்குதல் என விதவமான வரைட்டிகளில் படங்கள் என்முன் காட்சிக்கு வந்தது. மெதுவாக மவுசை ஸ்க்ரொல் செய்து பக்கத்தை கீழ் நோக்கி நகர்த்தினேன்.ஏற்கனவே கொதித்துக்கொண்டு இருந்த எனது ஆணாயுதம் வேலாயுதமாக வெறித்து நின்றது. எனது கையாடலின் வேகம் கூடிக்கொண்டே சென்றது.

நான் உச்சத்தை அடைவதும், கிலிக் என்று ஒரு சத்தம் ஒலிப்பதும் சரியாக இருந்தது.. திடிக்கிட்டு தலையை உயர்த்தினேன். ஹேமா கையில் ஒரு கேமரா ஃபோன் உடன் நின்று கொண்டிருந்தாள். ஒரு கணம் எனது தலை 360 பாகையில் சுழன்றது . இந்த நேரம் புரியாமல் எனது சுன்னி தண்ணியின் வேகம் தாங்காமல் துடித்து அடங்கிக் கொண்டு இருந்தது..

ஹேமாவிற்கு பின்னால் விஜயாவும் விஜயம் தந்தாள். நான் எனது ஆடி அடங்கிய தடியை பேன்டுக்கு உள்ளே விட்டுக்கொண்டு அதே கணத்தில் இன்டெர்னெட் ஐயும் க்லோஸ் செய்தவனாக எழுந்தேன்.

இரு நொடிக்குள் என்னை சுதாகரித்துக் கொண்டு நானே என் வாயால் எதாவது உலறி விடக்கூடாது என்ற எண்ணத்தில் எதுவும் அறியாதவன் போல்
“என்னக்கா??” என்று சிரிது தைரியத்தை வரவழைத்து பேச முற்பட்டாலும் எனது தொனியில் பயத்தின் கலப்படம் இருக்கத்தான் செய்தது.

“செய்யிறதையும் செஞ்சிட்டு என்னக்கா னு அப்பாவி மாதிரியேவா கேட்குற??” என்றாள் ஹேமா மிரட்டும் பானியில்.அத்துடன் நில்லாமல் ஆதாரமாக தன் கமெரா வால் எடுத்த படத்தையும் என்னை நோக்கி திருப்பினாள்.அவள் எடுத்த படத்தில் என் அந்தரங்கம் படம் எடுத்து நின்றிருந்தது. அன்று தான் முதன் முதலாக தொழில் நுட்ப வளர்ச்சியை நான் திட்டியது. அவ்வளவு தெளிவுடன் இருந்தது அந்த நிழற்படம்.அப்போது தான் இந்த மரமண்டைக்கும் உரைதது எனது பின்னால் புதிதாக போடப்பட்டிருந்த ஆளுயர நிலைக்கண்ணாடி, பக்கத்து அறையில் இருந்து இவளுகள் வந்த அன்றே நானே எனது கையால் தூக்கிக்கொண்டு வந்து வைத்தது. இப்போது அதுவே எனக்கு வில்லனாக மாறி விட்டிருந்தது.

“என்ன பழக்கம் டா இது??” விஜயா முகத்தில் ஒரு வித விரக்தியுடன்.
எனக்கு ஒன்றும் பேச தோணவில்லை, இல்லை இல்லை இயலவில்லை.

எனக்கே என் மீது ஒரு வித வெறுப்பாக இருந்தது. இவர்களிடம் என் தேவைகளை கேட்பதற்கே விரும்பாதவன் நான். இப்படி வந்து அசிங்கப்பட்டு தலை கூனி நிற்கிறேனே.

எனது உள்ளத்தின் குமுரல்கள் என் கண்ணின் வழியே எட்டிப்பார்க்க தொடங்கியது.

“உன்னை உன் அம்மா கிட்ட சொன்னாதான் சரியா வரும்.”என்ற ஹேமாவின் வார்தைகள் என் உள்ளததில் இடியாக அடித்தது.எனது சுவாசமும் சிரிது வேகமாகவே மாறியது