“இன்னும் மீசை கூட முளைக்காத பயல், அவனுக்கு என்னோட படுக்கணுமாம்,”
காவேரி தொடர்ந்தாள்.
“என்ன துணிச்சல் பாரு லலிதா? ரங்கநாதன் தெருவிலே தைரியமா வந்து காதுலே கிசுகிசுத்திட்டுப் போறான்!”
“அதுக்கு நீ என்ன சொன்னே?” லலிதா கேட்டாள்.
“பதிலே சொல்லலை . பஸ்சிலே போனா குண்டியைத் தடவறானுங்க! டிரையின் கூட்டத்திலே முலையை அமுக்குறானுங்க! வுட்டா பப்ளிக்கிலேயே படுக்கப்போட்டு சொருவிடுவானுங்க போலிருக்கு! லலிதா, உனக்கு இது மாதிரி பிரச்சினையில்லையா?”
“ஏன் அப்படிக் கேட்கறே? நம்ம ரெண்டு பேருக்கும் ஒரே மாதிரிப் பிரச்சினை . கடவுள் பெருசு பெருசா முலையைக் கொடுத்திட்டான்.”
லலிதாவும் காவேரியோடு சேர்ந்து சிரித்தாள்.
காவேரிக்கு முப்பத்தி எட்டு வயதாகியிருந்தும், அவள் இன்னும் மிகவும் கவர்ச்சியாகவே கட்டுக்குலையாத உடலழகோடு இருந்தாள். கொள்ளை கொள்ளும் பருத்த கொழுத்த முலைகள்.
மாதத்தில் இருமுறையேனும் செக்ஸ் குறித்தும் பேசுவார்கள்.
தன் மீது அத்துமீறி கைவைக்க முயல்கிற ஆண்கள் குறித்து காவேரி எப்போதும் ஏதேனும் புகார்களைத் தெரிவித்தபடியிருப்பாள்.
ஆனால், உள்ளுக்குள்ளே இது ரகசியமான சந்தோஷத்தை அளிக்கிறது என்பதை லலிதா புரிந்து கொண்டாள்.
குறுகுறுக்கத் தொடங்கி விட்டிருந்தது..
“அடக் கண்றாவியே!” என்று சலித்துக்கொண்டிருந்தாள் காவேரி. அப்போது தான் பார்த்துப் பார்த்து வாங்கி வந்த உள்ளாடைகள் அவளுக்குப் பொருந்தவில்லை போலும்
“சரியாத் தானேயிருக்கு? நான் பார்க்கிறேன்,” என்று படபடக்கும் மனதோடு காவேரியை நெருங்கினாள் லலிதா.
காவேரியின் முன்னால் மண்டியிட்டவள் வேண்டுமென்றே தனது கைகளை சினேகிதியின் வழவழப்பான் தொடைகளோடு உரசியதும் காவேரி இழுத்து மூச்சு விடுத்தாள்.
” செக்ஸ் பத்தி கொஞ்சம் ஓவராப் பேசிட்டோமோ இன்னிக்கு?” என்றவாறே காவேரியின் பேன்ட்டீஸில் தென்பட்ட ஈரத்தை சுட்டிக்காட்டினாள்.
காவேரி கூச்சத்தோடு புன்னகைத்தாள்.
“இந்த செக்ஸைப் பத்திப் பேசினாலே இப்படி ஆயிடுது,” என்று சலித்துக்கொண்டாள் காவேரி.
“அதான் பார்த்தாலே தெரியுதே,” உனக்கு ஒரு ஆம்பிளை தேவை காவேரி!”
“காவேரி,” லலிதா கிசுகிசுத்தாள். “அப்படியே ஒரு நிமிஷம் நில்லு!”
மண்டியிட்டிருந்த நிலையில், நிமிர்ந்து நோக்கிய லலிதாவின் கண்களில் பிராவுக்குள்ளே விம்மிக்கொண்டிருந்த சினேகிதியின் கொழுகொழுமுலைகளின் ஏற்ற இறக்கங்கள் தென்பட்டன.
லலிதா மெதுவாகக் காவேரி பேன்ட்டீஸைக் கீழே இறக்கினாள். ஈரமாகியிருந்த அவளது கூதிக்கு மிக அருகில் தனது விரல்களை வைத்தாள்.
“ஓ!” காவேரி முனகினாள்.
“பிசுபிசுன்னு ஒட்டுது காவேரி,”.
“ஒண்ணு சொன்னா கோவிச்சுக்க மாட்டியே காவேரி? ஒரு பொண்ணை சந்தோஷப்படுத்த எப்பவும் ஒரு ஆம்பிளையாலே மட்டும்தான் முடியுமுன்னு நினைக்காதே!”
லலிதா பசியோடு காவேரியின் கூதியை வெறித்தாள்.
செக்கச்செவேலென்றும் உப்பியும்,சற்றும் தொய்வின்றியும் காணப்பட்டன. கன்னங்கரேலென்ற கருமயிர் காவேரியின் கூதிமேட்டில் அடர்த்தியாகப் படர்ந்திருந்தது. பார்க்கப் பார்க்க லலிதாவின் கூதியும் குறுகுறுக்கத் தொடங்கியது.
சினேகிதியின் புழைக்குள்ளே அவள் தனது ஒருவிரலை நுழைக்க முயன்றாள்.
“ஐயோ லலிதா!” காவேரி நடுநடுங்கியபோதும், நகர முயலவில்லை. “அப்படியெல்லாம் பண்ணாதே!”
“எனக்குப் புடிச்சா நான் அப்படித்தான் பண்ணுவேன்,”
. “உண்மையை ஒத்துக்கோ காவேரி! உனக்கு இது வேணும்.”
சிரித்தபடியே லலிதா, காவேரியின் புழைக்குள்ளே விரலை விட்டுக் குடையத் தொடங்கினாள்.
காவேரி முனகியபடி உதடுகளைக் கடித்துக்கொண்டாள். தன்னிச்சையாக அவளது இடுப்பு முன்னும் பின்னும் அசைந்து கொண்டிருப்பதை உணர்ந்ததும் கன்னங்கள் வெட்கத்தில் சிவந்தன.
“ஓ.கே காவேரி! கட்டிலுக்கு வா,” என்று கட்டளையிட்டாள் லலிதா.
வெட்கம் காரணமாக அவளால் லலிதாவை ஏறெடுத்துப் பார்க்க முடியவில்லை. இடுப்புக்குக் கீழே அம்மணமாகி விட்டிருந்தவள், மெத்தையின் மீது கால்களை விரித்துப் படுத்தாள்.
சினேகிதியின் தொடைகளுக்கு நடுவே ஊர்ந்த லலிதா, அவளது கூதிமேட்டை நோக்கிக் குனிந்தாள்.
“ஓவ்! வேண்டாம் லலிதா! அதுலே வாய் வைக்காதே!”
லலிதா சிரித்துக்கொண்டாள். அவள் செய்து கொண்டிருப்பதை நிறுத்தக்கூடாது என்று கெஞ்சுகிறாள் என்பதைப் புரிந்து கொண்டாள்.
தனது நாக்கை காவேரியின் புழைக்குள்ளே திறமையாக நுழைத்தாள். அந்த இளம் விதவையோ, உடலை முன்னோக்கி வளைத்து நெளித்து முனகத் தொடங்கினாள்.
“வே..வேண்…வேண்டாம்….!”
உப்பியிருந்த காவேரியின் புழையுதடுகள் பிளந்து கொடுக்க, அவளது மொட்டு வீரியத்தோடு நிமிர்ந்து எழும்பி நின்று கொண்டிருந்தது.
லலிதாவின் நாக்கு காவேரியின் உணர்ச்சிமிகுந்த மொட்டையும் அவ்வப்போது வேண்டுமென்றே சீண்டி வெறியேற்றிக்கொண்டிருந்தது.
“ஹூம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்! ல..லிதா….!”
ஒரு சுவையான விருந்தை ருசிப்பவள் போல காவேரியின் புழையைக் கவ்விக் கவ்விச் சுவைக்கத் தொடங்கினாள். அவளது நாக்கும் இதழ்களும் சின்னச் சின்ன சிருங்கார ஒலிகளுடன் காவேரியின் கூதியின் மீது கூட்டணி அமைத்துக் குதூகலம் கண்டு கொண்டிருந்தன.
“லலி..தா! பண்ணுடீ! பண்ணு….!”
பெண்ணுக்குப் பெண் தரக்கூடிய பேரானந்தத்தில் காவேரி திளைக்க ஆரம்பித்து விட்டிருந்தாள்.
லலிதாவின் தலையைப் பிடித்து இறுக்கிக்கொண்டன.
“சாப்பிடுடீ அதை! லலிதா, சாப்பிடுடீ!”
சினேகிதிக்குச் சுகமளித்துக் கொண்டிருந்த அதே சமயத்தில் தனது காமத்தைக் கட்டுப்படுத்த லலிதா முயன்று கொண்டிருந்தாள்.
இப்போதோ, காவேரியின் புழையைப் புசித்துக்கொண்டிருந்தபோது அவளுக்கும் வேட்கை ஏற்பட்டு, ஒவ்வொரு நொடியும் அது அதிகரித்துக்கொண்டிருந்தது.
“ஹும்ம்ம்ம்ம்ம்!” காவேரியோ மெத்தையின் மீது கட்டுப்பாடின்றித் துள்ளிக் குதித்துக்கொண்டிருந்தாள்.
லலிதாவுக்கு காவேரியின் புழைக்குள்ளே நாக்கை வைத்திருப்பதே கடினமாகிக்கொண்டிருந்தது.
“ரொம்ப…ஈரமாயிடுச்சு! வரப்போவுதே!”
“சாப்பிடுடீ! சாப்பிடு!”
“அம்மாடியோ! அடியே காவேரி! உனக்கு இவ்வளவு வெறியிருக்கா?”
அதே சமயம் அவளது இரண்டு விரல்கள் முன்போலவே, காவேரியின் புழைக்குள்ளே ஆழமாக இறங்கிக்கொண்டன.
மறுகணமே, அவளது புழையிலிருந்து காமரசம் லலிதாவின் முகத்தைக் குளிப்பாட்டியது. லலிதாவின் இதழ்களுக்கு நடுவே அகப்பட்டிருந்த காவேரியின் மொட்டு வீக்கமுற்று துடிதுடித்தது.
காவேரி மெத்தை மீது துள்ளிய துள்ளலில் கிட்டத்தட்ட கீழே விழுந்து விடுவாள் போலிருந்தது. லலிதா அவளது கூதியைச் சுத்தமாக நக்கியபடியே, அடங்கும்வரைக்கும் முத்தமிட்டு முத்தமிட்டு ஆசுவாசப்படுத்தினாள்.
