என் பெயர் ராம். நான் ஒரு தனியார் கம்பெனியில் வேலை பார்த்துக் கொண்டிருக்கிறேன். நான் தங்கியிருக்கும் வீட்டுக்கு அருகில் “அர்ச்சனா”ன்னு ஒரு மாமி இருந்தாங்க. பார்ப்பதற்கு அவ்வளவு அழகா இருப்பாங்க. அவங்களை பார்த்துக்கிட்டே இருக்கனும் போலதோனும்.
அவங்களை நான் போகும்போதும், வரும்போதும் பார்த்து சிரிப்பேன். அவங்களும் சிரிப்பாங்க.
எனக்கு அவங்க வாக்கிங் போகும்போது அறிமுகம் ஆனாங்க. அவங்க வீட்டுக்காரர் டெல்லியில் ஒரு வங்கியில் வேலை பார்க்கிறார். அவங்க வீட்டுல தனியாதான் இருக்காங்க, அப்பப்ப டெல்லிபோய் வருவாங்க.
அர்ச்சனா நல்ல கலர். சுண்டியிலுக்கும் கவர்ச்சி. காந்த பார்வை. கடித்து சுவைக்க தூண்டும் உதடுகள். நடுத்தர உயரம். சதைபிடிப்பான உடம்பு. கைக்கு அடங்காத பால் குன்றுகள். ப்ரா அணியாமல் ஜாக்கெட் அணிந்து இருந்தால் நடக்கும்போது குலுங்குவதை பார்க்கும்போது யாருக்குமே மூடு வராமல் இருக்காது.
சின்ன இர்ண்டு மடிப்புடன் கூடிய கிறக்கம் வரவைக்கும் இடை, பெருத்துக் குலுங்கும் புட்டங்கள், வழவழப்பான கால்கள்.
மாமிக்கு வயது 30 இருக்கும். என்னைவிட 4 வயது அதிகம். இவங்களை “மாமி” என்றோ, “ஆண்ட்டி” என்றோ கூப்பிட்டால் அவளுக்கு பிடிக்காது. பெயர் சொல்லித்தான் அழைக்கச்சொல்லுவாங்க.
அப்போது மார்கழி மாதம் என்பதால், தினமும் அர்ச்சனா தன் வாசலில் கோலம் போடுவாள். அதுவும் குணிந்து நின்று கோலம் போடும்போது இரண்டு பால் குன்றுகளும் அப்பட்டமாக தொங்கிக்கொண்டிருக்கும், அந்த அழகே தனிதான்.
அந்த தரிசனத்தை பார்ப்பதற்க்காக தினமும் காலையில் எழுந்து என் ரூமில் இருந்து பார்ப்பேன்.
நான் வாக்கிங் செல்லும்போது, மாமி என்னுடன் நெருங்கி பழக ஆரம்பித்தார்கள். இதன் மூலம் அவங்க வீட்டுக்குப்போகும் வாய்ப்பு கிடைத்தது.
அவங்களுக்கு ஒரு வயதில் குழந்தை இருக்கிறது. அவங்க குழந்தையுடன் பழகியதால், அடிக்கடி குழந்தையை காரணம் காட்டி அங்கு செல்ல வாய்ப்பு கிடைத்தது.
அப்படி ஒரு நாள், அவங்க வீட்ல இருந்து அவங்க அலறல் சத்தம் கேட்டு, நான் அவங்க வீட்டுக்கு செல்லும்போது, மாமி தரையில் மயங்கி கிடந்தாங்க. அவங்களை தண்ணி தெளிச்சு எழுப்பினாலும் எழுந்திருக்கல.
உடனே கையை பிடிச்சு பல்ஸ் பார்த்தேன். பல்ஸ் நார்மலா இல்ல.
சரின்னு பக்கத்துல இருக்கிற டாக்டருக்கு போன் பண்ணினேன்.
டாக்டர் வர்ற நேரத்துக்குள்ள, என்ன நடந்துச்சுன்னு பார்த்தா, அயர்ன் பாக்ஸ் ஷாக் அடிச்சு மயங்கிடாங்கனு தெரிஞ்சுச்சு.
எலக்ட்ரிக் ஷாக் அடிச்சா என்ன ஃடிரிட்மெண்ட் கொடுக்கனும்னு எனக்கு என் கம்பெனில ஃடிரெய்னிங் கிளஸ்லாம் போய்ருக்கேன்.
உடனே அவங்க வாயில என் வாய வச்சு ஊதினேன். ஒரு அசைவும் இல்ல, சரின்னு உடனே அவங்க நெஞ்சுல கையவச்சு அமுக்கினேன். அப்போத்தான் மூச்சு வந்தது. அப்புறம் வேகமா அமுக்கி, அவங்கள நார்மல் நினைவுக்குகொண்டு வந்தேன்.
அதற்குள்ள டாக்டரும் வந்தார்.
அவர் வந்துட்டு செக்கப் பண்ணிவிட்டு, “நார்மலா இருக்கிங்க ஒன்னும் ஃபிரப்ளம் இல்லைனு சொல்லிட்டு, “எதாவது நன்றி சொல்லனும்னா, இவருக்கு சொல்லுங்கோன்னு..” சொல்லிட்டு, என்னை பார்த்தார்.
“இவர்தான் உங்களுக்கு முதலுதவி செய்து உங்கள காப்பாத்திருக்கார்..!!”ன்னு சொன்னார்.
உடனே அர்ச்சனா என்னை பார்த்து நன்றி சொன்னாங்க.
“என்னங்க, இதுக்கெல்லாம்போய் நன்றி சொல்லி என்ன பிரிக்காதிங்க அவங்களுக்கு ஒரு வயதில் குழந்தை இருக்கிறது..!!”ன்னு சொன்னேன்.
அவ ஆச்சர்யமா என்னைப் பார்க்க, “என்னையும் உங்க குடும்பத்துல ஒருத்தனா நெனச்சுக்கங்க..” அப்படின்னு சொன்னேன்.
உடனே அர்ச்சனா, “கண்டிப்பா. எனக்கு வாழ்வு கொடுத்தது நீங்கதான..?” என்றாள்.
“சரி உடம்ப பார்த்துகங்கோ..!!”ன்னு சொல்லிட்டு நான் கிளம்பிட்டேன்.
அவங்க கல்யாண நாளுக்கு, அவங்க வீட்டுக்கு என்ன சாப்பிட கூப்பிட்டாங்கன்னு போயிருந்தேன். அவங்க எனக்கு சாப்பாடு பரிமாறிக் கொண்டிருந்தாங்க. அப்போது குழந்தை அழ ஆரம்பித்தது.
“சரி, நீ சாப்பிட்டுக்கிட்டு இரு. நான் குழந்தையை பார்த்துட்டு வரேன்..!!”ன்னு சொல்லிட்டு போய்ட்டாங்க.
நானும் சாப்பாடு நல்லா இருந்ததால் அதை ருசித்துக்கொண்டிருந்தேன். அப்போது அர்ச்சனா குழந்தையை தூக்கிகொண்டு வந்து, எதிரில் இருக்கும் சோபாவில் அமர்ந்து, குழந்தைக்கு பால் கொடுத்து கொண்டிருந்தாள்.
அதை நான் கவனிக்காமல், சாப்பாட்டிலே குறியாய் இருந்தேன்.
“என்ன சாப்டியாடா..?”ன்னு கேட்டவுடனே நிமிர்ந்து பார்த்தால், அர்ச்சனா என் எதிரில் உள்ள சோபாவில் அமர்ந்திருந்தாள்.
அப்போதுதான் அவள் குழந்தைக்கு பால் கொடுப்பதை பார்த்தேன்.
சாப்பிட்டுவிட்டு நானும் சோபாவில் அமர்ந்து புக் படித்துக்கொண்டிருந்தேன்.
மாமி, பால் குடுப்பதை நான் ஓரக்கண்ணால் பார்த்துக்கொண்டே, புக் படிப்பதுபோல் அவள் பால் குன்றுகளை ரசித்துக்கொண்டிருந்தேன்.
நான் பார்த்ததை அவங்க பார்த்துவிட்
