பள்ளி கல்லூரி காலங்களை சிலர் மறக்கமுடியா வசந்த காலம் என்பார்கள். சிலர் ஞாபகம் வருதே…ஞாபகம் வருதே என்று பாடல் பாடி பழைய நினைவுகளில் மூழ்கி நிகழ் கணத்தை மறந்தே விடுவார்கள். சிலர் எனக்கு மட்டும் காலத்தை மாற்றும் சக்தி கிடைச்சா ஸ்கூல் காலேஜ் லைஃபே போதும்துனு இருந்திடுவேன். இன்னும் டெக்கீஸ் லெவல் ஆன்ட்ராய்ட் ஆந்தைகள் டைம் மெஷின்ல ஏற் ஸ்கூல் காலேஜ் டைஸுக்கு திரும்ப திரும்ப போயிட்டு வரணும் போல இருக்கு என்று புலம்பி கொண்டிருப்பார்கள். ஆக அனைவருக்கும் அந்த பருவ காலத்தின் மேல் என்ன பற்றோ பக்தியோ ஆனால் ஒன்று மட்டும் புரிகிறது.
அந்த பருவத்தில் தான் நாம் எதிர்காலம் பற்றிய கவலையின்றி அன்றைய தினத்தில் நிகழ் கால கணங்களை ரசித்து வாழ்ந்திருக்கிறோம். கடந்த கால கவலைகளும் நம்மை காயப்படுத்த முயல வில்லை. ஒவ்வொரு நாளையும், பொழுதையும் அணுஅணுவாய் ரசித்து மகிழ்ந்திருக்கிறோம். நண்பர்களோடு நெருங்கிய உறவினர்களோடு இரவு பகல் பாரமால் உறவாடி மகிழ்ந்திருக்கிறோம். இன்று அவையெல்லாம் மறக்கமுடியாமல் மீண்டும் அந்த வாழ்வை மீட்டெடுக்க முடியமா என்று யோசித்து கொண்டிருக்கிறோம். இன்றும் அதே பூமி, அதே காற்று, அதே காலை மாலை பொழுதுகள் ஏன் நம்மால் நிகழ்காலத்தில் நிலைநிறுத்தி நிம்மதியை தேடிக் கொள்ளமுடியவில்லை. இயற்கை சூழலும் கால மாற்றத்தில் கற்பை இழந்து மாசு பட்டிருப்பதை மறுக்கவில்லை. நாம் அதற்குள் போகவேண்டியதில்லை.
அப்போதெல்லாம் நமக்கு எந்த பொறுப்புணர்ச்சியும் இருக்கவில்லை. நான் சொல்வது பெரும்பாலான பருவ வயது பெருமக்களுக்கு. அன்றும் தெருவிளக்கில் படித்து, குடும்ப பொறுப்புகளை உணர்ந்து பகுதி அல்லது முழு வேலை செய்து கொண்டு படித்து பட்டம் பெற்று பதவி அந்தஸ்தை பெற்ற பலர் உண்டு. அவர்களெல்லாம் விதிவிலக்குகுள். அவர்களை விட்டுவிடலாம். பாவம் அவர்களால் தான் இந்த பூமி பந்து இன்னும் இரக்கம் காட்டி கொண்டு சுழன்று கொண்டிருக்கிறது.
பெரும்பாலான இளைய தலைமுறைக்கு படிப்பை தவிர பெரிய பொறுப்பு கடமை என்று எதுவும் இல்லை. அப்போது தெருவிளக்கில் படித்த பெற்றோர்கள் கூட தங்கள் குழந்தைகள் தங்களைப் போல் கஷ்டபட்டு விடக்கூடாது என்பதை கவனம் கொண்டு அவர்களுக்கு சக்திக்கு மீறிய வசதி வாய்ப்புகளையும் சூழ்நிலையும் உருவாக்கி தந்துள்ளார்கள். பைக்கில் சர்புர்ரென்று ரோட்டில் கிடைக்கும் சந்து பொந்துகளில் புகுந்து போகும் ரோட்சைட் ரோமியோக்களும், போர்ஷே, ஆடி கார்களில் ரோட்டில் ஓட்டாமல் பிளாட்ஃபார்மில் ஓட்டி கேட்காத குலதெய்வத்துக்கு மனிதபலி கொடுத்து கொண்டிருக்கும் மனித மிருகங்களே சாட்சி. அப்பன் ஆத்தா காசுல மற்றவர்களை மனிதர்களாக கூட மதிக்காமல் ஏலியன் போல் சுத்தி கொண்டிருக்கும் சூர்ப்பனர்களும் அதில் அடக்கம்.
என்னடா டேய் நேரங்கெட்ட நேரத்துல வெவரம் தெரியாம வெளக்கமாத்துக்கு பட்டு குஞ்சத்த கட்டிகிட்டி இருக்கியேனு திட்டீடாதீங்க..மேட்டுருக்கு வந்திறேன் டியர்ஸ்..ஸ்கூல் காலேஜ் டேய்ஸ்ல பாத்து பாத்து என்ஜாய் பண்ணாலும் பக்கத்திலயே இருக்கிற சில ஃபன் பிராப்பர்டிகளை நாம பார்க்கமுடியாம ஏதோ ஒண்ணு கண்ண மறைக்கும். அதான் தான் கையில வெண்ணையனு கடையாம சொன்னேன். சரி லெசன் போதும் நம்ப ஃபன் ஃபியூசனுக்கு வருவோம்.
நான் பாலா. அவள் பிரபாவதி என்கிற பிரபா. பள்ளி, கல்லூரி வரை என் கூடவே சுத்தி கொண்டிருக்கும் தோழி. பத்தாவது படிக்கும் முன்போ பாடம் படித்து மார்க் வாங்க போட்டியோ இல்லையோ பாய் பிரண்டும் கேர்ள் பிரண்டும் பிடிக்கும் போட்டி இப்போது போல் எப்போதும் பட்டைய கெளப்பும். நானும் பிரபாவும் தினந்தோறும் சேர்ந்து பள்ளிக்கு போனாலும் என்ன காரணமோ என்னை அவளும், அவளை நானும் ஃபன் பிரண்ட்ஸ் பட்டியலில் சேர்த்து கொள்ளவில்லை. ஒரு வேளை டெய்லி பாக்குற முஞ்சி தானே என்ன புதுசா என்று போர் அடித்து விட்டதா தெரியவில்லை. நாங்கள் சந்தித்து பேசும் பொதெல்லாம் கூட அவள் மற்ற பசங்களையும் நான் ஏனைய பொண்ணுகளை பற்றி மட்டுமே பேசி கொண்டு இருந்தோம்.
“ஹே..பிரபா அந்த சித்ரா கிட்டே பேசி பிரண்ட் ஆக்கி விடு டி. அவ கண்ணும் மூக்கும் கண்டாலே கிர்ருங்குது டீ”
“நெஜமாவாடா அவ ரொம்ப ராங்கி புடிச்சவளாச்சே. டிரை பண்றேன். ஆனா நீ எனக்கு ஒரு ஹெல்ப் பண்ணனும். ஹரி ரியலி ரொம்ப ஹாண்ட்சம் டா. அவன் கூட பிரண்டா ஆகணும்னு…”
“ஹே..அவ்ளோ தானே..ஆக்கிட்டா போச்சு..ஹிரிக்கு உடுப்பி ஹொட்டல்ல ஒரு குலோம் ஜாம் வாங்கி கொடுத்தா போதும் டி. பிரண்ட் என்ன அவனை ஸ்லேவா கூட ஆக்கி டெய்லி உன் யூனிபார்வை துவைக்க கூட விட்டுடலாம..”
“சீ…வாய கழுவு டா..உன் வாய விட நீ பேசுற வார்த்தை ரொம்ப நாறுது. டேய் நிஜமா சொல்றேன் நீ மட்டும் ஹிரிய பிரண்டாக்கி விடு. சித்ரா வீக்னஸை புடிச்சு உனக்கு செட் பண்ணி விடுறேன்டா போதுமா”
இப்படி போய் கொண்டிருந்தது எங்கள் பள்ளி காலம். பத்தாவது படித்து முடிக்கும் வரையில் எனக்கு சித்ராவையும், அவளுக்கு ஹரியையும் பிரண்டாக செட் பண்ணி விடுதற்குள் பத்தாவது முடிந்து, ரிசல்ட் அன்று கைகுலுக்கி கொடுத்தது தான் ஹைலைட் அன்று நான் வாங்கிய குறைவான மார்க் தாக்கிய சோகத்தை விட சித்ராவோடு கைகுலுக்கிய கணம் தான் இன்றும் என் நினைவுகளின் ஆக்ஸிஜனாக சுழன்று கொண்டிருக்கிறது. ஆனால் பத்தாவது முடிந்து ஜோடி கிளிகள் பல ரெக்கை கட்டி பறந்து விட மிஞ்சியது நானும் பிரபாவும் தான். மீண்டும் சோக கீதம் அப்போது கூட இருக்கிறத வச்சுகிட்டு சந்தோஷமா வாழப் பழகுனு யாரும் வசனம் பேசல, பாலச்சந்தர் படத்தையெல்லாம் பாக்குற பாக்குவம் அப்போ வர்ல. வந்திருந்தா மன்மதலீலை பாத்த அன்னைக்கே பிரபாவோட மதனலீலைய விளையாடி பாத்திருப்பேன்.
பிளஸ் 1, பிளஸ் 2 ரெண்டு வருஷம் எனக்கு பிரபா தான் ஒரு பெண் துணை. அப்போதும் சில பெண்கள் கிரஷ் போல் தோன்றினாலும் பாடத்தின் பாரமும், தொடர் பரீட்சைகளும் தந்த அழுத்தத்தில் பலான புத்தகங்களும், கதைகளும் தான் கொஞ்சம் ரிலாக்ஸ் செய்தது. அப்போது ஜோடி தேடுவதை விட சுதந்திரமான தனிமை சுகமாக இருந்தது. ஆனால் பருவசூடு அவ்வப்போது உடம்பை புரட்டிபோட உலக்கை கைகளில் உருண்டு திரண்டபடி “எப்போடா எனக்கு தீனி போடபோற? என்று என்னையே கேள்விகேட்டது. நானும் எவ்வோ நாள் பொறந்தவீடு போல் உன் கைகளில் கசங்கி காயப்படுவேன். என்னையும் புண்டை புகுந்தவீட்டுக்குள் அழைத்துச் சென்று புதுபுண்டை புகுவிழா நடத்துடா நாதாரி” என்று என்னிடம் புலம்பத் தொடங்க அதுவரை பருவ நோக்கில் பாராத பிரபாவதி என்கிற பிரபா மீது எனது காமப்பார்வை திரும்பியது. அவளுக்கு அதே நிலை தான் என்பது எனக்கும் புரிந்தது.
அப்போதெல்லாம் எங்கே செல்போனும், சோஷியல் மீடியாக்களும் லேண்ட் லைனில் வீட்டுக்கு தெரியாமல் கடலை போடுவோம். இரு குடும்பமும் நெடுநாள் பழக்கம் என்பதால் வீட்டால் பெர்மிஷனோடு குருப் ஸ்டடிக்கு பிளானைப் போடுவோம். அப்படி ஒரு சூழல் அமைந்தது. பரிட்சை நடந்த கொண்டிருந்தோ போது எங்கள் வீட்டார் உறவினர் திருமணத்திற்கு செல்ல அன்றைய பரீட்சையை எழுதிவிட்டு பிரபாவை என் வீட்டிற்கு அழைத்துச் சென்று…
வீட்டு கதவை திறந்து கொண்டு அவளை உள்ளே கூட்டி சென்றேன். மறுநாள் கணக்கு பரீட்சை. ஸ்கூல் யூனிஃபார்மோடு வீட்டிற்குள் நுழைந்தோம். பிரிட்ஜில் இருந்த ஐஸ்வாட்டரை குடித்துவிட்டு அவளுக்கும் கொடுத்தேன். அதுவரை அப்படி பல தனிமை சூழல் அமைந்திருந்தாலும் அப்போதெல்லாம் தோன்றாத காம ஃபார்முலாக்கள் இப்போது மண்டைக்குள் குடைந்து கொண்டு “அப்ளை பண்ணுடா….இந்த இடத்துல தாண்ட ஸ்டெப் பை ஸ்டெப்…அப்ளை பண்ணுடா” என்று அலுச்சாட்டியம் பண்ணியது.
பிரபாவைப் அப்போது தான் முழுமையாக ஸ்கோப்பில் பார்த்தேன். கறுப்பு தான் என்றாலும் கட்டிளங் கன்னி தான். ஸ்கூல் பினோஃபார்மை பிய்த்து எறிந்து விடுமோ என்பது போல் புடைந்து பெருத்த பருவ முலைகள். காலையில் ஹார்லிக்ஸையும், மாலையில் போர்ன்விடாவையும் கலந்து குடித்ததால் தான் அப்படி ஒரு செழுத்து குண்டி கும்மென்று வரும் என்று அப்போது புரிந்தது, ஸ்கர்ட்டு கீழே கொஞ்சும் தொடை அழகே அவள் மிஞ்சும் இடை அழகே அப்பட்டமாக காட்டிக் கொண்டிருந்தது.
அந்தி மாலை ஆலோபம் பாடி கொண்டிருக்க நான் பிரபாவை கண்களால் அளவெடுத்த படி ஆலிங்கனத்துக்கு அடிபோட நினைத்து
“உன்ன எப்படி மிஸ் பண்ணேனு புரியல. இது புரியாம உன்னை தூதாக்கி உன் புண்டை கிணற்றை தூரெடுக்க தோணாமல் என் துப்பாக்கிய துருபிடிக்க விட்டுடேனே…நான் பாவி..படு பாவி…”
என்று உள்மனசு உசுப்பிவிட பிரபாவின் கையைபிடித்து பெட்ரூமுக்குள் இழுத்து சென்று கதவை சாத்திவிட்டு கட்டி பிடித்தேன். காமக்கனவு அவளையும் கரைத்திருக்க வேண்டும் மறுப்பே சொல்லாமல் மயங்கி கிறங்கி என்மேல் சாய்ந்து கொண்டு கட்டி அணைத்தாள். முத்தமழை இருபுறமும் மாறி மாறி பொழிய என் யூனிஃபார்மை அவள் கழற்ற, அவளுக்கு நான் கழற்ற அந்த வயது அம்மண தரிசனத்திற்கு ஈரேழு ஜென்மம் நீங்கள் யாகம் வளர்த்து வரம் பெற்றிருக்க வேண்டும். உறவு முறையில் அண்ணன் தங்கைகளாக அப்படி தரிசனம் கிடைத்திருக்கலாம். சக தோழியாக, காதலியாக அதுவும் பள்ளி வயதில் இப்படி ஒரு வாய்ப்பு இன்றைய தலைமுறைக்கு அமையுமா என்பது கேள்விக்குறி தான்.
ஆனால் எங்களுக்கு பரவசத்தை விட பயம் தான் அதிகமா இருந்தது. அன்று பாதுகாப்பாக வீட்டை அடைத்து கொண்டு, அறைக்குள் அணைத்து கிடந்தாலும் இருவர் கண்ணில் பயம் தொற்றி கொண்டது தெரியவே செய்தது. ஆனாலும் தொடங்கியதை விட மனசில்லாமல் ஒருவர் உடம்பை ஒட்டு துணி இல்லாமல் இருவரும் ரசித்து., தடவி,. தொட்டு பார்த்து சுகம் பெற்றோம். பிரபாவின் பருவபுண்டை பார்த்தபோது இன்றைய சூழலில் “என் உச்சி மண்டையில….” பாட்டை பாடியிருப்பேன்.
பருவ முடிகள் சுருள் சுருளாக வாவ்…கைகளில் உள்ளே அலையவிட்டு அவளை நிமிர்ந்து பார்க்க வெட்கத்தில் முகம் சிவக்க, அவள் புண்டையில் முத்தமிட்டேன். மூத்திரவாடை இருந்தாலும் அதுவே மேலும் மூடை கிளப்பியது. ஆனால் அதை நக்கலாம் என்று நான் காம புத்தகங்களிலும், படங்களிலும் பார்த்த அனுபவம் கை கொடுத்ததால் நான் அவள் புண்டைக்கு என் வாயை கொடுத்தேன். அவள் சொக்கிப்போய் முனகி என் தலையை பிடித்து அழுத்தி கொள்ள பத்து நிமிடங்களை தாண்டியும் அவள் புண்டையை சுவைத்து ஏதோ பருவ நீர வழிய பரவசத்தோடு ரசித்து ருசித்து முடித்தேன். ஆனாள் என் சுன்னியை அவள் கையில் கொடுத்து சப்பிவிட சொன்னபோது மறுத்துவிட்டாள். அவளுக்கு அதெல்லாம் ஆனந்தமாக இருந்தாலும் அதிசயமாகவும் அதிர்ச்சியாகவும் இருந்தது. ஆனால் நான் சொன்னதற்காக கையில் பிடித்து பார்த்து உறுவி விட்டால் நான் வேகமாக செய்ய சொல்ல அவள் வேகத்தோடு விவேகமாகவும் செயல்பட்டு என் சுன்னி பழத்தை பிழிந்து கன்னிச்சாறை அவள் உடலெங்கும் பீச்சவிட்டாள். பின்பு அணைத்து கொண்டு காமபாடத்தை முடித்து விட்டு உடம்பை கழுவிக் கொண்டு வீட்டுக்கு புறப்பட்டாள்.
மறுநாள் கணக்கு பரீட்சையில் எந்த ஃபார்மூலாவை அப்ளை செய்வது என்று குழம்பினாலும் கணக்கு கைவிடவில்லை. இப்போது அவள் மருத்துவ தொழிலில்….நான் சொந்த தொழிலில்…
குடும்ப நண்பர்களாக தொடர்கிறோம். மனசோடு மட்டும் பேசிக்கொண்டு கடந்து சென்ற மற்றவைகள் எங்கள் நினைவுகளில் மட்டும்….
