ஓடிப்போலாமா பிரியா

ஜனவரி மாத ஆரம்பம்..

எப்பொழுதும் (என்னைப் போல்) சூடாகவே இருக்கும் சென்னையை கூட, ஈரக் காற்று தழுவிக்கொண்டிருக்கும் குளிர்காலம்.

இத்தனை வருடங்கள் எந்த சென்னைக்கு வர கூடாது என்று இருந்தேனோ, இப்போது அந்த சென்னையில், ஒரு டீசண்ட் ஹோட்டலில் தனிமையில் இருக்கிறேன்.

தனிமை எப்பொழுதும் இப்படித்தான் வேண்டாத (வேண்டும்) வேலைகளை எல்லாம் செய்யத் தூண்டும்.

அந்த மெல்லிய குளிர், தனிமை, லேப்டாப்பில் ஓடிக்கொண்டிருக்கும் மென்காம நீலப்படம். சும்மா டங்குன்ன்னு நிக்குது லுங்கியின் உள்ளே..!!

லேப்டாப்பில் ஓடிக்கொண்டிருக்கும் நீலப்படத்தில், 6 அடிக்கு மேல் உயரம், 12 இஞ்ச்க்கு குறையாம குஞ்சோட கருப்பு நாயகன், இளம் வெள்ளை மொட்டு ஒன்றை மென்மையாய் புணர்ந்து கொண்டிருக்கிறான்.

இரு தொடைகள் சங்கமிக்கும் இடத்தில் அவளது மன்மத சுரங்கம், சின்னதாய் ஒட்டிப்போய் இருக்கிறது. நாயகன் நாவினால் வித்தை காட்டி அவளை துடியாய் துடிக்க வைத்துக் கொண்டிருக்கிறான்.

அதைப் பார்த்ததும் என் லுங்கி காணாமல் போனது. கட்டிலில் படுத்துக்கொண்டே, ஆண்மையை வருடிக்கொண்டே, அந்த காமப் படம் பார்க்க பார்க்க, என் ஆண்மை மேலும் மேலும் வீரியம் அடைகிறது.

சென்னைக்கு வரும் முன், கல்கத்தாவில் இருபது வயது இளம் குட்டி ஒன்றை ஆசை தீர புணர்ந்து 48 மணி நேரம் கூட ஆகவில்லை..!! அதற்குள் உடல் காம சுகம் கேட்கிறது.

இப்பொழுது நாயகி, பொசிஷன் மாறி இருந்தாள். அவனது கருந்தடியை ருசித்து, ரசித்து, நாவினால் நக்கி, எத்தனை முடியுமோ அத்தனையை, தனது செப்பு வாய்க்குள் நுழைத்து ஊம்பிக் கொண்டிருந்தாள்.

அவளே என் ஆண்மையை ஊம்புவதாக நினைத்து, என் சுண்ணியை உருவிக் கொண்டிருந்தேன்.

இப்போது, பூப்போன்ற மென்மையான நாயகியின் மன்மத சுரங்கத்தில் வேகமாய் இடித்துக் கொண்டிருந்தான் அந்த கருப்பன். அவனது 12 அங்குல சுண்ணி முக்கால்வாசிதான் அவள் புண்டைக்கு உள்ளே போனது போலும்..!! மென்மையாய் அவளை புணர்ந்து கொண்டு இருந்தான்.

அவளும் சளைத்தவள் அல்ல..!! காம போதையில், “ஆஆஆஆ, ஆஹ்ஹ்ஹ்ஹ்..” என்று இன்ப வேதனையில் முணகிக்கொண்டே, அந்த கருப்பனிடம் ஓல் வாங்கிக் கொண்டிருந்தாள்.

அவர்கள் உச்சத்தை அடைய, நானும் உச்சமடைகிறேன்.

படம் பார்க்கும் ஆர்வத்தில் என்னைப் பற்றி சொல்ல மறந்துவிட்டேன். இப்போது சொல்கிறேன் கேளுங்கள்.

நான் தமிழ்செல்வன், வயது 32. இன்னும் கல்யாணம் ஆகவில்லை.

எனது பூர்விகம் நம் தலைநகர் சென்னைதான்..!!

என்னங்க குழப்பமா இருக்கா..? சென்னை பூர்விகம்ன்னு சொல்றேன், அப்புறம் ஏன் சென்னைக்கு வர கூடாதுனு இருந்தேனு கேக்கறீங்களா..?

எல்லாம் காதல் என் வாழ்வில் விளையாடிய சின்ன கண்ணாமூச்சி தாங்க. அந்த காதல் வலிதான், சென்னையை விட்டு தூரமாய் என்னை விலகி இருக்கச் செய்தது.

என் காதலை நினைத்த உடன், நாங்கள் சுற்றித் திரிந்த பெசண்ட் நகர்தான் ஞாபகம் வருகிறது. அதனால் உடனே ஒரு கால் டாக்ஸி பிடித்து பெசண்ட் நகருக்கு வந்துவிட்டேன்.

ஹ்ம்ம்..!! காதல் என்றும் மறைவதில்லை போலும்..!! இன்றைய சில காதல் ஜோடிகள் பீச் மணலில் பூத்திருக்கிறது. காதல் மொழியை கை விரல்களால் காதலியின் மேனியில் கிறுக்கிக் கொண்டிருந்தன. சில குடும்பங்கள் குழுந்தைகளுடன் குதூகலாமாய் விளையாடிக் கொண்டிருக்கின்றன.

அதைப் பார்த்ததும், என் மனம் பின்னோக்கி செல்கிறது.

இதே பீச்சில் எத்தனை நூறு முறை என்னவளுடன் காதல் மொழி பேசி இருக்கின்றேன். இருட்டத் தொடங்கியதும் எத்தனை சில்மிஷம் செய்திருக்கிறேன்.

அவள் பெயர் பிரியா. என் பிரியமானவள். எங்களுக்குள் காதல் பூத்தது எப்படி..? கசந்தது எப்படி..? இதோ அந்த கதை உங்களுக்காக..

சில வருடங்கள் முன்னர், எங்கள் இருவர் வீடும் பெசண்ட் நகரிலிருந்து சில நிமிட நடைதூரத்தில் இருக்கும் ஒரு அபார்ட்மெண்ட்டில் இருந்தது. என் குடும்பம் வாடகைக்கு இருந்தது 3B, எதிரில் பிரியாவின் பிளாட் 3G, அது அவர்களது சொந்த பிளாட்.

எதிர் வீட்டிலியே பருவ குமரி இருந்தவுடன் எனக்கு குஜாலாய் இருந்தது. ஆனால் சில வாரங்கள் இதை தவிர பிரமாதமாய் எதுவும் நடந்துவிடவில்லை.

பிரியாவும் என்னைப் போலவே கல்லூரி இறுதி ஆண்டு. அவள் அறிவியல், நானோ காமர்ஸ். அதனால் கொஞ்சம் இளக்காரமாய்தான் அவளின் ஆரம்ப பார்வைகள் இருந்தது.

பலத்த மழை சென்னையை அதிசயமாய் நனைத்த ஒரு நாள், மழையை சபிக்காமல் பைக்கில் காலேஜில் இருந்து கிளம்பினேன். ஏதோ அரசியல் பிரச்சினையில் ஆங்காங்கே கடைகள், பஸ்களை உடைத்து கொண்டிருந்தன சில கும்பல்.

பதட்டத்தில், மழையில் நனைந்து உடலோடு சுடிதார் ஒட்டிய குமரிகள், புடவையை பின்னழகில் ஒட்டிக்கொண்டு ஓடும் ஆண்டிகள், என அந்த கலவரத்திலும் கிலுகிலுப்பாய், அவர்களது அழகை ரசித்துக்கொண்டு சென்று கொண்டிருந்தேன்.

அப்போது என் மொபைல் கிணுகிணுத்தது.

எடுத்துப் பார்த்தேன். அழைத்தது பிரியாவின் அம்மா.

அவர்கள் குரலில் பதட்டம்.

“தமிழ், பிரியா இன்னும் வீட்டுக்கு வரலை