ஓஹ்ஹ்ஹ் நீங்களும் இப்படி எல்லாம் பேசுவீங்களா? அப்படியே இருங்க, கீழ இறங்காதீங்க, உங்க பூளு என் புண்டையிலேயே கொஞ்ச நேரம் இருக்கட்டும்

இது ஒரு கற்பனை குடும்ப கதை. உண்மையாக இருக்க வேண்டும் என்று கதாபாத்திரங்ளின் உணர்வுகளுக்கு சற்று உயிரோட்டம் கொடுக்கும் வகையில் எழுதி இருக்கிறேன். fifteensj என்ற ஜி மெய்லுக்குஉங்கள் கருத்துக்களை அனுப்புங்கள். இரண்டாம் பகுதியில் ஒரு பெரிய திருப்பு முனையை உருவாக்கி இருக்கிறேன்.

மருமகளா, மகனா? ஒரு மாமனாரின் காமத் தவிப்பு… பாகம் 1

காலையில் அறிவித்த வானிலை அறிக்கையில் சற்றும் பிழையில்லை என நிரூபிக்கும் வன்னம் வெளியே உரத்த இடியுடன் கூடிய மழை பெய்து கொண்டிருந்தது. அதோடு சூறாவளிபோல அடித்துக் கொண்டிருந்த காற்றில், மரங்களின் கிளைகள் உரசும் சத்தத்தோடு பக்கத்து வீடுகளின் கூறைகளும், தடதடவென்று அடித்துக் கொண்டிருந்த ஜன்னல் கதவுகளும் சேர்ந்து ஒரு விதமான சூழலை தந்தது. துண்டிக்கப் பட்ட மின்சார இணைப்பு திரும்ப வர, குறைந்தது இன்னும் 3 மணி நேரம் ஆகலாம். எங்கும் இருட்டு. மெழுகுவர்த்தியின் வெளிச்சத்தோடு, இடையிடையே வெட்டிக் கொண்டிருந்த மின்னல் அவ்வப்போது அந்த அறைக்குள் கணநேரத்துக்கு ஒரு பரந்த பிரகாசத்தை உண்டாக்கிய வன்னம் இருந்தது.

இப்படிபபட்ட ஒரு சூழலில் தான் ரத்திணம், கட்டிலில் தனது வலுவான உடலின் மேல் படுத்திருந்த தன் மருமகள் வாசுகியின் முகத்தை நிமிர்த்தி அவளை பார்த்தார். அவள் கண்களை நோக்கிய அந்த ஒரு கனம், அவர் குறுதி எல்லாம் உரைந்தது போல உணர்ந்து, தன் கண்களை மூடிக் கொண்டு தன்னை தானே நொந்து கொண்டார்.

“என்ன காரியம் செய்துகொண்டிருக்கிறேன் நான்? இத்தனை வருடங்களாக எனது கட்டுக்குள் வைத்திருந்த காமத் தீயை இப்படி எரிய விட்டு விட்டேனே? இது எவ்வளவு பெரிய தப்பு என்று புரிந்தும் என்னால் எதுவுமே செய்ய முடியாமல் இப்படி பலமின்றி என் சொந்த மருமகளையே அனுபவித்துக் கொண்டிருக்கிறேனே!” இப்பொழுது வருந்தி எந்த பயனும் இல்லை. நடந்து முடிந்த எதையும் தன்னால் இனி மாற்ற முடியாது என்று அவர் நன்றாகவே உணர்ந்திருந்தார்.

உண்மை தான், 57 வயதான ரத்தினத்தின் மேல் படுத்திருப்பது அவருடைய மகனின் சொந்த மனைவி. ரத்திணம் நல்ல திடகாத்திரமான உடலும் எடையும் கொண்டவர். மனைவி இறந்து 10 ஆண்டு காலம் ஆகி விட்டது. வாசுகி 32, அவரின் மருமகள், தனக்கு இருக்கும் தன் ஒரே மகன் பாரியின் மனைவி. தன் மகள் போல பாவிக்க வேண்டிய ஒரு பெண்ணை, மாறாக ஒரு மனைவியின் இடத்தில் வைத்து ஒரு காம இன்பத்தை அவளிடமிருந்து அனுபவித்துக் கொண்டிருப்பது எவ்வளவு பெரிய பாவம்? இதை ஏன் தன்னால் தடுக்க முடியவில்லை? ஒவ்வொரு முறை தனது ஆண்குறி அவளின் புழைக்குள் போய் வந்த போது, அவள் முகத்தில் அவர் கண்ட அந்த சுகம், குதூகலம், அவளது முனகலில் தொனித்த அந்த ஒரு இன்பக் கிளர்ச்சி, தான் செய்வது தனக்கு மட்டும் இல்லை, மாறாக அவளுக்கும் உறித்தாகிய ஒன்றை தான் தன்னிடம் இருந்து அவள் பெருகிறாள் என்று தன் மனதை தேற்றிக் கொண்டார். தன் குற்ற உணர்வு ஒரு புறம் இருக்க, தன் மருமகளை சந்தோசப் படுத்தும் மகிழ்ச்சி மருபுறம், தன்னை தன் மருமகளுக்கே அற்பணிக்கத் துணிந்து விட்டார்.

ஒரு கட்டுக் கோப்பான குடும்பத்தில் இருந்து வந்தவர் தான் ரத்திணம். அவர் தந்தை ராணுவத்தில் பணியாற்றி, சிறந்த சேவைக்காக ஒரு சில பதக்கங்களை வாங்கிய ஒரு பெரிய முன்னாள் அதிகாரி. ரத்திணமும் தந்தையை போலவே காவல் துறையில் இருந்து ஓய்வு பெற்ற ஒரு பெரிய உயர் அதிகாரி. பலரால் வெகுவாக பாராட்டைப் பெற்று சமுதாயத்தில் நல்ல மரியாதையுடன் வாழ்பவர், ஆனால் காமம் என்று வரும் போது விஸ்வாமித்திரனே அடிமையான போது ரத்திணம் மட்டும் இதற்கு விதி விலக்கா என்ன? இவர் தன் கட்டுப் பாட்டையும், சுய மரியாதையையும் இழக்கும் வகையில் அப்படி என்ன தான் நடந்தது? யார் தான் இதற்கு காரணம்? பெரிதாக ஒன்றும் இல்லை, பெரும்பாலான மற்ற ஆண்களை போல இவர் வீழ்ச்சிக்கு காரணமும் அதே சமூக வலைத்தளங்கள் தான்.

ரத்திணத்தின் மகள் ஆஸ்திரேலியாவில் தன் குடும்பத்துடன் வசித்து வருகிறாள். அவர்களுடன் அவ்வப்போது ஸ்கைப் மூலம் பேசுவதற்காக, ஒரு கம்ப்யூட்டர் வாங்கி தனது அறையினுள் பொருத்தினார். மோபைல் உபயோகப் படுத்துவதில் அந்த அளவுக்கு அவருக்கு நாட்டம் இல்லை. அது சிறியதாக இருப்பதால் அதை வெரும் பேசுவதற்காக மட்டும் தான் உபயோகப் படுத்துவார். முதலில் ஸ்கைப் மட்டுமே பாவித்து வந்த அவர், கொஞ்சம் கொஞ்சமாக பல அகப் பக்கங்கள், சமூக ஊடகம் என நிறைய விசயங்களில் ஆர்வம் காட்டத் தொடங்கினார். பதவியில் இருக்கும் போது கணினி சம்பத்தப் பட்ட வேலைகள் அனைத்தும் கவனித்துக் கொள்ள அவருக்கென்று ஒரு குழு இருந்தது, அதனால், அதை பற்றி பெரிய அளவுக்கு அவர் தெரிந்து வைத்திருக்க வில்லை. ஊடகங்களின் மூலம் சில நண்பர்கள் அவருக்கு கிடைத்தார்கள். வியாபாரம், சமூகம், அரசியல் என நிறையவே தன் நண்பர்களுடன் பேசிக் கொண்டிருந்த அவரின் வாழ்கையில், திடீரென்று ஒரு நாள் ஒரு திருப்பம். தற்செயலாக நண்பர்கள் செக்ஸ் பற்றி அவரிடம் பேசத் தொடங்கினர். அப்படிப்பட்ட அகப் பக்கங்களை இவர் அறியாமல் இல்லை. ஏனோ இது வரை அவர் அவைகளை திறந்து பார்த்ததில்லை. இப்படி பேசத் தொடங்கி, ஒரு நண்பர் அவருக்கு சில அகப் பக்கங்களை அறிமுகப் படுத்தினார். ரத்திணத்தின் உள்ளே தூங்கிக் கொண்டிருந்த காம அரக்கன் அன்று தான் சற்று விழித்தெழுந்தான். அன்றிலிருந்து, அவர் பல செக்ஸ் படங்களை பார்க்க ஆரம்பித்தார். பலருக்கு வெளியில் இருந்து பார்க்கும் போது அது ஒரு மாய வலை என்று தெரியும். ஆனால் அதில் உள்ளே நுழைந்தவர்களுக்கு அதை ஒரு சொர்க்க லோகம் போல உணர்வர். அந்த சொர்க்க லோகத்தில் தன்னையும் அறியாமல் ரத்திணம் மாட்டிக் கொண்டார்.

புற்று நோயின் கொடுமையால் மனைவி இறப்பதை ஒவ்வொரு நாளும் அருகில் இருந்து பார்த்து விரக்தி அடைந்து, உடலுறவிலிருந்த நாட்டமெல்லாம் முற்றிலும் நீங்கிப்போய், கடவுள், ஆன்மீகம் என அவர் வாழ்க்கை திசை திரும்பி இருந்தது. இப்பொழுது பேரன், பேத்தியெடுக்கும் வயதில், இந்த வலை தளங்களளும் அகப் பக்கங்களும் அவரை ஒரு விடலைப் பையனைப் போல, சுயஇன்பம் பெற்று ஆறுதல் தேடத் தூண்டி விட்டன. காமத்திற்கு வயது ஒரு கட்டுப் பாடே இல்லை என்ற உண்மையையும் சற்று கால தாமதமாகவே அவர் உணர ஆரம்பித்தார். வாழ்க்கையில் எவ்வளவு தான் நாம் படித்து இருந்தாலும், நமக்கு எல்லாமே தெரிந்து விடுவதில்லை. ஓவ்வொரு கால கட்டத்திலும் நாம் புதுப்புது விசயங்களை அனுபவ ரீதியில் கற்றுக் கொண்டு தான் இருக்கிறோம். தினசரி சுயஇன்பம் பெறுவதற்கென்றே ஏதேனும் ஒரு படத்தைப் பார்த்து, உணர்ச்சி வசப் பட்டு தனது ஆண்குறியோடு ஆசைதீர விளையாடி உச்சமடைவார். நாட்கள் செல்ல செல்ல, சுய இன்பம் காணாமல் உறக்கம் வராது என்ற ஒரு நிலைக்கும் அவர் தள்ளப் பட்டார்.

அப்படியொரு முறை, ரத்திணம் சுய இன்பம் பெற்று விட்டு, கணினியை அடைக்காமல் குளிக்கச் சென்றார். அந்த நாள் தான், அவர் வாழ்க்கையில் ஒரு பெரும் மாற்றத்தின் முதல் படி ஆரம்பமானது. தன் சிறு கவனக் குறைவால் அப்படி ஒரு மாற்றம் நேரும் என்று அவர் கனவில் கூட நினைத்ததில்லை. குளித்து விட்டு வெளியே வந்து பார்த்த அவர் அதிர்ந்து போனார். அவர் அறை சுத்தம் செய்யப்பட்டு இருந்தது. பயத்தால் உடனே தன் கணினி பக்கம் திரும்பினார். தான் பார்த்த அந்த படத்தின் கடைசி காட்சியில் அப்படியே நின்றிருந்தது. அதில் ஒரு முதிய ஆணும், ஒரு இளம் பெண்ணும் உடலுறவுக்குப் பின் நிர்வானமாக படுத்து இருந்தனர். தன் மருமகள் வழக்கம் போல் தன் அறையை சுத்தம் செய்யும் நாளன்று என்பதை கூட மறந்து போய் இப்படி ஒரு சங்கடமான நிலைக்கு அவர் உள்ளானார். வெட்கி தலை குணிந்த நிலையில் தன் மருமகளின் முகத்தில் விழிக்க தைரியம் இல்லாமல் தன் அறையிலேயே வெகு நேரம் அடை பட்டுக் கிடந்தார். திடீரென்று மருமகள் சாப்பிட அழைக்கும் குரல் கேட்டு, கீழே இறங்கி வந்தார். வழக்கம் போல் மருமகள் அவருக்கு உணவு பரிமாறினாள். அவள் எதுவுமே நடக்காதது போல தான் அவரிடம் பேசினாள். ஆனாலும் அவளுக்கு எல்லாமே தெரிந்து இருக்கும் என்று அவர் நன்றாகவே உணர்ந்து இருந்தார். “பாரிக்கு சாப்பாடு கொடுத்திட்டியாமா?”” என்று அவள் முகத்தை பாராமலேயே மௌனத்தை கலைத்தார். அதற்கு அவளும், “ஆம்ம்ம்ம், எல்லாம் ஆச்சி மாமா, குளிப்பாட்டிட்டு, கட்டில்ல உட்கார வைத்திருக்கேன் மாமா” என்றாள்.

கொடுக்கிற தெய்வம் கூரையை பிய்த்துக் கொண்டு கொடுக்கும் என்பார்கள். ஆனால் அது வெரும் சுகத்துக்கு மட்டுமே பொருந்தாது மாறாக சிரமங்களுக்கும் சேர்த்து தான். இவர் வாழ்கையில் அது முற்றிலும் உண்மை. ரத்திணத்தின் மனைவிக்கு முதலில் புற்று நோய் என கண்டறிந்த சில நாட்களிலேயே மகனுக்கு திருமணம் செய்து வைத்தனர். தான் இறப்பதற்கு முன்னமே தன் மகனின் திருமணத்தை பார்க்க வேண்டும் என்று மனைவி கேட்டுக் கொண்டதால், அவசர அவசரமாக பாரிக்கு தன் தூரத்து சொந்தக்கார பெண்ணை மணமுடித்து வைத்தார். பாரிக்கும் ஏற்கனவே ஒரு காதலி இருந்தாள். அடிக்கடி அவர்களுக்குள் கருத்து வேருபாடு இருந்ததாலும், தன் தாயின் இறுதி ஆசைக்கு கட்டுப் பட்டதாலும் வாசுகியை மணமுடிக்க ஒத்துக் கொண்டான். வாசுகியும் தன் வருமை காரணமாகவும், பெற்றோர்களின் வற்புருத்தலாலும் ஒத்துக் கொண்டாள். ஆனால் மகிழ்ச்சியாக ஆரம்பிக்க வேண்டிய மகனின் வாழ்க்கை ஒரு சோக கதையில் வந்து முடிந்தது. கல்யாணம் முடிந்து இரண்டு வாரத்திலேயே அவன் இல்லற வாழ்கையும் ஒரு முடிவுக்கு வந்தது. வேலை செய்யும் இடத்தில் ஒரு விபத்தில் சிக்கி பல நாட்கள் மருத்துவமனையில் சிகிச்சை பெறும் சூழ்நிலை ஏற்பட்டது. இடுப்புக்குக் கீழே உணர்ச்சியற்ற அரைஜடமாய் வீட்டுக்கு அவனை அழைத்து வந்தனர். தன் மகனின் மேல் உள்ள அளவு கடந்த பாசத்தினால், ரத்திணம் முயற்சி செய்து பார்க்காத வைத்தியமே இல்லை. ஆனால் அவை எதுவுமே சொல்லும் அளவுக்கு பலன் தரவில்லை. மகனின் அந்த நிலை அவர் மனைவியை மேலும் பாதித்து, அந்தக் கவலையிலேயே ஒரு நாள் அவளும் உயிர் இழந்தாள்.

மனைவியின் இறப்பும் மகனின் நிற்கதியும் சேர்ந்து அவரை மிகவும் வாட்டியது. தன் சுயநலத்திற்காக ஒரு பெண்ணின் வாழ்க்கையை அழித்து விட்டோமே என்ற ஒரு குற்ற உணர்வும் அதோடு சேர்ந்து ஒட்டிக் கொண்டது. ஒரிரு முறை அழாத குறையாக தன் மருமகளிடம் மன்னிப்பும் கேட்டார். வாசுகிக்கு தன் கணவனும் மாமானாரும் எப்படிப்பட்ட நல்ல உள்ளம் கொண்டவர்கள் என்று நன்றாகவே தெரியும். இப்படிப் பட்ட ஒரு சொந்தத்தை புறக்கணிக்க அவள் மனம் இடம் தரவில்லை. மேலும், வாசுகியின், தாயும் தங்கையும், இன்னும் தன் மாமனாரின் ஆதரவில் தான் இருந்து வருகிறார்கள். அதனால் வாசுகி அவர்களுக்கு மிகவும் கடமை பட்டு இருக்கிறாள். தன் வாழ்க்கை இனி இவர்களுக்கு மட்டும் தான் என முடிவெடுத்து இது நாள் வரையில் அவர்களுக்கு ஒரு நல்ல ஒரு குடும்ப பெண்ணாக இருந்து வந்தாள். ஆனால் அக்குடும்ப பெண்ணின் மருமகள் என்ற ஸ்தானம் போய் வெரும் மனைவி மட்டும் தான் நிலைத்து நிற்கும் என்று அவளும் தன் கனவில் கூட நினைத்துப் பார்க்க வில்லை.

ரத்திணத்தின் அறையில் நடந்த அந்த சம்பவத்திலிருந்து, சற்று வழக்கத்திற்கு மாறாகவே நாட்கள் அமைதியாக நகர ஆரம்பித்தன. ரத்திணமும் தன் மருமகளிடம் முகம் கொடுத்து பேசுவதில்லை. தன் செயலை அவமானமாக கருத ஆரம்பித்தார். ஆனாலும் அவர் காமப்பசி மட்டும் அடங்கிய பாடில்லை. தன் கட்டுப் பாட்டையும் மீறி அவர் அவ்வப்போது சுய இன்பம் அனுபவிக்காமல் இல்லை. அதே கதி தான் இப்போது வாசுகிக்கும். மாமனாரின் ஆசைகளை உணர்ந்த அவளின் பெண்மையும் அவளை வாட்டி வதைத்தது. அவளும் பெண் தானே? காமத் தீயின் கொடூரமான தாக்கம் அவளின் உணர்வுகளையும் மெல்லிய தேகத்தையும் சீண்டத் தொடங்கின. பல நாட்கள் மன வேதனையால் துடித்தாள். கணவன் என்ற முறையில், இதை நன்கு உணர்ந்த பாரியும், தன்னால் எதையுமே செய்ய இயலாதவனாகி விட்டதை உணர்ந்து வேதனையால் மிகவும் துடித்தான்.

துணிந்து ஒரு நாள் வாசுகியை அழைத்து இதை பற்றி பேசினான்.

“வாசுகி இங்கே வாம்மா உங்கிட்ட ஒன்னு பேசணும்”
“சொல்லுங்க, என்ன பேசணும்?”
“என்ன மன்னிச்சிடு, என்னால தானே உனக்கு இவ்வள சிரமம்..”
“அதெல்லாம் பரவாயில்ல, நீங்க எங்களுக்கு எவ்வளவோ செய்து இருக்கீங்க, அதுக்கு நாங்க காட்டற பிராயச்சித்தம், அது மட்டும் இல்லீங்க, நீங்க என் புருஷன், கல்யாணத்துக்கு பிறகு நான் உங்கள ரொம்ப விரும்ப ஆரம்பிச்சிட்டேன். இது உங்க சிரமமோ, என் சிரமமோ இல்ல, இது நம்ம கஷ்டம், மேலும் இது என்னோட கடமயும் கூட”.

இதை கேட்ட பாரி உணர்ச்சி வசப் பட்டு அழ ஆரம்பித்தான். தன் கண்களை அவனால் கட்டுப் படுத்த முடியவில்லை. அவனது இடது கை செயல் இழந்து விட்டது. தன் வலது கையால் அவள் முகத்தை வருடினான்.

“உனக்கு நல்லாவே தெரியும், என்னால இனிமே உனக்கு அந்த சுகத்த கொடுக்க முடியாது. அதனால நல்லா யோசிச்சு நான் ஒரு முடிவு எடுத்திருக்கேன், நான் சொல்லரத பொருமையா கேளு”
“ஹ்ஹ்ம்ம்ம் என்னன்னு சொல்லுங்க”
“நீ இன்னும் உன் காதலனோட பேசறீயா?”
இதை கேட்ட அவள் பாரியின் கண்களை உற்று நோக்கினாள். வேரு எதுவும் பேசாமல், இல்லை என்பதை குறிக்க தன் தலையை மட்டும் ஆட்டினாள்.
“பயப்படாம சொல்லு, நான் தப்பா எடுத்துக்க மாட்டேன்”
“இல்லங்க, அவரு வேர ஒரு கல்யாணம் பன்ணப் போறதா கேள்விப் பட்டேன்”
“ஒஹ்ஹ்ஹ்ஹ்….. அவர நீ இன்னும் விரும்பறயா?”
“இப்போ எதுக்கு இந்த தேவ இல்லாத கேள்வி எல்லாம்?”
“காரணம் இருக்குமா, எனக்கு தான் அந்த கொடுப்பின இல்ல, நீயாவது சந்தோசமா இருக்கணும். நீ அவர போய் பாரு, நான் என்ன சொல்லரேன்னு புரியுதா?”
“நல்லாவே புரியுது, ஆனா எனக்கு இதுல எந்த உடன் பாடும் இல்ல”
“இங்க பாரு, நல்லா யோசிச்சு தான் இந்த முடிவு எடுத்து இருக்கேன். இதெல்லாம் தேவயில்லன்னு உன்ன நீயே ஏமாதிக்காதே. உனக்கு வயசு இருக்குமா, நீ சந்தோசமா இருக்கணும்”

அவன் பேசுவதை மௌனமாக கேட்டுக் கொண்டிருந்த அவள் கண்களில் தாரை தாரையாக கண்ணீர் கொட்டியது. தன் கணவனை கட்டிக் கொண்டு அழுதாள். சில நிடிங்கள் கழித்து, தன்னை சுதாகரித்துக் கொண்டு எழுந்து,

“நீங்க சொன்னத பத்தி நான் யோசிச்சு சொல்லரேங்க, ஆனா அவர் கூட வேனாங்க, எனக்கு அதுல விருப்பம் இல்ல”
“சரி, உனக்கு யார பார்க்கனும்னு தோணுதோ, எந்த வித குற்ற உணர்வு இல்லாம போய்ட்டு வா, நான் உனக்கு முழு சுதந்திரம் கொடுக்கிறேன்”

சரி என்றும் சொல்லாமல், வேண்டாம் என்றும் கூறாமல், வாசுகி மௌனமாக எழுந்து சென்றாள். இப்படி இவர்கள் பேசிய, இரண்டு நாட்களுக்கு முன்னர் தான், அவள் தன் மாமனாரின் கணினியை பார்க்க நேர்ந்தது. பாரி தன் நடத்தையில் உள்ள மாற்றத்தை அறிந்து இருப்பானோ என்ற சந்தேகம் அவளுக்கு லேசாக வந்தது. இருந்தும் அவன் தன்னை எந்த அளவுக்கு நேசிக்கிறான் என்பது அவளுக்கு புரிந்தது. சில நாட்கள் இதை பற்றியே தினமும் அவள் யோசித்து ஒரு முடிவுக்கு வந்தாள். தன் மாமனாரிடம் இதை பற்றி பேசியே தீர வேண்டும் என்று முடிவெடுத்தாள். ஆனால் அதை எங்கு, எப்படி ஆரம்பிப்பது என்று தான் அவளுக்கு புரியவில்லை. உண்மையை சொல்ல போனால் தினமும் அவளுக்கு அந்த சந்தர்ப்பம் வீட்டிலேயே கிடைக்கும், ஆனால் அவளுக்கு தான் அந்த தைரியம் வரவில்லை. மாமனாரின் மேல் அவளுக்கு அப்படி ஒரு மரியாதை உண்டு. ஒரு நாள் இரவு, பாரிக்கு மருந்து மாத்திரை எல்லாம் கொடுத்து அவனை தூங்க வைத்து விட்டு, தன் அறையில் தன் மகளுடன் ஸ்கைப்பில் பேசிக் கொண்டிருந்த மாமனாரிடம் பால் கொண்டு வரவா என்று கேட்டாள். பேசுவதை நிருத்தி விட்டு அவரும் சரி என்றார். ஆனால் அவள் முகத்தை பார்த்து பேச மட்டும் அவருக்கு இன்னும் தைரியம் வரவில்லை. வாசுகியும் பால் கொண்டு வர சமையல் அறைக்கு சென்றாள். எப்போதும், அவள் மேசையில் பாலை வைத்து விட்டு போவது தான் வழக்கம். ஆனால் பாரியிடம் பேசிய பிறகு அவளுக்கு சற்று தைரியம் உண்டானது. பாலை அவரிடம் நீட்டினாள். அவரும் ஒரு சிறிய திகைப்புடன் அவளை நோக்கினார்.

“கொஞ்சம் சூடா இருக்கு மாமா, பார்த்து பிடிங்க”
“பாரி தூங்கிட்டானா?”
“ஆஆங்…தூங்கிட்டாரு”
“நீ சாப்பிட்டீயாம்மா?”
“சாப்பிட்டேன் மாமா”
“சரி நீ போய் தூங்கும்மா”

ஆனால் அவள் அந்த இடத்தை விட்டு நகர வில்லை. மேலும் திகைத்தவராய்,

“ஏம்மா, எதும் சொல்லனுமா?”
“அது வந்து மாமா, உங்ககிட்ட ஒன்னு கேக்கணும்”

இதை கேட்ட ரத்திணம், சற்று அதிர்ந்து போனார். அவர் மனம் படக் படக்கென்று துடித்தது. எது நடக்கக் கூடாது என்று நினைத்தாரோ அது இன்று நடந்து விடுமோ என்று பயந்தார். அவளுக்கு பதில் சொல்ல முடியாமல் தான் அவமானப் படப் போகிறொமென்ற ஒரு பீதி அவருக்குள் உருவெடுக்க, இருந்தும், அதை வெளிக் காட்டிக் கொள்ளாமல்,

“என்னம்மா சொல்லு”
“ஏன் மாமா இப்போ எல்லாம் என் கூட முகம் கொடுத்துப் பேச மாட்டறீங்க? இங்க எனக்கு அவரையும், உங்களையும் விட்டா யாருமே இல்ல”.

இதை கேட்டதும் அவர் தன்னையும் அறியாமல் கண் கலங்கினார். அவர் கண்ணீரை பார்த்த வாசுகிக்கு, என்ன செய்வதென்று தெரிய வில்லை. தேவை இல்லாமல் அவர் மனதை புன்படுத்தி அவரை அழ வைத்து விட்டோமே என்று மனம் வருந்தினாள். அவரிடம் மன்னிப்பு கேட்டாள்.

“மாமா என்ன மன்னிச்சிடுங்க, உங்கள அழ வக்கிறதுக்காக நான் கேக்கல, நீங்க பேசாம இருக்கிறது, நான் ஏதோ தப்பு பன்ன மாதிரி என்ன உருத்துது. என்னோட தப்பு தான் மாமா, நான் அன்னைக்கு உங்க ரூம க்ளீன் பன்னாம இருந்திருந்தா, உங்களுக்கும் இவ்வளவு சிரமம் இல்லாம போயிருக்கும், எல்லாம் என்னோட தப்பு தான்”

இப்படி ஒரு வார்த்தையை தான் தன் மருமகளிடமிருந்து தான் கேட்கவே கூடாது என்று வேண்டிக் கொண்டிருந்தார். ஆனால் அது நடந்து விட்டது. வெட்கி தலை குணிந்தார். வாசுகியும், வேரு என்ன பேசுவதென்று தெரியாமல் மௌனமாக நின்று கொண்டிருந்தாள். மௌனத்தை ரத்திணமே கலைத்தார்.

“இல்லம்மா, நீ எந்த தப்பும் பன்னல. தப்பு எல்லாமே என் பேரில தான். என்ன மன்னிச்சிடும்மா. இந்த வயசுல எனக்கு இதெல்லாம்….நினைக்கும் போதே எனக்கே வெக்கமா இருக்கு, அதுவும் ஒரு வயசு பொண்ணு, உன்ன வீட்டிலேயே வச்சிகிட்டு…மனசு விட்டு மன்னிப்பு கேக்கிறேன், என்ன மன்னிச்சிடு…ப்ளீஸ்ஸ்ஸ்ஸ்…..”

“மாமா, தயவு செஞ்சி நீங்க இப்படி எல்லாம் பேசாதீங்க, மன்னிப்புலாம் கேக்காதீங்க, என்ன பொருத்த வர நீங்க எந்த தப்பும் பன்னல. நீங்க எங்கிட்ட மன்னிப்பு கேக்கிற அளவுக்கு எந்த தப்பும் பன்னல, அதில எனக்கும் எந்த பாதிப்பும் இல்ல மாமா, ஆனா நீங்க எங்கிட்ட பேசாம இருக்கிறது தான் எனக்கு ரொம்ப கஷ்டமா இருக்கு”

“நான் பன்னது உனக்கு கேவலமா தெரியல?”

“இல்லவே இல்ல, நீங்க ஆம்பள மாமா, இதெல்லம் ஒருத்தரோட வயசுக்கு கட்டுப் படாத சமாச்சாரம் தானே, எனக்கு புரிஞ்சிக்கிற அளவுக்கு பக்குவம் இருக்கு மாமா”

“நீ யோசிக்கிற அளவுக்கு கூட நான் யோசிக்கல, உனக்கு என்ன தேவைன்னு தெரிஞ்சும் அத கொடுக்க முடியாத பாவியா இருக்கேனே, என்ன மன்னிச்சிடு, உன்னோட வாழ்க்கைய கெடுத்த பங்கு எனக்கும் இதுல இருக்கு”

“மாமா, தயவு பன்னி இனிமே இப்படி எல்லாம் பேசாதீங்க”

“உனக்கு என் மேலே கொஞ்சம் கூட கோபமே இல்லயா?”

“உங்க மேலே எனக்கு எந்த வித கோபமும் இல்ல, என் வயசு பொண்ணுக்கு என்ன தேவைன்னு நல்லாவே நீங்க உணர்ந்து இருக்கீங்க”

“உணர்ந்து என்ன புன்னியம், எதுவுமே எங்களால கொடுக்க முடியலயே”

“நீங்க நினைச்சா எனக்கு உதவி பன்னலாம் மாமா”

“என்ன சொல்லர, நான் எப்படி….?”

“உங்கள மாதிரியே எனக்கும் அந்த படத்த பார்க்கனும்னு ஆசையா இருக்கு, நீங்க எனக்கு போட்டு காட்டுவீங்களா?”

இப்படி ஒரு கேள்வி அவளிடம் இருந்து வரும் என்று அவர் கொஞ்சம் கூட எதிர்பார்க்கவில்ல. என்ன சொல்வதென்று தெரியாமல் ரத்திணம் உரைந்து போனார். ஒரு வழியாக இன்றோடு ஒரு முடிவுக்கு வரும் என்று எதிர் பார்த்த அவர், புதிதாக வேரு ஒன்று முளைத்தெழுவதை நினைத்து வாயடைத்துப் போனார். அவள் இளமை உணர்வுகளை பற்றி தான் அவளிடம் சொன்னதெல்லாம் நிஜமா என்று நிரூபிக்கும் வகையில் அவள் கேட்டது, அவரை வெகுவாகவே பாதித்தது. தான் சொன்னதெல்லாம் உண்மையாக தன் உள்ளத்தில் இருந்து வந்தவை, அவை அவளை சமாதானப் படுத்த சொன்ன வெரும் வார்த்தைகள் மட்டும் இல்லை என்று அவருக்கு நன்றாகவே தெரியும். வேரு வழியில்லாமல் சரி என்று அவளை வேளியே சிரிது நேரம் நிற்கச் சொன்னார். அவளும் டம்ளரை எடுத்துக் கொண்டு கீழே சென்றாள். அவரும் ஏற்கனவே பதிவிறக்கம் செய்து வைத்திருந்த ஒரு படத்தை திறந்து, நிருத்தி வைத்திருந்தார். சிரிது நேரம் கழித்து அவளை அழைத்தார். அவளும் உள்ளே வந்து கதவை சாத்தினாள். வருவதற்கு முன் தன் ப்ராவை கழட்டி எறிந்து விட்டு வெரும் ஜாக்கெட் சேலையுடன் மட்டும் தான் அவள் உள்ளே வந்தாள். ஆனால் ரத்திணம் இதை சற்றும் கவனிக்க வில்லை. அந்த நொடி வரை தன் மருமகளுக்கு உதவி செய்வதென்ற ஒரு எண்ணம் மட்டும் தான் அவருக்கு இருந்ததே தவிர, அவளை புணரும் என்ற எண்ணம் எள்ளளவும் இல்லை. அவள் வந்ததும், மவுசை காட்டி, எப்படி அந்த வீடியோவை ஆரம்பிக்க வேண்டும் என்று சொல்லி, இருக்கையிலிருந்து எழ முயன்றார். அவரை தடுத்த வாசுகி,

“மாமா, எங்கே போறீங்க? நீங்களும் இருந்து பாருங்க”
“நான் எப்படி, உன் கூட, வேணம்மா, அது நல்லா இருக்காது, நான் வெளியே இருக்கிறேன், நீ முடிந்ததும் என்ன கூப்பிடு”
“வேணாம் மாமா, நீங்க இல்லன்ன எனக்கும் இது வேணாம்”

அவர் தோளின் மீது தன் கையை வைத்து அவரை அமரும்படி சொன்னாள். அவள் கை தன் மேல் பட்டதும், சற்று உணர்ச்சி வசப்பட்டவராய், மந்திரித்து விட்ட கோழி போல, எதுவுமே சொல்லாமல் அப்படியே அமர்ந்தார். அவர் தோளில் வைத்த தன் கையை வாசுகி எடுக்க வில்ல, அவரும் அதை எடு என்று அவளிடம் சொல்லவில்லை. அப்படியே அமைதியாக வீடியோவை ஆரம்பித்தார். இப்படி ஒரு சூழ்நிலையில் எந்த ஒரு ஆணும் தன்னை கட்டுப் படுத்திக் கொண்டு இருக்க முடியாது. பத்து வருடத்துக்கு மேல் ஒரு பெண்ணின் கை படாமல் இருந்த ரத்திணம் மட்டும் இதற்கு விதி விலக்கல்ல. படத்தில் நாற்பது வயது உள்ள ஒரு ஆண், முப்பது வயதுக்குள் இருக்கும் ஒரு பெண்ணை அனுபவிக்கும் காட்சி, ஆரம்பமானது. வாசுகி அவர் தோள் மீது வைத்த கையை எடுக்காமல், அவர் பின் புறம் சென்று இன்னொரு கையை அவரின் மறு தோளில் வைத்தாள். ரத்திணத்தின் உணர்ச்சி கொஞ்சம் கொஞ்சமாக ஏற தன் கண்களை மூடிக் கொண்டார். வாசுகியோ, படத்தை பார்ப்பதா, இல்லை மாமனாரை தன் வசம் இழுப்பதா என்று புரியாமல் தத்தளித்தாள். மாமானாரிடம் இருந்து எந்த வித எதிர்ப்பும் வராததால், அவளின் துணிவு மேலும் அதிகரித்தது. அப்படியே, தன் கைகளை அவர் மார்புக்கு இறக்கினாள். கொழு கொழுவென்று அடர்த்தியான மயிருடன் இருந்த அவர் மார்பினை தடவியவாறே, தன் முலைகள் இரண்டும் அவர் தலையில் படுமாறு லேசாக அவர் மேல் சாய்ந்தாள். ஒரு பெண்ணின் அறவணைப்பு இல்லாமல் பத்து வருடதிற்கு மேல் ஏங்கி கிடந்த ரத்திணம் அந்த ஒரு நொடியில் தன்னை இழந்தார்.

வாசுகி தன் முலைகளால், அவர் தலையை தடவி அவரின் காம வெறியை தூண்டி விட்டாள். அவர் தன் கைகள் இரண்டையும் எடுத்து அவள் கைகளை பிடித்து தன் மார்பகத்தில் தடவினார். அப்படியே அவள் கையை எடுத்து முத்தம் கொடுத்தார். அவளுடைய இன்னொரு கை தானாகவே கீழிரங்கி, அவர் வேட்டிக்குள் இருந்த அவருடைய ஆண் குறியை தடவியது. வாசுகி, ஜட்டி இல்லாமல் வேட்டியோடு சேர்த்து அவரின் 8 அங்குல குறியை பிடித்தாள். அப்படியே சாய்ந்து அவரை முத்தம் இட்டாள். ரத்திணம் அவளை அப்படியே தன் பக்கம் இழுத்து கட்டி அணைத்துக் கொண்டார். அவள் முந்தானை சரிந்து விழுந்தது. அவரை கட்டிக் கொண்டு அவர் மேல் அமர்ந்து, அவர் உதடுகளை சப்பி உரிஞ்சி எடுத்தாள். பல வருடங்கள் பட்டினி போட்டுக் கிடந்த அவர்களின் காம பசிக்கு விருந்து கொடுக்கும் நாள் இன்று. உண்மையில் அவர்கள் தான் காம தேவனுக்கு விருந்தாகினர், தங்களை கட்டுப் படுத்த முடியாமல் வெறி கொண்டவர்கள் போல முத்தம் இட்டுக் கொண்டனர். எங்கிருந்து அவருக்கு இப்படி ஒரு பலம் வந்தது என்று அவருக்கும் தெரியவில்லை. தன் மருமகளின் இளமை பசிக்கு அவர் பலியானார்.

அவரை விட்டு விலகி அவர் கையைப் பிடித்து இழுத்து, கட்டிலுக்கு அழைத்து சென்றாள். அவர் அவராகவே இல்லை, இனி எல்லாமே தன் மருமகள் தான் என்ற நிலைக்கு ஆளானார். வாசுகி அவரை கட்டிலில் தள்ளினாள். தன் சேலையை கழட்டி கீழே எறிந்தாள். தன் பாவாடையை கழட்டி தூக்கிப் போட்டாள். பாண்டியை உருவி அவர் முகத்தில் தூக்கிப் போட்டாள். தன் முகத்தில் விழுந்த அவள் பாண்டியை முகர்ந்து பார்த்த ரத்திணம், அப்படியே கிறங்கிப் போனார். தன் ஜாக்கெட்டை மெதுவாக கழட்டி எறிந்தாள். பாண்டியை நகர்த்தி தன் மருமகளின் அழகை முற்றாக பார்த்தார் ரத்திண்ம். அப்படி ஒரு அழகு. கனகச்சிதமான உடல்வாகு. நீளமான கூந்தல், வாளிப்பான குண்டிக்கோளங்கள், செழித்துப் பிதுங்கும் கூர்மையான முலைகள்.

பல வருடங்களுக்கு பிறகு முதல்முறையாக, ரத்திணம் ஒரு பெண்ணை அதுவும் இளமையான தன் சொந்த மருமகளை முழு நிர்வாணமான பார்த்து அதிர்ந்தார், வியந்தார். சற்று குணிந்து தன் வேட்டியை நோக்கினார். புடைத்துக் கொண்டு அவருடைய குறி வானத்தை நோக்கி கூடாரம் போட்டுக் கொண்டிருந்தது. வாசுகி அவர் வேட்டியை உருவி எடுத்தாள். இம்முறை வாசுகி அவரின் 8 அங்குல குறியையும் அதன் வீரியத்தையும் பார்த்து அதிர்ந்து போனாள். அதற்கு கீழே நீண்டு தொங்கி கொண்டிருந்த அந்த இரு காய்களையும் கண்டு வியந்து போனாள். பொதுவாகவே பலருக்கு உடலுறவு என்று வரும் போது இப்படி ஒரு பொருத்தம் அமையாது. ஒருவருக்கு ஒருவர் ஈடு கொடுக்கும் வகையில் அவர்களின் உருப்புகள் அமைந்து இருந்தன. அவருடைய தடித்து பெருத்த குறியும் அவளின் தோசை மாவு போல உப்பிக் கொண்டிருக்கும் அவளின் பெருத்த புண்டையும், அவர்களுக்காகவே படைக்கப் பட்டது போல இருந்தது. அப்படியே தன் மாமனாரின் மேல் சாய்ந்தாள் வாசுகி.

“நீங்க ரொம்ப மோசம் மாமா!”

வாசுகியின் குரலில் குழைவும், குறும்பும் தொனித்தது. அவளது முகத்திலிருந்த புன்னகையும், குரலில் இருந்த கொஞ்சலும் ரத்திணத்தின் நரம்புகளை சுண்டி அதன் உஷ்ணத்தை ஏற்றின.

”எப்பலேருந்து….?” ரத்திணம் சற்று தடுமாறினார்.
“அந்த ஒரு தடவ தான் என்னைக் கவனிச்சியா?”

”இல்ல மாமா, அதுக்கு முன்னால ஒரு நாள், ஆனா நான் ரூமுக்கு உள்ள வரல, அப்படியே போயிட்டேன்…,”

“ஏண்டா கிழவான்னு ஏன் என்ன ஒரு வார்த்தை கேக்கல?
“ஹ்ஹ்ம்ம்ம் அப்போ கேட்டிருந்தா, இப்போ நான் உங்க மேலே படுத்திருக்க முடியுமா? எனக்கு தைரியம் வரல, சரின்னு கொஞ்ச நாள் நீங்க அந்த சுகத்தை அனுபவிக்கனும்னு விட்டுட்டேன்”

அப்படியே எழுந்து அவர் குறியின் மீது அமர்ந்தாள். அவளின் தொடைகள் இரண்டும் வாழை தண்டு போல பளபளத்தன. அவளது இடுப்புக்குக் கீழே உப்பியிருந்த கூதிமேட்டின் மீது கருகருவென்று அடர்த்தியாக படர்ந்திருந்த மயிர் ஒரு கருப்பு முக்கோணமாய் தெரிந்தது. அவர் பூளின் மீது தன் புண்டையை வைத்து தேய்த்தாள். பின் லேசாக குணிந்து அவர் முகத்தருகே…

”ஒரு நாள் நீங்க உங்களையும் அறியாம கையடிச்சிக்கிட்டு இருந்தீங்க, கதவு லேசா திறந்து இருந்திச்சு அப்போ தான் நான் உங்கள கொஞ்சம் பார்த்தேன். அந்த நிலையில உங்கள பார்க்கிறது எனக்கு ரொம்பப் பிடிச்சிருந்திச்சு, நீங்க கையடிக்கிறத பாக்க ரொம்ப செக்சியா இருந்திச்சு மாமா, பாக்கப் பாக்க என் கூதியில குறுகுறுன்னு என்னமோ பண்ணுச்சு”

அவள் கூதி என்ற சொன்னதை கேட்டவுடன், சற்றே தளர்ந்து கொண்டிருந்த ரத்தினத்தின் பூள் மீண்டும் உயிர்பெற்று விடைத்து முட்டிக் கொண்டு நின்றது. தன் மருமகள் தன்னிடம் தன் கூதியை பற்றி பச்சையாக சொல்வதை கேட்டு மேலும் பரவசம் ஆனார்.

”வேண்ணா நீங்களே கொஞ்சம் தொட்டுப் பாருங்க”

வாசுகி மேலும் மேலே நகர்ந்து வந்து அவர் தொப்பையில் உட்கார்ந்தாள். தன் பின்னால் அவள் கையால் அவரின் பூளை பிடித்து குலுக்கினாள். அவள் செய்யும் ஒவ்வொன்றையும் ரத்திணம் ரசிக்கத் தொடங்கினார். அவள் புண்டையை மேலும் தன் தொப்பையில் அவள் தேய்க்க அவருக்கு இன்னும் சூடேரியது. தன் விரலால் அந்த புண்டையை தடிவிக் கொடுத்தார். அவளது மயிர்ப் பரப்பு ஈரமாகியிருந்தது. அவரது சொரசொரப்பான விரல்கள் பட்டதுமே வாசுகி ’ம்ம்ம்ம்ம்ம்’ என்று முனகியவாறு அவரது மணிக்கட்டைப் பற்றி இறுக்கினாள். குறிப்பறிந்த ரத்திணம், நீர் ஒழுகும் தன் மருமகளின் புண்டைக்குள்ளே ஒரு விரலை நுழைத்தார். மறு கணமே, சட்டென்று விரலை வெளியே இழுத்தார்.

”ஏன் மாமா என் கூதி ரொம்ப சுடுதா?” கொஞ்சினாள் வாசுகி.
“இல்லடி செல்லம் உள்ளே என் விரலு மாட்டிகுமோன்னு பயமா இருக்கு” விடைப்பாக கிண்டலடித்தார்.

ரத்திணம் சற்று நிமிர்ந்தார். வாசுகி தனது இரண்டு கைகளாலும் இரண்டு முலைகளையும் பிடித்துப் பிதுக்கிக் கொண்டே அவள் தன் கூதியை அவர் தொப்பை மீது தேய்த்தாள். அவளது காம்புகள் அவரின் தடித்த ஆள்காட்டி விரல் நுனியை போல விடைத்து நீண்டிருந்தன. அவரின் பூளோ இப்போது ஏறக்குறைய இரண்டு மடங்கு வளர்ச்சியை அடைந்திருந்தது. அப்படியே படுத்து அவரை மருபடியும் சர மாரியாக முத்தம் இட்டாள். அவரது பூளுடன் அவளது கூதி உராய்ந்து சூடேற்றியது. அவளது விடைத்த முலைக்காம்புகள் இரண்டும் மாமனாரின் நெஞ்சில் உராய்ந்தன. இனி பேசுவதற்கோ சொல்வதற்கோ பொறுமையில்லை என்பதுபோல, மாமனாரின் பூளை ஒரு கையால் பற்றி, அதை தனது புண்டையின் நுழைவாயிலில் வைத்து தேய்த்தாள். இடுப்பைச் சற்றே உயர்த்தியும் தாழ்த்தியும் உடலை லாவகமாய் அசைத்தவாறு, அவரின் பூளை தனது புண்டைக்குள் சுருக்கென்று சொருகி சட்டென்று எழுந்து உட்கார்ந்தாள். வழவழப்பான ஈரம் கசிந்திருந்த, மருமகளின் இறுக்கமான புண்டையின் கதகதப்புக்குள் ரத்திணத்தின் கஜக்கோல் வெகு விமரிசையாக உள்ளே நுழைந்து கொண்டது.

இனி நடக்கப்போவது எதையும் தம்மால் தடுக்க முடியாது என்று 15 நிமிடத்துக்கு முன்னாலேயே உணர்ந்து விட்ட அவர் தன்னை தன் மருமகளுக்கு முற்றாக கொடுத்து விட்டார். இனி தான் அவளை செய்வதா, இல்லை அவளை தன்னை செய்ய விடுவதா என்று தெரியாமல் நடப்பது நடக்கட்டும் என்று எல்லாவற்றையும் அனுபவிக்கத் தொடங்கினார். தன்னால் தன் மருமகள் எவ்வளவு சுகம் காணுகிறாள் என்றும் முற்றாக உணர்ந்தார். இதை விட அவளுக்கு வேரு எதுவும் பெரியதாக தர முடியாது என்பதை உணர்ந்தவாறு, மருமகளை புரட்டி தான் அவள் மேலே படுத்தார். அவள் குண்டிக் கோளங்களை இரு கைகளாலும் இறுக்கமாகப் பற்றிய அவர், தன் இடுப்பை உயர்த்தியும், தாழ்த்தியும் தனது பூளை அவளது புண்டைக்குள் ஏற்றி இறக்கி விளையாடத் தொடங்கினார். அவளும் சில நொடிகளிலேயே மாமனாரின் அசைவுக்கும், வேகத்துக்கும் ஈடு கொடுக்கத் தொடங்கினாள். தனது இடுப்பை தூக்கியிறக்கி, மாமனாரின் பூளை தனது கூதிக்குள் இன்னும் ஆழமாக வாங்கிக் கொள்ளத் தொடங்கினாள். தன் இரு கால்களையும் மாமனாரின் உடலை சுற்றி வளைத்து பிடித்துக் கொண்டாள். அவள் புன்டை சற்று விரிந்து தன் மாமனாரின் பெருத்த பூள் இன்னும் ஆழமாக உள்ளே செல்ல வகை செய்தாள். இன்பத்தில் திளைத்தபடி அவளது வாயிலிருந்து வார்த்தைகள் முக்கலும் முனகலும் வெளிவரத் தொடங்கின. அவள் ஒவ்வொரு முறையும் உச்சம் அடைந்து துள்ளுகிற போதெல்லாம் அவளின் பிடி இன்னும் இருகியது. அவர் தலையை பிடித்து இழுத்து அவர் முகத்தில் வெறியுடன் முத்தம் இட்டாள்.

நேரம் செல்லச் செல்ல, வாலிபக் காதலனைப் போல, ரத்திணம் அவளை இழுத்துப் பிடித்து அவள் உதட்டைக் கவ்வி வாய்க்குள் இழுத்துக்கொண்டார். அவரது நாக்கு மருமகளின் வாய்க்குள் வலம் வரத் தொடங்கியது. ஒவ்வொரு முறை அவரின் வாய் விடுபட்ட போது, தனது முலைகளை ஒவ்வொன்றாய் அவரது வாய்க்குள் திணிக்க ஆரம்பித்தாள். ரத்திணமும் மருமகளின் முலைகளைக் கவ்விக்கொண்டு, அவளது காம்புகளின் மீது தனது நாக்கினால் வருடியும் கடித்தும் அவளை மேலும் வெறியேத்தினார். தன் பூளை மட்டும் அவள் புண்டையில் இருந்து வெளியே அவர் எடுக்கவே இல்லை. வாசுகியின் கைகள் தன் மாமனாரின் கழுத்தை வளைத்து இறுக்கிக் கொள்ளவே, ரத்திணம் தன் மருமகளின் குண்டியின் பிடியை விட்டு லேசாக அவள் சூத்து ஓட்டைக்குள் ஒரு விரலை வைத்து தடிவினார். அவளது காம்புகளை இரு விரல்களால் பிடித்துத் திருகினார். ஆசை தீர அவளது முலைகளைக் கவ்வியும், சப்பியும் அதே நேரத்தில் அவள் சூத்து ஓட்டைக்குள் தன் விரலை கொஞ்சம் கொஞ்சமாக உள்ளே விட்டும் சுகம் கண்டார். சூத்து ஓட்டைக்குள் லேசாக வலியும் முலையில் சுகமும் கூடி வாசுகியை திணற வைத்தது. அவள் இதனை சற்றும் எதிர் பார்க்கவே இல்லை. என் மாமனாரா இப்படி? என்று அப்படியே தன்னை அவருக்கு அர்ப்பணித்தாள்.

வாசுகியின் வேகமும், ரத்திணத்தின் காமமும் இருவரையுமே வெகு விரைவில் இன்பத்தின் உச்சக் கட்டத்துக்கு கொண்டு சென்று கொண்டிருந்தன. மருமகளின் புண்டைக்குள் விந்துவை விடுவதா என்று ஒரு தடுமாற்றம் அவருக்குள், இருந்தும் எதையும் கட்டுப் படுத்தும் நிலையில் இருவருமே இல்லை என்று உணர்ந்தார். இருவருடைய உடலோ மனமோ இரண்டுமே இதற்கு ஒத்துழைப்பு கொடுப்பது போல தெரியவில்லை. அவரது வேகம் அதிகரித்துக் கொண்டேயிருந்தது. அவரது பூள் மருமகளின் புண்டையை பதம் பார்த்துக் கொண்டே போனது.

”வாசஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ் சூ….கீகீ………ஆஆஆ………!”

”ம்ம்மாஆஆஆ…மா”

ஏற்கனவே மூன்று முறை உச்சத்தை அடைந்த வாசுகி, தன் மாமனாரை தடுக்க வில்லை, தன் கூதிக்குள் அவர் விந்தை அடிக்கட்டும், நன்றாக இன்புரட்டும் என்று இன்னும் அவரை இருக்கி அணைத்தாள். அவர் ஆண் முலையை பிடித்து திருகினாள். ரத்திணம் பெரிய ஒரு சத்தத்துடன் தன் கஞ்சியை அவள் கூதிக்குள் பீய்ச்சி அடித்து தெரிக்க விட்டார். குறைந்தது 8 முறையாவது உள்ளே அடித்திருப்பார். சோர்ந்து போய் அப்படியே அவள் மேல் சாய்ந்தார்.

ரத்திணத்தின் கொட்டைகளிலிருந்து கொழுகொழுவென்று கிளம்பிய வெள்ளை திரவம் மருமகளின் புண்டைக்குள் பீறிட்டுப் பாய்ந்தது. இத்தனை வருடங்களுக்கு பிறகும், இவ்வளவு இளையவளான மருமகளை அனுபவித்து, இப்படி ஒரு சுகத்தை தன்னால் அனுபவிக்கவும், கொடுக்கவும் முடிகிறது என்பதை நினைத்து அவருக்கே ஆச்சரியமாக இருந்தது. அவரது பூளின் நுனி வழியாகப் புறப்பட்ட விந்துவின் வெள்ளம் அடுத்த ஓரிரு நிமிடங்களுக்கு நிற்பது போல் தெரியவில்லை. அத்துடன் உச்சத்தின் உச்சத்திலும் அவரது வேகம் சற்றும் தளராமல் இருந்ததும் அவருக்கு மிக மலைப்பாய் இருந்தது.

“மாமா, எப்படி வயசு பையன் மாதிரி இப்படி ஓக்கறீங்க?

“தெரியலம்மா, ஒரு வேளை அது உன் புண்டையோட திறமையா இருக்கலாம்….” அவள் கண்களை பார்த்து கண்ணடித்துக் கொண்டே கூறினார்.
“ஓஹ்ஹ்ஹ் நீங்களும் இப்படி எல்லாம் பேசுவீங்களா? அப்படியே இருங்க, கீழ இறங்காதீங்க, உங்க பூளு என் புண்டையிலேயே கொஞ்ச நேரம் இருக்கட்டும்”

அவரை அப்படியே ஒரு குழந்தையை போல தன் மேனியில் தாங்கிக் கொண்டாள். இருவரின் உடலில் ஏற்பட்ட அதிர்வை அவர்களால் உணர முடிந்தது. இன்ப வேதனையை இருவரும் சேர்ந்து அனுபவித்தனர்.

”ஆஆஆஆஆ!”

தன் இடுப்பை தூக்கி இறக்கி மருபடியும் அவரை ஓத்தாள். வாசுகியின் புண்டையிலிருந்து இருதியாக மதனநீர் கலயம் கவிழ்ந்தது போல கொட்டி அவள் மாமனாரின் பூளைக் குளிப்பாட்டியது. மாமனாரின் முகத்தை இரண்டு கைகளிலும் ஏந்தியவள், அவரது உதட்டில் தனது இதழ்களைப் பதித்து அழுத்தி முத்தமிட்டாள். இருவரது உடல்களும் உச்ச சுகத்தில் இருந்து மீள மேலும் ஒரு சில நிமிடங்கள் ஆயிற்று. முடிவில் ரத்திணம் தன் மருமகளை விட்டு இறங்கி அவள் அருகில் படுத்துக் கொண்டார். அவளை லேசாக கட்டி அணைத்தார். அவளும் பக்கவாட்டில் படுத்து அவரை அணைத்து முத்தம் இட்டாள். பிறகு முத்ததில் இருந்து விலகினாள். இருவரும் சில நிமிடம் எதுவும் பேசிக் கொள்ளவில்லை. பெரிய ஒரு குற்றம் புரிந்து விட்டோம் என்ற உணர்வுடன் மௌனமாகவே இருந்தனர்.

”வாசுகி, மன்னிச்கிடு என்னால கட்டுப் படுத்த முடியல. உனக்கு அறிவுரை சொல்லற தகுதிய நான் துப்புறவா இழந்திட்டேன். இதுல உன் தப்பு எதுவும் இல்ல, எல்லாத்துக்கும் நானே பொருப்பு ஏத்துக்கிறேன்”

அதற்கு வாசுகி எதுவும் பதில் சொல்லவில்லை. மௌனமாகவே இருந்தாள், ஆனால் அவரை விட்டு மட்டும் விலகவில்லை.
ஓரிரு நிமிட அமைதிக்கு பிறகு…