என் நண்பன் முத்து, அவனது பிறந்தநாள் விழாவுக்கு என்னை அழைத்திருந்தான்.
அதனால் நான் மாற்று துணி எதுவும் இல்லாமல், வெறும் பரிசு பொருளோடு, என்னுடைய பைக்கில் இரவு பத்து மணிக்கு மேல் கிளம்பினேன்.
என் வீட்டைவிட்டு புறப்பட்டு சிறிது தூரம் வந்திருப்பேன். அப்போது சாலையோரம், என்னுடன் படித்த சுமதி நடந்து போய்க்கொண்டு இருந்தாள்.
நான் பைக்கை நிறுத்தி, “என்ன சுமதி..? எங்க கிளம்பிட்ட இந்த நேரத்துக்கு..?” என்றேன்.
“சித்தி பொண்ணுக்கு கல்யாணம். அதான் அவசரமா போய்கிட்டு இருக்கேன்..!!” என்றாள்.
“உன் கூட யாரும் வரலியா..? முரளி எங்க போயிட்டான்..?”
(முரளி அவளுடைய புருசன். அவளுக்கு கல்யாணம் நடந்து இரண்டு வருடம் இருக்கும்)
“அவருக்கு நைட் சிப்ட். அதனால நீ மட்டும் போய்ட்டு வந்துடுன்னு எட்டு மணிக்குதான் சொன்னார், அதான்.. வேற யாரவதா இருந்தா
போகாம விடலாம், இது முக்கியமான தேவை..!!” என்றாள்.
“சரி வா.. வண்டியில போலாம்..!! இந்த நேரத்துக்கு எப்படி தனியா போவ..? வா, நானும் பஸ் ஸ்டாண்ட்தான் போறன்..!!” என்றேன்.
சுமதி சற்று தயங்கி, எனக்கு பின்னால் கொஞ்சம் தள்ளி, அமர்ந்து கொண்டாள்.
“நல்லா பிடிச்சிக்க சுமதி..!!” என்று வண்டியை கிளப்பினேன்.
ரோட்டுல சரியா வெளிச்சம் இல்ல. வண்டியிலயும் லைட் வெளிச்சம் கம்மியா இருந்தது.
நான் மேடு பள்ளம் தெரியாமல் வண்டி ஓட்டியபோது அவளின் உடம்பு, என் மீது மோதி மோதி விலகியது.
ஒரு பள்ளத்தில் பின் பக்க சக்கரம் விழுந்து எழுந்தது. அப்போது சுமதியின் முலை எனது பின் புற முதுகில் அழுத்தி விலகியது. எனக்கு இந்த அணைப்பு ஆசையை உண்டு பண்ணியது.
“மணி பாத்து ஓட்டுடா, மெதுவா போ..!!” என்று சொன்னவள், இன்னும் நெருங்கி அமர்ந்தாள்.
வண்டியை பஸ் ஸ்டாண்டில் இருக்கிற, மிதிவண்டி காப்பகத்தில் விட்டுவிட்டு, கொஞ்சம் தூரத்தில் இருந்த பஸ் நிலையம் நோக்கி நடந்தோம்.
“என்ன ஊருக்கு கல்யாணத்துக்கு போற சுமதி..?”
“மண்டபம் ஸ்டாப் பக்கத்துல இருக்கிற கல்யாண மண்டபம்..!!”
“நானும் அங்கதான் போறன்..!! என் நண்பணுக்கு பிறந்தநாள் காலையில..!!” என்றேன்.
“நல்லதா போச்சு மணி..!! இராத்திரியில் தனியா எப்படி போறதுன்னு பயமா இருந்திச்சு..!!”
இரவு பதினொரு மணி. பஸ் நிறுத்தத்தில் கூட்டம் அதிகம் இல்லை.
அங்கு போக இரண்டு பஸ் இருந்தது, ஒரு பஸ்ல உட்கார இடமில்லை.
“வா சுமதி.. அந்த பஸ் பாக்கலாம்..!!” என்றேன்.
“சீக்கரம் பாரு மணி. சீட் கிடைக்காம போய்ட போவுது..!!” என்றாள்.
அந்த பஸ்சில் இரண்டு சீட் மட்டும் காலியாக இருந்தது. அது சொகுசு பஸ் என்பதால் இரண்டு, இரண்டு சீட்டாக வலது, இடதுமாக
உட்கார்ந்து இருந்தாங்க.
எங்களுக்கு வலது பக்க கடைசி சீட். நாங்கள் உட்கார்ந்ததும், பஸ் முழுதும் நிரம்பிவிட்டதால், உடனே பஸ் கிளம்பியது.
ஏறும்போதே டிக்கட் வாங்கிவிட்டதால், .நடத்துனர் விளக்கை நிறுத்திட்டு, டிரைவருடன் சேர்ந்து பேசத் தொடங்கிவிட்டார்.
அது ஐப்பசி மாதம். இரவு நேர குளிர்ச்சியான காற்று என்னை உசுப்பேற்றியது.
“எனக்கு தூக்கம் வருது மணி. இந்த சீட் பின்னால போக மாட்டங்கது..!! இந்த லிவர இறக்கிவிடு..!!” என்றாள் சுமதி.
“கொஞ்சம் நகரு சுமதி பாக்கறேன்..!!” என்று லிவரை பிடிச்சு ஆட்டினேன்.
அப்போது சுமதியின் தொடையின்மேல், என் பூல் அழுத்தியது. அவள் பருத்த முலையின்மேல் என் தோள்பட்டை உரசியது.
சீட் வேற பின்னால போகமாட்டிங்குது. நான் அந்த லிவரை பிடிச்சி ஆட்ட, என்னுடைய லிவர் அவ தோடையில ஆட்ட, எனக்குள் உணர்ச்சி
ஊற்று பொங்கி, உடல் முழுதும் பரவ, என் மனது ஏங்க ஆரம்பிச்சிடுச்சு.
இன்னும் கொஞ்ச நேரம் இப்படியே போகதா என்று, ஒரு வழியா லிவர ஆட்டி சீட்டை இறக்கிவிட்டு அமர்ந்தேன்.
இப்படி மறைமுகமா ஆட்டினாலும், எனக்குள் உணர்ச்சி பொங்கினாலும் அவளை தொட எனக்கு பயமாக இருந்தது.
சுமதியை அவ்வளவு நெருக்கமாக பார்த்தது இல்லை. எனக்கு நெருக்கமாக அதுவும் தனிமையில்..!!
நான் வெளியில் பார்த்துக்கொண்டு இருந்தலும், அவள் முகத்தை அப்பப்ப பார்த்துக்கொண்டு இருந்தேன்.
என்னுடைய உணர்ச்சிகள் ஒரு நிலையில் இல்லை. அவளுக்கு நல்ல தூக்கம் போலும்..!! என் பக்கமாக சாய்ந்தாள்.
அவளுடைய முலைக்காம்பு என் வலது கையை இடித்துக்கொண்டு இருந்தது. அப்படியே அசைந்து உட்காருவதுபோல், என் முழங்கையால்
முலையை தொட்டுவிடுவேன். அவள் தள்ளி உட்கார்ந்துவிடுவாள்.
அவளுக்கு என்னுடைய நெருக்கம் தேவைப்படுதா என்று கண்டுபிடிப்பது சிரமமாக இருந்தது.
அவள் நன்கு தூங்கிக்கொண்டு இருந்தாளா..? என் தவிப்பை ரசித்தாளா..? என்று தெரியவில்லை..!!
இந்த பெண்களே இப்படித்தான்..!! தனக்கு விருப்பம் இருந்தாலும் இல்லாததுபோல் காட்டிகொள்வார்கள்.
“இந்த போராட்டத்துக்கு முடிவுதான் என்ன..?” என்று, எனக்குள் ஒரு புலம்பல்.
ஒரு வழியாக நாங்கள் இறங்க வேண்டிய நிறுத்தம் வந்தது. “அப்பாடா..!!” என்று எனக்கு ஒரு பெருமூச்சும் வந்தது.
அப்போது அதிகாலை மணி நான்கு.
“சுமதி, சுமதி..!! எழுந்திரு ஊர் வந்திரிச்சு..!! என்று எழுப்பினேன்.
“மணி எத்தணை ஆச்சு..?” என்றாள்.
“நாலு மணி சுமதி..!!” என்றேன்.
“மணி நாலு ஆச்சா..!! வா கல்லாண மண்டபத்துல படுத்துட்டு, காலைல போலாம்..!!”ன்னு கூப்பிட்டா.
நான், “இல்ல சுமதி நான் ஆட்டோ பிடிச்சி போயிடறன்..!!” என்றேன்
“மணி நாலுதான் ஆகுது. இந்த நேரத்துக்கு போய் என்ன பண்ண போற..? வா.. வா..!!”ன்னு கூப்பிட்டாள்.
எனக்கும் அது சரி என்று நினைத்து, அவள் கூடவே இறங்கினேன். பஸ் நிறுத்ததில் இருந்து பார்தாலே கல்யாண மண்டபம் விளக்கு வெளிச்சத்தில் தெளிவாக தெரிந்தது.
எனக்கு சற்று தயக்கமாக இருந்தது. தெரியாத நபர்கள் கல்யாண வீட்டுக்கு எப்படி போவது..? என்று அவள் முன்னால் செல்ல, நான் தயக்கதோடு பின்னாலயே சென்றேன்.
சுமதி உடைய அண்ணன் போலும், “வாம்மா சுமதி..!! நேரத்தில வரமாட்டியா..? யாரு இந்த தம்பி..?” என்றார்.
“இவரு என்கூட படிச்சவன்..!!”ன்னு கூறினாள்.
“தம்பி, இருங்க..!! இருந்து கல்யாணத்தை பார்த்துட்டு போங்க..!!” என்றார்.
நான் தலையை ஆட்டி வைத்தேன்.
“மாடியில ரூம் இருக்கு..!! தம்பிய படுக்க வச்சிட்டு படுத்துக்க..!!” என்று சொல்லிவிட்டு வாழமரம் கட்டும் வேலையில் மும்மரமானார்.
“வா மணி போலாம்..!!” என்றாள்.
நான், “சரி” என்று சொல்லி, அவள் பின்னால் நடந்தேன்.
சுமதி முன்னால் மாடி படியில் நடந்தாள். அவளின் புட்டம் மேலும், கீழும் ஆட்டம்போட்டது. எனக்கு அடங்கிய உணர்ச்சி மீண்டும் எழுந்து, சுமதியின் புட்டத்தை பிடிக்க கை பரபரத்தது.
சுமதி அந்த அறையின் கதவை திறந்து பார்த்தாள்.
“மணி இங்க யாரும் இல்லை..!! பெட்ல படுதுக்க. நான் போய் அக்காகூட
படுத்துகிறேன்..!!” என சொல்லிட்டு, கதவை சாத்திவிட்டு போய்விட்டாள்.
என் மனதுக்குள் மடக்கென்று ஒடியும் சத்தம். அவள் போய்விட்டாளா..? என வெளியே எட்டிப் பார்த்தேன். ஆள் நடமாட்டமே இல்லை.
நான் கதவை சாத்திவிட்டு, தாள் போடமல் நடந்துகொண்டு இருந்தேன். ஒரு ஐந்து நிமிடம் சென்றிருக்கும்.
“என்னா மணி, தூக்கம் வரலியா..?” என்று கேட்டாள் சுமதி.
“உட்கார்ந்து வந்த களைப்பு சுமதி. அதான் நடந்தேன்..!!” என்றேன்.
சுமதி என்னை பார்த்து அசட்டு சிரிப்பு சிரித்தாள். அவள் முடி இருந்த ஜன்னலை திறந்து பார்த்துகொண்டு இருந்தாள். நான் சென்று கதவை தாளிட்டு வந்தேன்.
அதை திரும்பி பார்த்தவள், பிறகு வெளியே பார்த்தாள்.
அறைக்குள் நாங்கள் இருவர் மட்டுமே இருக்கிறோம் என்றதும், என் மனதில் இருந்த பயம் விலகியது.
நான் சுமதியின் அருகில் சென்று, அவள் தோளில் கை வைத்து இறுக்கிபிடித்தேன்.
அவள் திரும்பவில்லை. மெல்ல சுமதி வயிற்றை கையால் பிடித்து பிசைந்தேன்.
அவள், “ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்..!! ஆஆஆஆ..” என்றாள்.
நான், அவளை என் பக்கமாக திருப்பினேன். அவள் என் முகத்தை பாக்க வெக்கப்பட்டு, என்னை அணைத்துக் கொண்டாள்.
நானும் அவளை இருக்கி அணைத்து முகம், காது, கண்கள் என முத்தமழை பொலிந்தேன். நான் அவள் முந்தானையை தூக்கிபோட்டு, ஜாக்கெட்டின் கொக்கியை கழட்டி அவிழ்த்துவிட்டேன்.
அவளின் ப்ராவை கழட்டியதும், முலை காம்புகள் என்னை சப்ப அழைத்தது.
ஒரு முலையை வாயில் வைத்து சப்பிக்கொண்டு, அவள் சீலை, பாவடையும் கழட்டிவிட்டேன்.
இப்போழுது முழு நிர்வாணகாட்சி.
சுமதி, செதுக்கி வைத்த பாப்பாளி பழம்போல் இருந்தாள். மேலே விரிந்த மார்பில் முலைகள், குருகிய இடை, விரிந்த புட்டம், புட்டத்தை தொட்டு கொண்டு கூந்தல், வழுவழு கால்கள், உப்பிய மன்மத மேடு, என கும்முனு இருந்தாள்.
எனது ஆடையை கழட்டிவிட்டு, அவளை படுக்கையில் படுக்கவைத்தேன்.
அவளின் முலைகாம்புகளை சப்பிக்கொண்டு, அவள் வயிற்றை பிசைந்துவிட்டேன். இன்னும் கிழே இறக்கி புண்டைக்குள் விரலைவிட்டு தேய்த்துவிட்டேன்.
அவள், “ஹாஹாஹாஹா..!! ம்ம்ம்ம்..!!” என்று முனகினாள்.
அவளை கட்டிலைவிட்டு கிழே இறங்கி, குனிந்து நிற்கவைத்து,
அவளின் முலையை கசக்கிக்கொண்டு புண்டையில் நாக்கை வைத்து நக்கினேன்.
நக்க, நக்க பருப்பு வெளியில் தெரிந்தது. அதை ஒரு விரலால் தூக்கி நாக்கை வைத்து நக்கிவிட்டேன்.
அவள், “ஹ்ஹ்ஹ்ஹ்..!! ஆஆஆஆ..” என்று பினாத்தினாள்.
அவளின் புண்டைக்குள் இருந்து அருவிபோல நீர் கொட்டியது. அதை முழுதும் நக்கி குடித்தேன். என் பூல் வெடிக்க ரெடி என்று மிரட்டியது.
அவளை நிமிர்த்தி, என் பூலை சப்ப வாயில் வைத்து அழுத்தினேன்.
அவள், “முடியாது..!!” என்று கட்டிலில் ஏறி படுத்துக்கொண்டு முகத்தை மூடிக்கொண்டாள்.
“கைய எடு சுமதி..!!” என்றேன்.
சுமதி, “க்கும்.. க்கும்..!!” என மறுக்க, நான் அவள் தொடைகளை விரித்து புண்டைக்குள்விட்டு இடித்தேன்.
என் வேகம் கூட கூட தொடையால் இறுக்கி, வேகத்தை குறைத்தாள்.
நான், அவள் இதழை சப்பிக்கொண்டு முலையை கசக்கிக்கொண்டு, முச்சிரைக்க இடி மாதிரி இடித்து, புண்டைக்குள் தண்ணி பிய்ச்சி அடித்தேன்.
அவள் என் புலை இறுக்கி பிடித்துக்கொண்டு, கொஞ்ச நேரம் என் பக்கத்தில் படுத்திருந்துவிட்டு, என் பூலுக்கு முத்தம் கொடுத்துவிட்டு எழுந்து போய்விட்டாள்.
விடிந்ததும், நான் நல்ல பிள்ளைபோல அவளிடம் சொல்லிவிட்டு அங்கிருந்து கிளம்பினேன்.
“இதுபோல மறுபடியும் ஒரு சந்தர்ப்பம் கிடைக்காதா..?” என்று ஏங்கிக்கொண்டே அங்கிருந்து, நண்பனின் வீட்டுக்கு நடையைக் கட்டினேன்.
