இந்த கதை நான் பார்த்து நேரில் அனுபவித்த கதை. கிராமம் நகரம் என்று வரையறுக்க முடியாத ஊர் தான் எங்க ஊர். படித்த, படிக்காத விவசாய மற்றும் வியாபார பெருங்குடி மக்கள் வாழும் ஊர். அந்த ஊரின் முக்கிய வர்த்தக வீதியில் நான் ஒரு எலெக்ட்ரானிக்ஸ் சர்வீஸ் சென்டர் வைத்து இருக்கிறேன். பெரும்பாலும் என் கடைக்கு வாடிக்கையாளர்கள் வரவு குறைவு தான்.
எந்த வீட்டிலாவது டிவி அல்லது எலெக்ட்ரானிக் பொருட்கள் சேதம் என்றால் அழைப்பார்கள். முதலில் அவர்கள் வீட்டிற்கு சென்று பரிசோதனை செய்து முடிந்தால் அங்கேயே சரி செய்வேன். பெரிய அளவில் ரிப்பேர், ஸ்பேர் பார்ட்ஸ்களை மாற்றி பழுது நீக்க வெண்டும் என்றால் என் சர்வீஸ் சென்டருக்கு கொண்டு வரச்சொல்லி, சில நாட்கள் டைம் கேட்டு சென்டரில் சர்வீஸ் செய்ய ஆரம்பித்து விடுவேன்.
மேலும் என் வேலை மைன்ட் சம்பந்தபட்ட வேலை என்பதால் அடிக்கடி டிவி, ரேடியோ என் கடையில் ஓடிக்கொண்டே இருக்கும். கிரிக்கெட் நேரடி ஒளிபரப்பு என்றாலும் என் கடை முன்பு பெரிய கூட்டமே கூடி விடும். அவர்களுக்காக ஏதாவது ஒரு டிவியை வெளியே தூக்கி வைத்து இலவச லைவ் கிரிக்கெட் பார்க்க அனுமதித்து விடுவேன். மற்ற நாட்களில் நான் மட்டுமே தனி மனதனாக என் கடைக்குள் வேலை பார்த்து கொண்டு தனியே பேசி, பாட்டு பாடி, சிரித்து பொழுதை போக்கி கொண்டு இருப்பேன்.
என் சர்வீஸ் சென்டருக்கு எதிர்புறம் ஒரு கோவில் உள்ளது. சோலை வனமாக தெரியும் அந்த கோவில் வளாகத்தினும் வழிபாட்டிற்கு நாள் தோறும் பொதுமக்கள் போய் வருவார்கள். செவ்வாய் மற்றும் வெள்ளிக்கிழமைகளில் கூட்டம் அலை மோதும். மற்ற நாட்களில் கூட்டம் குறைவு தான். ஞாயிற்றுக்கிழமை கோவில் திறந்து இருந்தாலும் யாரும் வருவது இல்லை. அப்படி ஒரு சன்டே அன்று நான் மறு நாள் டெலிவரி செய்ய வேண்டிய டிவி பென்டிங் சர்வீஸை முடிக்க வந்து என் சென்டரை திறந்து வேலை பார்த்து கொண்டு இருந்தேன். சென்டர் ஷட்டரை பாதி கீழே இறக்கி விட்டு வேலை பார்த்தாலும் எதிரே கோவில் வளாகத்தில் இரண்டு உருவங்களின் நிழல் ஆடுவதைப் போல தெரிய நான் எதிரே உள்ள கோவில் வளாகத்தை கூர்ந்து கவனித்தேன்.
அப்போது கோவில் வளாகத்தில் உள்ள பூந்தோட்டத்தில் ஒரு ஆணும் பெண்ணும் கட்டி அணைத்து சீண்டி சில்மிஷம் செய்வதை பார்த்து அதிர்ச்சி அடைந்தேன். பிறகு அவர்கள் யார் என்று உற்று பார்த்த போது அதை விட பெரிய அதிர்ச்சி. அந்த ஆண் கோவில் பூசாரி பரமசிவன். பெண்ணோ கோவில் வாசலில் பூ கட்டி விற்கும் பெண் கோகிலா. எனக்கு இருவரையும் நன்றாக தெரியும் என்பதால் அவர்களை பார்த்த உடன் ஷாக் ஆனாலும் மேலும் சில நேரம் கூர்ந்து கவனித்து அது பூசாரி பரமசிவன், பூ கட்டும் கோகிலா தான் என்பதை உறுதிபடுத்தி கொண்டேன்.
இதில் ஆச்சரியமான விஷயம் என்னவென்றால் பூசாரி பரமசிவனுக்கு 60 வயதை தாண்டி இருக்கும். அதே போல் பூ கட்டும் கோகிலாவுக்கு 20 வயசுக்குள் தான் இருக்கும். பரமசிவனுக்கு மனைவி இறந்து போய் பல வருடங்கள் ஆகிவிட்டது. பசங்க பெரியவர்கள் ஆகி பல ஊர்களில் செட்டில் ஆகி விட்டார்கள். அந்த கோவிலில் பரம்பரையாக பரமசிவன் குடும்பம் தான் பூஜை செய்து வருகிறார்கள். பரமசிவனுக்கும் அது பூர்வீக கோவில் தான்.
கோகிலாவோ இப்போது தான் பத்தாவது படித்து விட்டு, மேற் கொண்டு படிக்க விரும்பாமல் அவளது அம்மாவைப்போல கோவிலில் பூகட்டும் வேலைக்கு வந்து விட்டாள். கோகிலாவின் அம்மா முத்தம்மாள் தான் கோவில் வாசலில் பூ கட்டி விற்பாள். ஆனால் மகள் கோகிலா அம்மாவுக்கு துணையாக கடையில் இருப்பாள். அம்மா வெளியே பூ சந்தை அல்லது வேறு எங்கு போனாலும் கடையை பாத்து கொள்வாள். பரமசிவனுக்கு இன்னொரு காமக்கதையும் உண்டு. அதாவது அவருக்கு பூக்காரி முத்தம்மாளுக்கும் ஏற்கனவே தொடர்பு உண்டு.
இதில் என்ன கூத்தென்றால் இரு கள்ள தொடர்பையும் நேரில் பார்த்த ஒரே சாட்சி நான் தான். மற்றபடி ஊரில் யாருக்கும் தெரியாது. இதற்கு முன்பு ஒரு நாள் கடை விளக்கை அணைத்துவிட்டு ஷட்டரை சாத்த போகும்போது அதே கோவில் வளாகத்தில் பூசாரி பரமசிவனும், பூக்காரி கோகிலாவும் அம்மண குண்டியோடு அணைத்து முத்தமிட்டு கொண்டு ஓத்து கொண்டிருப்பதை என் கண்ணால் பார்த்து ஷாக் ஆனேன். அப்போது கோகிலா பள்ளியில் படித்து கொண்டு இருந்த பெண்.
ஆனால் இப்போது அதே பரமசிவன் தன் கள்ளக் காதலி முத்தம்மாவின் மகளோடு கள்ள தொடர்பில் இருப்பதை கண்டு அதிர்ச்சி அடைந்தேன். மேலும் அவர்கள் காமலீலை கோவில் வளாகத்தில் உள்ள பூந்தோட்டத்தில் தான் நடக்கும். அது கோவில் பிரகாரத்திற்கு சம்பந்தமில்லாத இடமும் கூட. பூக்காரி முத்தம்மா கோவில் பூந்தோட்டத்தில் ஒரு சின்ன வீட்டை கட்டி கொண்டு கோவில் சார்பாக பூந்தோட்டத்தை நிர்வகித்து வருகிறாள். ஆச்சாரங்கள் விபச்சாரத்துக்கும், கள்ள காதல் காமத்துக்கும் எப்போதும் தடை நிற்பதில்லை. பூசாரி பரமசிவனை கடவுளின் தூதராக நினைத்து அவரிடம் பல் ஆசி வாங்கினாலும் அவரும் மனுஷன் தானே. நான் பூசாரி பரமசிவன் முத்தாம்மாவின் கள்ள தொடர்பு தெரிய தொடங்கியதுமே தினமும் அவர்கள் நடவடிக்கையை கண்காணிக்க ஆரம்பித்தேன்.
கோவிலில் கூட்டம் இல்லாத நாட்களில் பூசாரியும், புக்காரியும் கூடி குழாவ ஆரம்பித்து விடுவார்கள். என் கடை சற்று உயரத்தில் எதிர்புறம் முதல் மாடியில் இருப்பதால் என் கடையிலிருந்து பார்த்தால் மட்டுமே அவர்களின் காமலீலையை பார்க்க முடியும். அப்படி பார்க்கும்போது பூசாரி பலமுறை முத்தம்மாவின் சோலையை தூக்கி பிடிக்க சொல்லிவிட்டு அவளோட புண்டையை நக்கி சுவைக்க ஆரம்பித்து விடுவார். நான் கூட பூக்காரி முத்தம்மாவின் புண்டையில் பூ வாசம் வீசி தான் பூசாரின் பூல் சூட்டை கிளப்பி விட்டு விடுமோ என்று நினைத்து கொள்வேன்.
பூக்காரி முத்தம்மாவுக்கு கூட பூசாரின் வயதில் பாதி தான் இருக்கும். அவள் கணவனைப் பற்றி எந்த தகவலும் தெரியாது. அதே போல் கோகிலா யாருக்கு பிறந்து இருப்பாள் ஒரு வேளை பூசாரி பரமசிவனுக்கு பிறந்து இருப்பாளோ என்று ஒரு நாள் எனக்கு சந்தேகம் தட்ட அந்த கேள்விக்கும் விடை தேடி கண்காணித்த போது தான் விடை கிடைத்தது.
ஒரு முறை முத்தம்மா என் கடைக்கு ஒரு ரிப்பேரான ரேடியோவை தூக்கி கொண்டு வந்தபோது நான் அவளிடம் என் சந்தேகத்திற்கு விடை காண துடித்தேன். அப்போது கூட முத்தம்மா அந்த ரேடியோ பூசாரி வாங்கி கொடுத்ததாகவும், தன் மகள் அடிக்கடி பாட்டு கேட்பாள் என்றும் தற்போது ரிப்பேர் ஆகிவிட்டதால் அவள் தொல்லை தாங்கமுடியாமல் ரிப்பேர் பண்ண வந்ததாக சொன்னாள். அப்போது தான் நான் மெதுவாக கோகிலாவின் வயதையும், கோவில் வளாகத்தில் அவளோட பாதுகாப்பையும் பற்றி கேட்டேன்.
அப்போது முத்தம்மா நானே எதிர்பார்க்காமல்,
“என்னை மாதிரி பொண்ணுங்க எதை பத்திலாம் கவலை படமுடியும். வயித்து பாட்டை பாக்குறதா மானரோஷத்தை பாக்கிறதா? நானே புருஷன் துணை இல்லாம தனி மனுஷியா இந்த ஊருக்கு வந்தப்ப பூசாரி தான் அரவணைச்சு பூந்தோட்டத்துல வேலைக்கு வச்சுகிட்டாரு. அப்புறம் அவர் ஆசைக்கு அப்படி இப்படி இருந்தேன்.
ஆனா மனுஷன் என்னை கூத்தியா மாதிரி வச்சுகிட்டாலும் எந்த குறையும் வச்சதில்ல. அப்படி பட்ட மனுஷனுக்க என்னை கொடுத்து தான் என் மகளை பெத்துகிட்டேன். இப்போ கூட பூசாரி என் மகள் பேருல பணம் போட்டு வச்சிருக்காரு. அந்த முண்ட ஒழுங்க படிச்சா படிக்க கூட வச்சிருப்பாரு.
எங்களுக்கு பரமசிவ ஐயா பூசாரி மட்டும் இல்லை சாமியும் தான். என் காலத்துல அவர் உதவிக்கு எதுவும் செய்ய முடியலைனாலும் என் மகள், அவளுக்கு அப்புறம் அவ பிள்ளை பூசாரி குடும்பத்துக்கு உதவியா, அனுசரணையா விசுவாசமா இருப்போம்” என்று பட்டும்படாமல் பேசினாலும் என்னுடைய அத்தனை கேள்விக்கும் பதில் அளித்து விட்டாள்.
நான் ஒரு வேளை பூசாரி பரமசிவன் முத்தம்மா மகளோடும் உறவு வைத்து கொண்டு அவளை தன் காமஇச்சைக்கு பயன்படுத்துவது தாய் முத்தம்மாவுக்கு தெரியுமா என்று நோக்கிலும், கோகிலாவின் பிறப்பு பற்றியும் கேட்ட போது, முத்தம்மா நேரடியாக முத்தம்மா பூசாரிக்கு பிறந்தவள் தான் அவருக்கு அவர் மேல் எல்லா உரிமையும் இருக்கு என்று சொல்லும்போதே பூசாரியோடு மகளுக்கு இருக்கும் உறவை தாய் முத்தம்மா அறிந்து கொண்டு தான் இருக்கிறாள் என்பதை உணர்ந்து கொண்டேன்.
அதற்கு பிறகு என் மன பாரம் குறைந்தாலும், அதே பூந்தோட்டத்தில் பூசாரி பரமசிவன் முத்தம்மாவின் மகள் புண்டையை நக்கி பூ வாசம் பிடிப்பதை பார்த்து பரவசபட்டாலும் எல்லா உறவுகளுக்கும் இங்கே ஒரு நியதி இருப்பதை அறிந்து அமைதியாகி விட்டேன். பூசாரி பூக்காரி மகள் கோகிலாவை அம்மணமாக்கி அவள் புண்டையை நக்கி, முலையை சுவைத்து ஓத்து கன்னி கழித்தாலும் அவருடைய செல்ல மகள் தான் கோகிலா என்ற பொது எனக்கு அது ஒரு வகையில் இன்பக்கனவாகவே தோன்றியது. அவர்கள் கொஞ்சும் போது அப்பா மகள் என்பது தெரிந்தாலும் அதையும் தாண்டி தாத்தா பேத்தியோடு காமசுகம் அனுபவிப்பது போல் தான் எனக்கு பலமுறை தோன்றும்.
அதை விட ஒரு நாள் முத்தம்மா, கோகிலா இருவருமே பூசாரியின் மடியில் படுத்து கொண்டு கூட்டு காமகூத்தை அரங்கேற்றினார்கள். அப்போது பூசாரி அம்மா, மகள் இருவரையும் அம்மணமாக்கி அதிரடியாக ஓத்து சுகம் கொடுத்தார். இரு பெண்களும் புருஷன், அப்பா உறவு முறையில் இருந்தாலும் பூசாரின் காம இச்சையை தீர்த்ததுடன் அவரோடு இன்ப உறவாடி தங்களின் இச்சைகளையும் தீர்த்து கொண்டார்கள். பூசாரின் பூலை பூக்காரி மற்றும் மகள் கோகிலா இருவருமே ஊம்பி விட்டு சுகம் கொடுத்தார்கள். இந்த காமகூத்தை பல நாட்கள் நான் வேடிக்கை பார்த்தாலும் சில நாட்களுக்கு பிறகு எனக்கு அது வினோதமாகவோ, வேடிக்கையாகவோ தோன்றவில்லை.
இங்கே ஆண் பெண் மட்டுமே இயற்கையின் படைப்பு, சமூகம், கட்டுப்பாடு, உறவு முறை என்பதெல்லாம் நான் கண்டுபிடித்தவை. அந்த கோட்பாடுகளை பல நூற்றாண்டுகளாக கடைபிடித்தாலும் காமத்தின் முன்பு மிருகங்கள் மட்டும் இல்லை நாமும் கட்டுபாடுகள் அற்றவர்கள் தான். அது தான் இயற்கையின் நியதியும் கூட. பூசாரி, பூக்காரி மற்றும் அவள் மகள் கதையில் சரசங்கள் இருந்தாலும் எந்த விநோத விரசங்களும் இல்லை அது அவர்களுக்கான வாழ்க்கை. அதை யார் தடுத்து தடை போட முடியும். அவர்கள் மட்டுமே மனிதர்களாக வாழ்கிறார்கள். நாம் மனிதர்களாக நடித்து கொண்டு மட்டுமே இருக்கிறோம்.
