அப்பா அம்மா வீட்டுலே இல்லாத நேரமாப் பார்த்து வில்லன் மாதிரி என் புடவையை உருவிடுவியே..பாவி,

கவிதாவுக்காகக் காத்திருந்த திலீப், அவள் வந்த பிறகு என்ன நடக்கும் என்று எண்ணி மனதுக்குள்ளே சிரித்துக்கொண்டிருந்தான். நான்கு வருடங்கள் துபாயில் பணி புரிந்து விட்டு அவன் நாடு திரும்பியிருந்தான். கவிதாவை உடனடியாக சென்று பார்க்க வேண்டும் என்று அவனது மனம் துடித்தது. ஆனால், கவிதாவின் கணவனின் தங்கை ஊரிலிருந்து வந்திருந்தாள். எனவே ஓசைப்படாமல் ஓரிரு நாட்களுக்கு அவன் ஒரு பகட்டான ஹோட்டலில் தங்கிக்கொண்டு, இத்தனை நாட்களாக கவிதாவுக்காக அவன் சேமித்து வைத்திருந்த இச்சைகள் மொத்தத்தையும் தீர்த்துக்கொண்ட பிறகு, நல்ல பிள்ளை போல அவளது வீட்டுக்குப்போய், அவளது கணவனையும் மரியாதை நிமித்தமாக சந்தித்து விட்டு, தான் கொண்டு வந்த பரிசுப்பொருட்களையும் அளித்து விடுவது என்று முடிவு செய்திருந்தான்.

கவிதாவும் திலீப்பும் இத்தனை நாட்கள் பிரிந்திருப்பது அதுவே முதல் தடவை. இப்போது அக்கா கவிதா பிரபாகரின் மனைவியாகி விட்டிருந்தாள். அவர்களது இளமைக்கால இனிய நினைவுகள் மாத்திரமே இருவருக்கும் மிச்சப்பட்டிருந்தது. ஆனால், இன்று அதற்கெல்லாம் சேர்த்து வசூலித்து விட வேண்டும் என்று முடிவு கட்டியிருந்தான் திலீப். 25 வயதில் கவிதா திலீப்பை விடவும் ஐந்து வயது மூத்தவள். ஆனால், அந்த வயது வித்தியாசம் அவர்களது கண்மூடித்தனமான காமத்திற்கு குறுக்கே நிற்கவில்லை. இருவரும் சிறிய வயதிலிருந்தே ஒற்றுமையாக இருந்து வந்ததால், அவர்கள் வளர்ந்தபிறகு, அவர்களது உறவில் ஏற்பட்ட ரகசியமான திருப்பங்களைப் பற்றி எவருக்கும் எவ்விதமான சந்தேகமும் ஏற்பட்டிருக்கவில்லை. அது தகாத உறவு தான் என்று அவர்களுக்குத் தெரிந்திருந்தும், அவர்களுக்கு குற்ற உணர்ச்சி ஏற்படவில்லை. கண்ணுக்கழகான அக்காவை விட அவனுக்கு வேறு எந்தப் பெண்ணின் மீதும் அப்போது ஈடுபாடு ஏற்பட்டிருக்கவில்லை. அதே போல, செவ்வாய் தோஷத்தால் திருமணம் தள்ளிப் போய்க்கொண்டிருந்த கவிதாவுக்கும், தனது இளமைப்பசியைத் தீர்த்துக்கொள்ள, தம்பியின் வேட்கையைப் பயன்படுத்திக்கொள்ளுவதில் எந்தத் தயக்கமும் ஏற்பட்டிருக்கவில்லை. நெல்குதிரில் தொடங்கி, குளியலறை, மொட்டைமாடி, கொல்லைப்புறம், படுக்கையறை, கூடம், கிணற்றடி, ஓரிரு முறை சமையலறையில் கூட திலீப் அக்காவை வித விதமாக அனுபவித்து, தானும் மகிழ்ந்து அவளையும் மகிழ்வித்தான்.

தனக்குத் திருமணமாவது வரைக்கும் திலீப் வேறு எந்தப் பெண்ணோடும் உடலுறவு கொள்ளக்கூடாது என்று கவிதா கண்டிப்பாக சொல்லியிருந்தாள். ஆனால், திலீப்போ ஒரு படி மேலே போய், அவளுக்குத் திருமணம் ஆன பிறகும் கூட, அவனுக்குத் தேவைப்படும்போதெல்லாம் அவள் தன் காமப்பசியை அடக்க உதவ வேண்டும் என்று நிபந்தனை விதித்திருந்தான். இப்போது, அவளை அவன் இரண்டு வருடங்களுக்குப் பிறகு, அவளது திருமணத்தன்று சந்தித்ததற்குப்பிறகு சந்திக்கவிருக்கிறான். அவள் எப்படியிருப்பாளோ? எது எப்படியோ, அவன் குளித்து முடித்து, சீவிச் சிங்காரித்துக்கொண்டு, அக்காவின் வருகைக்காகக் காத்திருந்தான். அவள் வந்ததும்…

டிங்..டாங்! அழைப்பு மணியின் சத்தம் கேட்டது. ஆவலோடு ஓடிப்போய்க் கதவைத் திறந்தான். எதிரே கவிதா! அக்கா!! அழகுதேவதையாக நின்று கொண்டிருந்தாள். அடடா! இந்த நான்கு வருடங்களில் அவளது உடல் தான் எப்படி பூசி விட்டாற்போல ஆகி விட்டிருக்கிறது?

“ஹை திலீப்!” அவள் சிரித்தபோது, திலீப் உடல் சிலிர்த்தான். அதே முத்துப்பல் வரிசை!

“ஹை கவி!” அவனும் புன்னகையோடு அவளை உள்ளே வர அனுமதித்தான். “எந்தக் கடையிலே அரிசி வாங்குறேக்கா?”

“உதைபடுவே படுவா!” அவனது முதுகில் அவள் ஓங்கிக் குத்தினாள். அவன் திரும்பி, நினைவுக்கு வந்தவனாக கதவை அவசரமாக சாத்தித் தாளிட்டான்.

“அடடா! என்ன அவசரம்,” என்று அவள் மீண்டும் சிரித்தாள். “சென்னைப் போக்குவரத்து நெரிசல்லே சிக்கி சிதைஞ்சு போய் வந்திருக்கேண்டா! கொஞ்சம் ரிலாக்ஸ் பண்ண வுடேன்!”
“ஓ யெஸ்!” என்று கூறியபடி சோபாவில் உட்கார்ந்து கொண்டான். “பீர் சாப்பிடுறியாக்கா?”

“என்னடா கிண்டலா? உங்கக்கா இன்னும் அவ்வளவு முன்னேறலே தெரிஞ்சிக்கோ!”

“ஆனா ரொம்பவே மாறிட்டே!” என்று கூறிய திலீப் அவளது நெஞ்சுப்பகுதியையே வெறித்தான். “நீ சுடிதார் போட்டு நான் பார்க்கிறது இது தான் முதல் தடவை!”

“பின்னே, இந்த ஊர் கிளைமேட்டுக்கு கசகசன்னு புடவையை உடுத்திக்கிட்டா அவ்வளவு தான்,” என்றாள் கவிதா. தம்பியின் கண்கள் தனது முலைகளை அளவெடுப்பதை உணர்ந்ததும்,அவளது பிராவுக்குள்ளே காம்புகள் விடைத்தன.

“ஆனா, எனக்கென்னமோ நீ புடவை கட்டிக்கிட்டாத் தான் ஒரு கிக் கிடைக்கும்,” என்று கண் சிமிட்டினான் திலீப்.

“ஆமாம், அப்பா அம்மா வீட்டுலே இல்லாத நேரமாப் பார்த்து வில்லன் மாதிரி என் புடவையை உருவிடுவியே..பாவி,” என்று சிரித்தாள் கவிதா.

“அக்கா!” திலீப் பொறுமையின்றி அவளை வளைத்துப் பிடித்து அணைத்தான். அக்காவின் உடல் சிலிர்ப்பதை உணர்ந்து கொண்ட திலீப், அவளை அப்படியே இறுக்கியபோது, அவளது செழிப்பான முலைகள் அவனது மார்பின் மீது அழுந்தின. அவள் அவனது காதருகே சூடான மூச்சு விட்டுக்கொண்டிருந்தாள். பரபரத்த திலீப்பின் கைகள் அக்காவின் முலைகளின் மீது விழுந்தன.

“இஸ்ஸ்ஸ்! பொறுடா! இப்பத்தானே வந்திருக்கேன்,” என்று கவிதா சிணுங்கினாள்.

“ரெண்டு வருஷமா ஏங்கிட்டிருக்கேன் தெரியுமா?” என்று முணுமுணுத்தான் திலீப்.

தம்பியின் அணைப்பிலிருந்து விடுபட்ட கவிதா, அவனது முகத்தை இரண்டு கைகளிலும் ஏந்தி, அவனது கண்களை ஓரிரு கணங்கள் ஊடுருவி விட்டு, அவனது உதடுகளில் மென்மையாக முத்தமிட்டாள். திலீப்பின் உதடுகள் அவளது உதடுகளைக் கவ்விக்கொண்டு ஒரு சில நிமிடங்கள் சுவைத்தன. அவனது நாக்கு வெளியேறி அவளது வாய்க்குள்ளே துழாவத் தொடங்கியதும், கவிதாவின் விரல்கள் அவனது தலைமயிரைக் கோதி விடத் தொடங்கின. அவர்களது நாக்குகள் பின்னிக்கொண்டிருந்தன. அவர்களது உடல்கள் ஒன்றோடொன்று அழுந்திக்கொண்டிருந்தன. அவர்களது உடலுக்குள்ளே, நான்கு வருடங்களாக துருப்பிடித்துக்கொண்டிருந்த காம இச்சை கிளரப்பட்டுக்கொண்டிருந்தது. அவர்கள் இருவருக்குமே கால்களுக்கு நடுவே கலவரம் ஏற்படத்தொடங்கியிருந்தது. ஒரு வழியாக, அவர்களது முத்தம் முறிபட்டபோது, கவிதா ஒரு நீண்ட பெருமூச்சை விடுத்தாள்.

“அம்மாடியோ!” என்று கிசுகிசுத்தாள். “எவ்வளவு நாளாச்சுடா என் தம்பிக்குட்டி!”

கவிதாவின் ஒரு கால் திலீப்பின் தொடையோடு உராய்ந்து கொண்டிருந்தது. அவனுக்கு மிகுந்த எழுச்சி ஏற்பட்டிருந்ததனால், அவன் அணிந்து கொண்டிருந்த பேண்ட்டுக்குள்ளே அவனது ஆணுறுப்பு முட்டிக்கொண்டிருந்தது. கவிதாவுக்கும் அந்த ஸ்பரிசத்தின் பாதிப்பு ஏற்பட்டிருந்தது. அவளது பிராவுக்குள்ளே முலைகள் விம்மத் தொடங்கியிருந்தன. அவளது காம்புகளை யாரோ பிடித்து இழுத்து விட்டது போல ஒரு சுரீர் என்ற உறுத்தலோடு அவை விடைத்துக்கொண்டன. அவர்களது அணைப்பு மேலும் இறுகியது.

“அக்கா!” அவளது காதில் அவன் மூச்சை அனலாக விட்டான். “வாக்கா, உடனே வேணும். வாக்கா!”

“அஞ்சு நிமிஷம்,” என்றாள் கவிதா. “கொஞ்சம் பேசிட்டிருப்போம். அப்புறம் அக்கா வேண்டான்னா சொல்லப்போறேன்?”

************************************************************************************************************

நாற்பத்தைந்தைத் தொட்டுக்கொண்டிருந்த வயது பர்வதத்துக்கு. இத்தனை வருடங்களில் கூந்தல் மிகவும் குறைந்து போய், தோள் வரையோடு நின்று விட்டது. இரண்டு பிள்ளைகளைப் பெற்றவள், திருமணத்துக்குப் பிறகு, தான் பயின்ற நாட்டியத்தை நிறுத்தி விட்டதாலோ என்னவோ, உடம்பு புசுபுசுவென்று ஊதிப்போய்க் கிடந்தது. ஆயினும், அவளை வயசுப்பையன்கள் ‘ஆன்ட்டி,’என்று அழைத்துப் பேசும் போது, அவர்களது கண்கள் தனது பருத்த முலைகளையே வெறித்துக்கொண்டிருப்பதை அவள் கவனித்துக்கொண்டு தானிருந்தாள். தினசரி ஆற்றங்கரைக்கு சென்று குளித்து விட்டு வருகிற வழக்கமுள்ளவள், ஒவ்வொரு நாளும் அவள் வீடுதிரும்புகிறபோது, சந்து டீக்கடையில் ஓசிப் பேப்பர் படிக்கிற கிராக்கிகள் அவளைப் பார்த்து விட்டு, அவளது கொழுகொழு முலைகளைப் பற்றியும், மதர்த்திருந்த குண்டியைப் பற்றியும் பச்சை பச்சையாக எதையாவது சொல்லிச் சிரிப்பதை அவளே பல தடவை காதால் கேட்டிருக்கிறாள். தனது உடல் உப்பியிருந்தபோதும், எல்லாரது கவனமும் தனது முலைகளின் மீதும், குண்டியின் மீதுமே இருந்தன என்பது குறித்து அவளுக்கு ஒரு பெருமிதம் இருந்து வந்தது.

அன்றைக்கு பர்வதம் தனது உடைகளை மிகவும் அசட்டையாகத் தேர்ந்தெடுத்து அணிந்து கொண்டிருந்தாள். இரண்டு வருடங்களுக்கு முன்னர் தைத்துக்கொண்டிருந்த, நாளாவட்டத்தில் சுருங்கிப்போயிருந்த இளமஞ்சள் நிற பிளவுஸ். அதற்குள்ளே கன்னங்கரேலென்று பிரா அணிந்திருந்தாள். மெல்லிய பார்டர் போட்டிருந்த வாயில் சாரி! தலையை அசிரத்தையாக அள்ளி முடிந்து உச்சியில் கொண்டை போட்டிருந்தாள். ஆனாலும், எதிர் வீட்டுப் பையனின் கவனம் தன் மீது இருந்தது, அவளுக்கு அருவருப்பை ஏற்படுத்தினாலும் கூட, இன்னும் சின்னப்பையன்களையும் தன்னால் கவர முடிந்திருந்தை எண்ணி மகிழ்ச்சியும் ஏற்படாமல் இல்லை.

பல்வேறு சிந்தனைகளோடு வீட்டு வேலையைக் கவனித்துக்கொண்டிருந்த பர்வதம், கதவு தட்டப்படும் சத்தம் கேட்டு வாசல்கதவைத் திறந்தபோது அவர்கள் மூவரும் நின்று கொண்டிருந்தனர். வீட்டின் பின்பகுதியில் தனிப்படிக்கட்டு வைத்து மாடியை வாடகைக்கு விட்டிருந்தாள்; அதில் அவர்கள் மூவரும் தங்கி, டவுணுக்குத் தினசரி போய் கல்லூரியில் படித்து வந்து கொண்டிருந்தனர். குணா,ராஜேந்திரன், தென்னரசு.இவர்கள் மூவரில் யாராவது ஐஸ்வர்யாவை.சே! என்ன இது, எந்த வயதுப் பையனைப் பார்த்தாலும், அவன் தான் தன் மகளைக் கெடுத்திருப்பானோ என்று தனக்கு ஏன் தோன்றுகிறது?

கதவைத் திறந்ததும், அவள் எதிர்பார்த்தது போலவே அவர்களது கண்கள் முதலில் அவளது முலைகளையே தேடின. பர்வதம் சிரித்துக்கொண்டாள். இது போன்ற அறிந்தும் அறியாத வயசுக்காரப்பையன்களின் கண்கள் தன் உடலை மேயும்போது,அவளுக்கு அவ்வப்போது ஒரு கிளர்ச்சி ஏற்படுவது வழக்கமாகி விட்டிருந்தது. அதிலும், இந்த மூன்று வாலிபர்களும் பார்ப்பதற்குப் பொலி காளைகளைப் போலிருப்பார்கள். ஆற்றங்கரை மணலில் தினசரி உடற்பயிற்சி செய்கிற வழக்கமுள்ளவர்கள் என்பதை பர்வதம் பார்த்துத் தெரிந்து கொண்டிருந்தாள். வேட்டி அல்லது லுங்கியைத் தார்பாய்ச்சிக் கட்டிக்கொண்டு, அவர்கள் சிலம்பம் ஆடுவதையும் அவர்கள் பார்த்திருக்கிறாள். அவளது கண்கள் அவர்களது தொடைகளைக் கண்டு ரசித்ததுமுண்டு. தூண்களைப் போலிருந்த அவர்களின் தொடைகளைப் பார்க்கும்போதெல்லாம், பர்வதத்துக்கு அந்தத் தொடைகளுக்கு நடுவே, இடுப்புக்குக் கீழே, அவர்களது ஆணுறுப்புக்கள் எப்படியிருக்கும் என்று பார்க்கிற ஆவலும் ஏற்பட்டதுண்டு. கணவன் இறந்தபிறகு, உடலுறவு என்பதே சுத்தமாக இல்லாமல் போயிருந்த நிலையில், வேறு வழியில்லாமல் சுய இன்பம் பெற்றுக்கொண்டு அரிப்பைத் தீர்த்துக்கொள்ள அவள் முற்பட்ட ஒரு சில சந்தர்ப்பங்களில் அவளையுமறியாமல் அந்த மூவரில் யாராவது ஒருவனின் முகம் தன் கண் முன்பு வந்து தோன்றியதுண்டு. அதற்கேற்றாற்போல, அவர்கள் மூவரும் அவளை சந்தித்து வாடைக கொடுக்க வரும்போதெல்லாம், வந்த சிறிது நேரத்திலேயே அவர்களது உறுப்புகளில் எழுச்சி ஏற்பட்டு, வெட்கமின்றி அவர்களது வீக்கம் வெளிப்படுவதையும் அவள் கவனித்திருக்கிறாள். இருந்தாலும், பேரன் பேத்தி எடுக்கிற வயதில், ஊரில் ஒரு கவுரவமான டீச்சரின் விதவையென்ற நற்பெயரையும், கண்ணியமான ஒரு குடும்பத்தலைவி என்ற நற்பெயரையும் காப்பாற்ற வேண்டி அவள் தனது உணர்ச்சிகளைக் கட்டுப்படுத்திக்கொண்டிருந்தாள்.

“என்னப்பா, மூணு பேரும் சேர்ந்து வந்திருக்கீங்க? காலேஜ் இல்லையா?” என்று கேட்டாள். அவர்கள் பதிலேதும் கூறவில்லை.

“என்னாச்சு..?”

“ஆன்ட்டி..,” என்று தொண்டையை செருமிக்கொண்டு பேசத் தொடங்கினான் தென்னரசு. “நாங்க வேண்ணா அடுத்த மாசத்துலேருந்து கூடுதல் வாடகை கொடுக்குறோம். தயவு செய்து காலி மட்டும் பண்ணச் சொல்லாதீங்க!”

“ஆமாம் ஆன்ட்டி,” என்று சேர்ந்து கொண்டான் குணா. “எங்களாலே டவுணுக்கெல்லாம் போய் வாடகைக்கு வீடு எடுக்க முடியாது. நாங்க அமைதியாப் படிக்கிறதுக்கு இது மாதிரி வேறே எங்கேயும் இடம் கிடைக்காது..”

“ப்ளீஸ் ஆன்ட்டி,” மற்ற இருவருக்கும் ஒத்து ஊதுவது போலத் தானும் சேர்ந்து கொண்டான் ராஜேந்திரன்.

பர்வதத்துக்கு அவர்கள் மூவரையும் பார்த்தால் பரிதாபமாகத் தானிருந்தது. ஆனால்.

“வாடகையை ஏத்தறதுக்காக நான் உங்களைக் காலி செய்யச் சொல்லலியே.?” என்றாள் பர்வதம். “உங்களுக்கே தெரியுமில்லே..இப்போ என் புள்ளை, பொண்ணு ரெண்டு பேரும் பட்டணத்திலே இருக்காங்க! டீச்சர் சாரும் இப்போ உயிரோட இல்லை. நான் மட்டும் இங்கே தனியாக் கஷ்டப்பட வேண்டாமேன்னு தான் என்னையும் பட்டணத்துக்கே வர சொல்லிட்டாங்க..இந்த வீடு மட்டுமில்லேப்பா..எங்களுக்கிருந்த கொஞ்ச நஞ்ச சொத்து எல்லாத்தையுமே கைமாத்தியாச்சு! அதுனாலே தான் உங்களையும் காலிபண்ண சொன்னேன், புரியுதா?”

“அப்படீன்னா..ஊரை விட்டே போறீங்களா?” என்று அதிர்ச்சியோடு கேட்டான் குணா.

“ஆமாம்..பின்னே..?”

அவர்கள் மூவரும் முகத்தில் அதிர்ச்சி உறைந்திருக்க, ஒருவரையொருவர் மாற்றி மாற்றிப் பார்த்துக்கொண்டனர். பிறகு..

“ரொம்ப வருத்தமாயிருக்கு ஆன்ட்டி! உங்களை மாதிரி ஒரு லேண்ட்-லேடி யாரு கிடைப்பாங்க?”

“தேங்க்ஸ்!” என்று புன்னகைத்தாள் பர்வதம். “சின்னப்பையன்கள் தானே நீங்க? டவுணுக்குப் போனா ஏதாவது பொழுதுபோக்காவது இருக்கும். இந்த கிராமத்தைக் கட்டிக்கிட்டு ஏன் அழுவறீங்க? நாங்களே ஒவ்வொருத்தரா வெளியே போயிட்டிருக்கோம்..”

“அது வந்து ஆன்ட்டி.,” என்று ஆரம்பித்தான் ராஜேந்திரன். “நாங்கல்லாம் மிடில்-கிளாஸ்! மாசா மாசம் எங்கப்பா அம்மா அனுப்புற பணத்தை வைச்சுக்கிட்டு, தினசரி மூணு வேளை சரியா சாப்பிடறதே சில நாள் முடியறதில்லே. டவுணுக்குப் போனா சினிமா பார்க்கணுமுன்னு தோணும்; இன்டெர்நெட்டுக்குப் போகத் தோணும்..வீண் செலவு..அதான் எங்களுக்கு கிராமம் தான் எல்லாத்துக்கும் சரீன்னு முடிவெடுத்திட்டோம்.”

‘ஐயோ பாவம்,’ மனதுக்குள்ளே நினைத்துக்கொண்டாள் பர்வதம்.

“அப்படியா, சரி!” என்று கூறியவள்,”இன்னிக்கு உங்க மூணு பேருக்கும் எங்க வீட்டுலே தான் சாப்பாடு. நாளையிலிருந்து நான் மூட்டைமுடிச்சு கட்டுறதுலே மும்முரமாயிடுவேன். அப்புறம் ஒண்ணும் நடக்காது.இன்னிக்கு எங்க வீட்டிலே சைவம் தான்! சாப்பிட வர்றீங்களா?” என்று கேட்டாள்.

மூவரும் ஒருவரையொருவர் பார்த்துக்கொண்டிருந்து விட்டு ஒரே குரலில் ‘ஓ.யெஸ்..தேங்கஸ் ஆன்ட்டி,’ என்று கூறி விட்டு சென்றார்கள்.

பர்வதம் மனதுக்குள்ளே சிரித்துக்கொண்டாள். ‘விருந்து உங்களுக்கில்லை; எனக்குத்தான்.

************************************************************************************************************

“என்ன பேசணும்?” திலீப் அவளை மெதுவாகத் தளர்த்தினான்.

“அவரோட தங்கச்சி எங்களோட தங்க வந்திருக்கா.,” என்றாள் கவிதா. “அவ ஒரு பிராப்ளத்திலே மாட்டிக்கிட்டா. எவனோடயோ படுத்து கர்ப்பமாயிட்டா.”

“யாரு? ஐஸ்வர்யாவா?” திலீப் அதிர்ந்தான்.

“பரவாயில்லையே! பெயர் மறக்காம ஞாபகம் வைச்சிருக்கியே!” என்று கிண்டலாக சிரித்தாள் கவிதா.

“அக்கா! உன் கல்யாணத்தின் போது அவளைப் பார்த்தபோதே அவ கிட்டே மனசைப்பறி கொடுத்திட்டேன்,” என்று உண்மையை ஒப்புக்கொண்டான் திலீப். “எனக்கு அதிர்ச்சியா இருக்கு! அவளா இப்படி.? சே! நான் என்னென்னமோ மனக்கோட்டை கட்டினேனே!”

திலீப்பின் விசனத்தை கவிதா புரிந்து கொண்டாள். அவளே கணவனிடம் பேசி திலீப்-ஐஸ்வர்யா கல்யாணத்தை முன்னிருந்து நடத்தி வைக்கலாம் என்று தான் எண்ணியிருந்தாள். ஆனால், அதற்குள்ளாக கொழுந்தி வழிதவறி கர்ப்பமாகியிருந்த சேதி வந்திருந்தது. அது கவிதாவுக்கு அதிர்ச்சியாகவே இருந்தாலும் கூட, அவளது மனதிலிருந்த திட்டத்தை மாற்றிக்கொள்ள விரும்பவில்லை.

“யாருக்கா அவளை கர்ப்பமாக்கினவன்? ஏதாவது சொன்னாளா?” திலீப்பின் கைகள் இப்போது கவிதாவை விட்டு முற்றிலும் தளர்ந்திருந்தன. அவனது முகத்தில் சோகம் மண்டிக்கிடந்தது.

“சொல்ல மாட்டேங்குறாடா! என் மாமியார்காரி தான் வாடகைக்கு ஆசைப்பட்டு வீட்டு மாடியிலே ரெண்டு தடிப்பசங்களை வாடகைக்கு வைச்சிருந்தாளே! போதாக்குறைக்கு அந்த ஊரிலே கொழுகொழுன்னு கோவில்லே மணியடிச்சிட்டிருக்கிற ஒரு ஐயர் பையனோட ஐஸ்வர்யா சுத்திட்டிருந்ததை நிறைய பேர் இவர் கிட்டே சொல்லியிருக்காங்களாம். ஆனா, அழுத்தக்காரி, பேரை சொல்லமாட்டேங்குறா! காதும் காதும் வைச்சாப்புலே கர்ப்பத்தைக் கலைச்சிட்டோம்”

“சே!” சலித்துக்கொண்டான் திலீப். “அவளை ராணி மாதிரி வைச்சுக்கணுமுன்னு கனவு கண்டேனே.!”

“இப்போ என்ன குடிமுழுகிப்போச்சு?” என்று அவனது தலையைக் கோதினாள் கவிதா. “சொல்லப்போனா, இப்பத் தான் நீ அவளைக் கல்யாணம் பண்ணறது ரொம்ப சுலபமாயிடுச்சு..”

“அக்கா! என்னக்கா இது?” திலீப் குமுறினான். “ஒரு கெட்டுப்போன பொண்ணை என் தலையிலே…”

“நிறுத்துடா!” கவிதா இடைமறித்தாள். “அக்காவைக் கன்னிகழிச்சிட்டு அவ கூட ஆறு வருஷம் குடித்தனமே நடத்தினவன் நீ! நீ பேசறியா?”

“அக்கா!” திலீப் குழம்பினான். கவிதா என்ன சொல்ல வருகிறாள்?

“இதோ பாருடா தம்பி! உனக்கு என்னை விட்டிட்டு இருக்க முடியாது; எனக்கும் உன்னை விட்டிட்டு இருக்க முடியாது. நீயும் ஐஸ்வர்யா மேலே ஆசைப்பட்டிருக்கே! நம்ம எல்லாரோட ஆசையும் நிறைவேறணுன்னா நீயே அவளுக்கு வாழ்வு கொடு! அவ உனக்குப் பொண்டாட்டியா இருப்பா! நம்ம தொடர்பும் தொடரும்! நீ வேறே யாரையாவது கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்டா அப்புறம் இதெல்லாம் நடக்குமா?” கவிதா அவனிடம் விளக்கமாகக் கூறினாள்.

“அதில்லைக்கா..அவ வந்து.,” என்று திலீப் ஏதோ சொல்ல முயன்றபோது மீண்டும் அவனை அவள் இடைமறித்தாள்.

“டேய்! முன்னே பின்னே தெரியாத ஒரு பொண்ணை நீ கல்யாணம் பண்ணறேன்னு வைச்சுக்குவோம். அவ மட்டும் முன்னாடி எப்படியிருந்தான்னு உனக்கு என்னடா தெரியும்? பின்னாலே அவ மோசமானவன்னு தெரிஞ்சா என்ன பண்ண முடியும்? அதுக்கு இது பெட்டர். ஐஸ்வர்யாவுக்கு நீ வாழ்வு கொடுத்த மாதிரியும் இருக்கும். அப்பப்போ அக்காவையும் நீ ருசி பார்க்கலாம். இது போதாதா?”

திலீப் யோசித்தான். அடடா! இந்த யோசனை நமக்குத் தோன்றவில்லையே!

“அது சரி அக்கா,” என்ற திலீப்,”இதுக்கு உன் புருஷன் சம்மதிப்பாரா?”

“அதை நீ என் கையிலே விட்டிடு! நீ சரின்னு சொல்லு போதும்,” என்று அவனைப் பார்த்துப் புன்னகைத்தாள். ‘அப்பாடா, அதிக மூளைச்சலவை தேவைப்படவில்லை,’ என்ற ஆறுதல் அவளுக்கு ஏற்பட்டது.

“சரீன்னு சொன்னா எனக்கு என்ன தருவே?” என்று குறும்புப் புன்னகையோடு கேட்டான் திலீப்.

“ஏதோ, எல்லாத்தையுமே எங்கிட்டே கேட்டு வாங்கிக்கிற மாதிரியில்லே நீ பேசுறே?” என்று கிண்டலாக சிரித்தாள் கவிதா. “முத முதல்லே நானாத் தந்தா நீ எடுத்துக்கிட்டே?”

“அப்போ, எடுத்துக்கட்டுமா?” என்று அவளது கண்களைக் கூர்ந்தவாறே கேட்டான் திலீப்.

“உம்!” என்று புன்னகைத்தாள் கவிதா.

திலீப் கவிதாவை மெதுவாகத் தள்ளினான். அவள் தனது முலைகளின் வனப்பை மூடிக்கொண்டிருந்த துப்பட்டாவைக் களைந்து எறிந்தாள். அவளது இடுப்பில் கைவைத்த திலீப், அவளது சுடிதாரை மெதுவாக மேல்நோக்கித் தள்ளத் தொடங்கினான். அவளது தொப்புள் அவனது கண்களுக்கு விருந்தளித்தது. குனிந்து கொண்டு அக்காளின் தொப்புளில் முத்தமிட்டான். கவிதாவுக்கு மயிர்க்கூச்செரிந்தது. ஒரு கையால் அவளது வயிற்றின் பளிங்கு போலிருந்த சருமத்தை வருடியவாறே, இன்னொரு கையால் அவளது சுடிதாரைத் தொடர்ந்து மேலே தூக்கினான். குறிப்பறிந்த கவிதா தான் அணிந்து கொண்டிருந்த சுடிதாரின் கொக்கிகளை அவிழ்த்து விட்டு, அதைக் கழற்றி எறிந்தாள். அடுத்து அவளது கீழாடையையும் களைந்து கொண்டு, வெறும் பேன்ட்டீஸ் பிராவுடன் கால்நீட்டி சோபாவில் படுத்துக்கொண்டாள். திலீப்பின் ஒரு கை, அவளது பேன்ட்டீஸின் மீது விழுந்து அதைத் தடவித் தடவி அதன் கீழிருந்த அவளது உப்பலான மேட்டை உசுப்பத் தொடங்கியது.

“ஹும்ம்! எல்லாமே சோபாவிலே தானா?” கவிதாவின் குரலில் காமமும் ஆர்வமும் குழைந்திருந்தது.

“பிராவைக் கழட்டுக்கா!”

கவிதா தம்பியின் உத்தரவை நிறைவேற்றினாள். விடுபட்ட அக்காவின் அழகுமுலைகளையும், கருஞ்சிவப்பில் சின்னஞ்சிறிய அப்பங்களைப் போலத் தெரிந்த அவளது வளையங்களையும், குத்திட்டு நின்ற அவளது காம்புகளையும் கண்களால் விழுங்கினான் திலீப். அவளது இரண்டு கைகளையும் பிடித்து இழுத்து அவன் அணைத்துக்கொண்டதும், அவளது கொழுகொழுவென்ற முலைகள் அவனது மார்பின் மீது உறுத்தின. மீண்டும் அக்காவும் தம்பியும் மெய்மறந்தபடி முத்தமிடத் தொடங்கினார்கள்.

திலீப்பின் கைகள் கவிதாவின் குண்டிக்கோளங்களை முதலில் மெதுவாக வருடிக்கொடுத்து விட்டு, பிறகு அவற்றைப் பிடித்து அமுக்கத் தொடங்கின. கவிதாவின் உடல் அவனது உடலோடு இறுக்கமாக அழுந்திக்கொண்டது. திலீப் அவளது குண்டிக்கோளங்களுக்கு நடுவே, கீழே ஒரு விரலை அனுப்பி அவளது சின்ன்ஞ்சிறிய துளையை வருடிக்கொடுத்தான். கவிதாவின் கை திலீப் அணிந்து கொண்டிருந்த் ஜீன்ஸின் மீது விழுந்தபோது, அவளது உள்ளங்கை தம்பியின் எழுச்சியோடு உராய்ந்தது. ‘அப்பாடியோ,’ என்று மனதுக்குள்ளே மலைத்தவள், அவனது ஜிப்பை இறக்கினாள். எத்தனையோ நாட்களுக்குப் பிறகு, அவளுக்குத் தம்பியின் சுண்ணியைப் பிடித்துத் தடவிப் பார்க்க வேண்டும் என்ற தணியாத தாகம் ஏற்பட்டிருந்தது.

“செல்லத்தம்பி,” அவள் கிசுகிசுத்தாள். “உன் கை படறபோது கிடைக்கிற சுகமே அலாதிடா!”

திலீப்பின் கழுத்தில் முத்தம் கொடுத்தபடி கவிதா இறங்கத் தொடங்கினாள். அவளுக்கு உதவி செய்பவன் போல, திலீப் தான் அணிந்து கொண்டிருந்த டி-ஷர்ட்டைக் கழற்றினான். கவிதாவின் வெதவெதப்பான, ரோஜாப்பூ போன்ற இரண்டு உதடுகளும் அவனது மார்புக்காம்புகளை வருடிக் கொடுத்தன. அங்கிருந்து இன்னும் அவளது உதடுகள் கீழேயிறங்கி, அவனது தொப்புளுக்குள்ளே நாக்கின் நுனியால் துழாவியபோது, திலீப்பின் வாயிலிருந்து ஒரு சீறல் வெளிப்பட்டது. அவனது உடலின் மீது சருகியபடி இறங்கிய கவிதா, சோபாவை விட்டுக் கீழே இறங்கியபடி, மண்டியிட்டுக்கொண்டாள். தனது இரண்டு கைகளாலும் தம்பியின் ஜட்டியைப் பிடித்து இறக்கினாள். அவனது குதியங்கால்வரை அவனது ஜட்டியை சுருட்டி இறக்கியவள் நிமிர்ந்தபோது, அவள் பார்த்துப் பார்த்துப் பழக்கப்பட்டிருந்த தம்பியின் சுண்ணி வீறு கொண்டு எழுந்து நின்று கொண்டிருந்தது. அடுத்து என்ன நடக்கும் என்பதை முன்கூட்டிய அறிந்தவனைப் போல திலீப் சோபாவில் சாய்ந்து உட்கார்ந்து கொண்டு கால்களை அகலமாக விரித்துக்கொண்டான்.

அவன் எதிர்பார்த்ததை மெய்ப்பிப்பது போலவே, கவிதாவின் உதடுகள் அவனது சுண்ணியைக் கவ்விக்கொண்டன. கடப்பாரை போல இறுகியிருந்த அவனது சுண்ணி, அக்காவின் வாய்க்குள்ளே காணாமல் போய்க்கொண்டிருந்தது. இதமான சூடும், ஈரமும் நிரம்பியிருந்த அவளது வாய்க்குள்ளே, அவனது சுண்ணியை சுற்றி சுற்றி அவளது நாக்கு வளைய வரத் தொடங்கியிருந்தது.

“கவிதாக்கா…,” திலீப் கண்களை இறுக்க மூடியபடி முணுமுணுத்தான். “என்னமாப் பண்ணறேக்கா?”

திலீப்பின் கைகள் அக்காவின் தலையைப் பிடித்து இறுக்கிக்கொள்ளவும், கவிதா அவனது சுண்ணித்தண்டின் மீது மேலும் கீழும் சுறுசுறுப்பாக இயங்கத் தொடங்கியிருந்தாள். அவ்வப்போது அவனது சுண்ணியை வாயிலிருந்து விடுவித்து விட்டு, ஊதிப்பருத்துக்கொண்டிருந்த அவனது இரண்டு கொட்டைகளையும் வாயில் வைத்துக் கவ்விக்கொண்டு, நாக்கால் வருடிக்கொடுக்கவும் அவள் தவறவில்லை.

“இதுக்காக என் வாய் எவ்வளவு நாள் காத்திருந்தது தெரியுமா?” கவிதா கிசுகிசுப்பாகத் தனது மனநிலையை வெளிப்படுத்தினாள். பிறகு, தன் ஆசையை வெளிப்படுத்திய மனநிறைவோடு மீண்டும் அவள் தம்பியின் சுண்ணியை சுவைக்கத் தொடங்கினாள். அவளது வாயிலிருந்து ஒரு இடைவிடாத முனகல் வெளிப்பட்டுக்கொண்டேயிருந்தது. தம்பியின் சுண்ணியை வருடக்கணக்காக வருடி வருடிப் பழக்கப்பட்டிருந்த அவளது நாக்கு, அன்று தான் முதல் முறையோ என்று அவன் கிளர்ச்சியுறுமளவுக்கு அவனுக்கு அற்புதமான சுகத்தை அளித்துக்கொண்டிருந்தது. அக்காவின் உதடுகளும்,நாக்கும் தனது சுண்ணியின் மேலும் கீழும் ஒருங்கிணைந்து பணியாற்றுகிற அழகைக் காண திலீப் ஒரு கணம் கண்களைத் திறந்து குனிந்து நோக்கினான். அவளது தலையைப் பிடித்திருந்த அவனது கைகள் இறுகிக்கொள்ள, அவன் தனது சுண்ணியை அவளது வாய்க்குள்ளே வைத்துத் தள்ளித் தள்ளி இழுத்து விடத் தொடங்கினான். அவன் குத்திய குத்தில் அவனது சுண்ணியின் நுனி அவளது தொண்டையோடு மோதியது. அவளது தலை அசைய அசைய அவளது கூந்தல் அலைபாய்வதையும், அவனது தொடைகளின் உள்பக்கங்களோடு அவளது இளமுலைகள் உரசிக்கொண்டிருப்பதையும் கண்டவனுக்கு மென்மேலும் எழுச்சி ஏற்பட்டுக்கொண்டிருந்தது.