சிவா ப்ளீஸ் வேணாம் விட்டுரு யாரும் பாத்த என் மானம் போஜிரும்டா ஐயோ விடுடா.

அடுத்த நாள் மாலதி என்னிடம் சரியாகப் பேசவில்லை. எனக்கு மனசு கஷ்டமாயிருந்தது. லஞ்ச் டைமில் போன் பண்ணினேன். ரொம்ப மெல்லிதான குரலில் பேசினாள். ‘ஹலோ.. சொல்லு சிவா’ ‘என்ன பண்றீங்க?’ ‘இப்பதான் சாப்பிட்டு முடிச்சேன். பர்ஸ்ட் அவர் கிளாஸ் இல்ல. சும்மாதான் இருக்கேன்.’ ‘ம்ம்ம்’. ‘நீ சாப்பிட்டியா?’ ‘இன்னும் இல்ல’ ‘ம்ம்ம்..’ ‘என்ன ஆச்சு? டல்லா இருக்க’ ‘ஒன்னுமில்ல’ ‘ப்ளீஸ் சொல்லு’ ‘ஒன்னுமில்ல சிவா.. மனசு சரியில்ல. அவ்வளவுதான்’ ‘ஏன்.. என்கிட்ட சொல்ல கூடாதா?’ ‘வேணாம் சிவா.. விடு’ ‘சொல்லுடி.. என்ன ஆச்சு?’ ‘ஏன் உனக்கு தெரியாதா?’ ‘தெரியாது. சொல்லு’ ‘நேத்து நாம பண்ணினது ரொம்ப பெரிய தப்பு. காலைல அவர் முகத்தையும் பிள்ளைங்க முகத்தையும் என்னால பாத்து பேசவே முடியல.. அழுகையா வந்திச்சு..’ (சொல்லும் போதே அவள் குரல் உடைந்து தழுதழுத்தது..) ‘ம்ம்ம்’ ‘வேணாம் சிவா.. இனிமே அப்படி எல்லாம் நாம பேச வேணாம்.’ ‘ம்ம்ம்’ ‘என்னை புரிஞ்சுக்கோ.. ப்ளீஸ்’ ‘புரியுது மாலதி.’ ‘நாம நல்ல பிரண்ட்ஸா மட்டும் இருப்போம். சரியா?’ ‘ம்ம்ம்.. உன்னோட பீலிங்ஸ் எனக்கு புரியுது மாலதி. நீ என்னை பிரண்டா நினைப்பது உன் இஷ்டம். ஆனா உன்னை என்னால பிரண்டா எல்லாம் நினைக்க முடியாது. பட் உன்னை நான் போர்ஸ் பண்ண மாட்டேன். சோ.. இனிமே உன்கிட்ட நான் தப்பா எதுவும் பேச மாட்டேன்’ ‘தேங்ஸ் சிவா’ ‘ம்ம்ம்..’ சிறிது நேரம் பேசிவிட்டு போனை வைத்தேன். எனக்கும் மனசு கஷ்டமாயிருந்தது. சாப்பிடவே தோன்ற வில்லை. இரண்டு நாட்கள் நாங்கள் சாதாரணமாகவே பழகினோம். நான் எந்த விதத்திலும் அவள் மனம் புண்படக் கூடாது என்று கண்ணியமாக நடந்து கொண்டேன். ஒரு முறை ஆபிசிலிருந்து வீட்டுக்கு வந்ததும் மாலதியிடமிருந்தே போன் வந்தது. ‘சிவா.. நாளைக்கு ஆர்த்திக்கு பெர்த்டே.. எனக்கு ஒரு ஹெல்ப் பண்ணனும்’ ‘ஓ.. குட்.. சொல்லு மாலதி’ ‘அவருக்கு நாளைக்கு ஆபீஸ்ல முக்கியமான மீட்டிங்காம்.. எப்பவும் பெர்த் டேனா கோயிலுக்குப் போவோம். நாளைக்கு ஆர்த்திக்கும் லீவு கிடைக்கல.. பெர்மிசன்தான் கிடைச்சிச்சு.’ ‘சரி.. அதனால என்ன?’ ‘நாளைக்கு அவள கோயிலுக்குக் கூட்டிட்டுப் போயி அர்ச்சனை பண்ணிட்டு அப்புறம் ஸ்கூல்ல விடனும்.. நீ பெர்மிசன் போட்டு வரமுடியுமா?’ ‘என்ன மாலதி.. இவ்வளவுதானா? கண்டிப்பா வரேன்.’ ‘தேங்ஸ்டா..’ அடுத்த நாள் சீக்கிரமே குளித்து முடித்து ஆர்த்திக்கு கிப்ட் வாங்கிக் கொண்டு மாலதியின் வீட்டுக்குப் போனேன். ஆர்த்திதான் கதவைத் திறந்தாள். சிவப்பு நிற புது சுடிதாரில் அழகாய்ச் சிரித்தாள். நான் கிப்டை நீட்டி ‘ஹேப்பி பர்த் டே ஆர்த்தி’ என்றேன். மகிழ்ச்சியுடன் ‘தேங்ஸ் அங்கிள்’ என்று வாங்கிக் கொண்டாள். ‘அம்மா குளிக்கிறாங்க.. நீங்க உக்காருங்க அங்கிள்’ என்றாள். நான் சோபாவில் உட்கார்ந்தேன். பாத் ரூமிலிருந்து மாலதியின் குரல் கேட்டது. ‘யாரு ஆர்த்தி?’ ‘சிவா அங்கிள் மா’ ‘ஓ.. அவருக்கு கேக் குடுத்து உட்கார வைம்மா.. நான் இதோ வந்துடறேன்.’ ‘சரிம்மா’ என்று ஆர்த்தி உள்ளே ஓடினாள். நான் பாத் ரூமிலிருந்து கேட்ட மாலதியின் குரலில் சொக்கிப் போயிருந்தேன். உள்ளே அவள் எப்படி இருப்பாள் என்ற கற்பனையில் கிறங்கினேன். என் தண்டு விறைத்தது. ஆர்த்தி கொண்டு வந்த கேக்கை சாப்பிட்டபடி சொட்டுச் சொட்டாக நனைந்த மாலதியின் உடலை மனதுக்குள் ரசித்துக் கொண்டிருந்தேன். சிறிது நேரத்தில் குளித்து முடித்து மஞ்சள் நிற நைட்டியில் வெளியே வந்தாள். தலைக்கு குளித்து ஈரத்தலையை துவட்டியபடி என்னைப் பார்த்தாள். என் கண்கள் அவளை மேய்ந்தன. ‘சாரி சிவா.. காலைலருந்து ரொம்ப வேலை. அதான் கிளம்ப லேட்டாயிருச்சு. கொஞ்சம் இரு.. நான் இதோ வந்துடறேன்.’ ‘ஓகே .. நோ பிராப்ளம்.’ திரும்பி பெட்ரூமுக்குள் போனாள். நான் அவளுடைய பின்புற அசைவுகளில் லயித்தேன். கால் மணி நேரம் கழித்து ஆரஞ்ச் நிற காட்டன் சேலையில் தலையைப் பின்னியபடி வந்தாள். என்னைப் பார்த்துச் சிரித்தாள். நான் கண்கள் விரியப் பார்த்தேன். அவள் கூச்சத்துடன் மீண்டும் உள்ளே சென்று சிறிது நேரத்தில் மெலிதான மேக்கப்புடன் அழகாக வந்தாள். தலையில் பிரஷ்சான மல்லிகைப் பூவும் நெற்றியில் மெலிதான சந்தனக் கீற்றுமாக வந்த அவளைப் பார்த்துப் பிரமித்தேன். சற்று நேரத்துக்கு முன் இதே மாலதியை நிர்வாணமாகக் கற்பனையில் ரசித்ததை நினைத்த போது எனக்கே கூச்சமாயிருந்தது. ‘போகலாம் சிவா.. டைம் ஆயிடுச்சு..’ ‘ஓகே..’ என்று நான் கிளம்பினேன். வீட்டைப் பூட்டிவிட்டு பைக்கில் எனக்குப் பின்னால் ஆர்த்தியும் அவளுக்கப் பின்னால் மாலதியும் உட்கார்ந்தனர். அவள் சொன்ன பெருமாள் கோயிலை நோக்கிச் சென்றோம். கோயிலில் அதிகக் கூட்டமில்லை. அவள் அர்ச்சனை தட்டைக் கொடுத்துவிட்டு பெருமாளைப் பரவசத்துடன் பார்த்தபடி நின்றாள். அர்ச்சனை முடிந்து சிறிது நேரம் கண்கள் மூடி பிரார்த்தித்தபடி நின்றாள். நான் காத்திருந்தேன். அவள் வந்து எனக்கும் ஆர்த்திக்கும் பிரசாதம் தந்தாள். நான் எடுத்துக்கொண்டேன். சிறிது நேரம் உட்கார்ந்திருந்தோம். ‘என்ன மாலதி.. ரொம்ப நேரம் ஏதோ ப்ரே பண்ணினீங்க’ ‘ஆமாõ எல்லாம் இவளுக நல்லா படிக்கனும்னுதான்’ ‘ஓகோ..’ ‘அவருக்கும் இப்போ சுகர், பிரசர்னு ரொம்ப கஷ்டப்படறார். எல்லாம் சரியாயிடனும்னு வேண்டிக்கிட்டேன்.’ ‘ம்ம்ம்..’ ‘உங்களுக்காக ஒன்னும் வேண்டிக்கலையா?’ ‘எனக்கென்ன? நான் நல்லாத்தானே இருக்கேன்..’ என்று சிரித்தாள். ‘ம்ம்ம்..’ ‘அவரு நல்லா இருந்தாலே போதும். எனக்கு ஒரு குறையும் இருக்காது..’ ‘ம்ம்ம்.. இந்த சேலை உங்களுக்கு ரொம்ப நல்லா இருக்கு..’ ‘ஓகோ.. தேங்ஸ் சிவா..’ என்று சிரித்தாள். மூவரும் கிளம்பினோம். ஆர்த்தியை ஸ்கூலில் விட்டுவிட்டு நானும் மாலதியும் திரும்பினோம். பைக்கில் என் பின்னால் உட்கார்ந்து என் தோள் மேல் கையைப் போட்டுக் கொண்டாள். எனக்கு கூச்சமாயிருந்தது. ஏனென்று தெரியவில்லை.

அவள் ஒரு முகவரியைச் சொல்லி அங்கே போகச் சொன்னாள். நான் சரி என்று அவள் சொன்ன முகவரிக்குச் சென்றேன். அது ஒரு தெருவோரச் சிறுவர்களுக்கான பாதுகாப்பு மையம். எனக்குப் புரியவில்லை. அவள் என்னையும் உள்ளே அழைத்துச் சென்றாள். அங்கிருந்த ஒரு பெண்மணி இவளைப் பார்த்துப் புன்னகைத்தாள். இவளும் நல்லா இருக்கீங்களா? என்று கேட்டுவிட்டு அலுவலக அறைக்குச் சென்றாள். அங்கிருத்த ஒரு நடுத்தர வயது நபரிடம் பேசிக்கொண்டிருந்து விட்டு ஹேண்ட் பேக்கிலிருந்து கொஞ்சம் பணம் எடுத்துத் தந்தாள். பின்னர் என்னை அழைத்துக்கொண்டு உள்ளே சென்றாள். அங்கு பலவயதுகளிலும் சிறுவர் சிறுமிகள் விளையாடிக் கொண்டிருந்தனர். சிலர் படித்துக் கொண்டிருந்தனர். இவளைப் பார்த்ததும் சிலர் ஓடி வந்து வணக்கம் சொன்னார்கள். இவள் அவர்களுக்குச் சாக்லேட் கொடுத்து சில குழந்தைகளை நலம் விசாரித்தாள். எனக்கு ஆச்சரியமாயிருந்தது. ‘சாரி சிவா.. உனக்கு ரொம்ப லேட்டாகுதுனு நெனக்கிறேன். வா போகலாம்.’ இருவரும் கிளம்பினோம். வழியில் அவளாகவே இதைப் பற்றிச் சொன்னாள். ‘நாங்க பிள்ளைகளோட பிறந்த நாள கிராண்டா கொண்டாடுறதில்ல சிவா.. எனக்கு அது பிடிக்கல.. அந்தப் பணத்துல இப்படி இல்லாதவங்களுக்கு செய்யலாம்னுதான் நான் ஆரம்பத்துல இருந்தே இவளுக பிறந்த நாளை இப்படி கொண்டாட ஆரம்பிச்சுட்டேன். முதல்ல அவருக்கு என் மேல கொஞ்சம் கோபம் இருந்துச்சு. அப்புறம் அவருக்கும் இது ரொம்ப பிடிச்சுப் போச்சு. எப்பவும் இங்க குடும்பத்தோடதான் வருவோம். இன்னைக்கு வரமுடியல. இந்த ஹோம்ல இன்னைக்கு ஒருநாள் அந்தக் குழந்தைகளுக்கு ஆகிற சாப்பாட்டுச் செலவை நான் கொடுத்துடுவேன். அதுல ஒரு மகிழ்ச்சி கிடைக்குது.’ எனக்கு அவள் சொன்னதைக் கேட்டு பிரமிப்பாயிருந்தது. இவளைப் போலவே இவளுடைய மனதும் இவ்வளவு அழகா என்று சிலிர்த்தேன். அதற்குள் வீடு வந்திருந்தது. வாசலில் கிடந்த செருப்புகளைப் பார்த்ததும், ‘யாரோ வந்திருக்காங்க’ என்றேன். அவள் பைக்கிலிருந்து இறங்கியபடி சொன்னாள் ‘அத்தை வந்திருக்காங்க.. எப்பவும் இவளுக பிறந்த நாளுக்கு அத்தையும் மாமாவும் வந்திடுவாங்க.. மதியம்தான் வருவேன்னு சொன்னாங்க. ஆனா சீக்கிரமே வந்துட்டாங்க போல. நீ வா. நான் அவங்களுக்கு உன்னை இன்ட்ரடியூஸ் பண்றேன்.’ ‘இல்ல பரவால்ல மாலதி. இன்னொரு நாள் வரேன். இப்பவே ரொம்ப லேட்டாயிடுச்சு..’ ‘ம்ம்ம்.. சரி. நான் வரேன்.’ ‘ரொம்ப தேங்ஸ் சிவா’ ‘ஹலோ எதுக்கு தேங்ஸ் எல்லாம்.. நான் வரேன். பை’ ‘ஓகே பை சிவா..’ நான் அலுவலகம் சென்று வேலைகளில் மூழ்கினேன். மாலதி இடையிடையே மாலதி நினைவு வந்தது. பேச வேண்டும் போல் இருந்தது. அவள் மாமனார், மாமியாருடன் பிசியாக இருப்பாள் என்று போன் பண்ணவில்லை. இரவு அவள் நினைவாகவே இருந்தது. மெசேஜ் அனுப்ப தயக்கமாயிருந்தது. ஆனாலும் அவளுடைய நினைவில் தவித்தேன். தயங்கியபடி நள்ளிரவில் மெசேஜ் அனுப்பினேன். சிறிது நேரத்திலேயே மாலதியிடமிருந்து ரிப்ளை வந்தது. ‘என்னடா இன்னும் தூங்கலையா?’ ‘இல்ல மாலதி. தூக்கம் வரல’ ‘ம்ம்ம்.. இந்த நேரத்துல எதுக்கு மெசேஜ்?’ ‘சாரி.. நான் டிஸ்டர்ப் பண்றேனா?’ ‘அதெல்லாம் ஒன்னுமில்ல. சொல்லு. என்ன?’ ‘ஒன்னுமில்ல. உங்க நினவாவே இருந்துச்சு அதான் பேசனும் போல இருந்துச்சு’ ‘ஓகோ. என்ன விஷயம் சொல்லு சிவா’ ‘வேணாம் விடுங்க. நீங்க தூங்குங்க’ ‘ஏய். சும்மா சொல்லு. என்ன’ ‘இல்ல மாலதி. இன்னைக்கு உன் கூட டைம் ஸ்பெண்ட் பண்ணினது மறக்கவே முடியாது.’ ‘ஓகோ ஏன்?’ ‘ஏன்னு சொல்ல தெரியல. ஆனா உன்னை ரொம்ப மிஸ் பண்றேன்.’ ‘ம்ம்’ ‘மாலு..’ ‘என்ன சொல்லு’ ‘உன்கிட்ட பேசனும் போல இருக்கு’ ‘வாட். இப்பவா?’ ‘ஆமா’ ‘என்ன விளையாடுறியா? இப்ப எப்படி பேச முடியும்?’ ‘ப்ளீஸ் மாலதி கொஞ்ச நேரம்’ ‘என்னடா இது? மறுபடியும் இப்படி ஆரம்பிச்சுட்ட?’ ‘கொஞ்ச நேரம் உன் வாய்ஸ் கேக்கனும் போல இருக்கு..’ ‘நோ சான்ஸ்.. எஸ்எம்எஸ் அனுப்புறதே எவ்வளவு பெரிய ரிஸ்க்னு உனக்கே தெரியும். அப்புறம் எப்படி பேசுறது. அவர் முழிச்சார்னா அவ்வளவுதான்.’ ‘ப்ளீஸ் மாலதி..’ ‘ஆர் யூ மேட்.. போ. போய் தூங்கு.. சொன்னா கேளு’ ‘பேச மாட்டியா?’ ‘சான்சே இல்ல. குட் நைட்’ ‘ப்ளீஸ்’ ‘சாரி.. குட்நைட்’ ‘ம்ம்.. குட்நைட்’ எனக்கு ஏமாற்றமாயிருந்தது. அவளுக்கு மெசேஜ் அனுப்பாமலே இருந்திருக்கலாமோ என்றிருந்தது. மொபைலை வைத்து விட்டு குப்புறப்படுத்து என் விறைப்பை அடக்க முயன்றேன். சிறிது நேரத்தில் மெசேஜ் டோன் வந்தது. மாலதிதான். ‘கால் மீ’ எனக்கு இன்ப அதிர்ச்சியாயிருந்தது. உடனடியாக அழைத்தேன். மெல்லிய சன்னமான குரலில் பேசினாள். அவளின் ரகசியமான அந்தக் குரலை கேட்டவுடனே என் தண்டு கைலிக்குள் சீறியது. அவள் குரலில் பயம் தெரிந்தது. ‘ஏய் என்னடா இந்த நேரத்துல பேசனும்னு சொன்ன? என்ன விஷயம் சொல்லு’ ‘நீ எங்க இருந்து பேசுற? அவர் பக்கத்துல இல்லயா?’ ‘ஆமா. அவர் பக்கத்துல இருந்தா பேசுவாங்க? நான் பாத் ரூம்ல இருந்து பேசுறேன். என்ன சீக்கிரம் சொல்லு’ ‘ஒன்னு சொன்னா தப்பா நினக்க மாட்டியே?’ ‘என்ன சொல்லுப்பா’ ‘நேத்து வரைக்கும் நீ சொன்ன மாதிரி நல்ல பிரண்டா தான் உன்னை நெனச்சேன். ஆனா இன்னைக்கு என்னமோ தெரியல. உன்னை எனக்கு ரொம்ப பிடிச்சிருக்கு.’ ‘வாட்.. என்னடா சொல்ற?’ ‘ரியலி ஐ லவ் யூ சோ மச்.’ ‘ஏய் சிவா என்ன இது. இந்த நேரத்துல நீ பேசனும்னு சொன்னப்பவே நெனச்சேன். வேணாம்.. இது ரொம்ப தப்பு. நான் ஏற்கனவே உன்கிட்ட சொல்லிட்டேன். நாம நல்ல பிரன்ட்சா இருப்போம்னு.’ ‘நானும் அப்படி இருக்கத்தான் நெனச்சேன். ஆனா என்னால முடியல. தெனமும் உன் நினைவுதான் வருது. சரியா தூங்க கூட முடியல தெரியுமா? என்னைப் புரிஞ்சுக்கோ.. ப்ளீஸ்..’ ‘ஐயோ.. சிவா உன் பீலிங்ஸ் எனக்குப் புரியுது. பட் என் நிலைமையைப் புரிஞ்சுக்கோ.. நான் இப்படி நைட்ல உன்கூட யாருக்கும் தெரியாம பேசிட்டு இருக்குறதே என் குடும்பத்துக்கு செய்ற பெரிய துரோகம். ப்ளீஸ்.. போனை வை.’ ‘ஏய் மாலதி.. இருடி.. போகாத.’ ‘என்ன சொல்லு.. உண்மைய சொல்லனும்னா நீ ரொம்ப நாளுக்கப்புறம் இப்பதான் என்னை டி போட்டு பேசுற. சந்தோசமா இருக்கு. இருந்தாலும் நாம பண்றது தப்பு. வேணாம் போதும். நான் போறேன்.’ ‘ஏய் ஏய்.. இரு மாலதி.. ஒரு நிமிஷம்..’ ‘என்ன சொல்லு.. எனக்கு ரொம்ப பயமா இருக்கு சிவா.. யாராவது வந்தா அவ்வளவுதான். சீக்கிரம் சொல்லு..’ ‘நான் ஒன்னு கேப்பேன். தப்ப நினைக்க கூடாது.’ ‘சொல்லு. என்ன?’ ‘எனக்கு ஒரு ஆசை. அதை நீ நிறைவேத்தனும்.’ ‘அவருக்கு துரோகம் பண்ற மாதிரி எதையும் கேக்காத. கண்டிப்பா செய்ய மாட்டேன்.’ ‘ம்ம்ம்.’ ‘என்ன சொல்லு’ ‘கோபப் படக்கூடாது’ ‘சரி சொல்லுடா’ ‘எனக்கு உன் தொப்புளை பாக்கனும்.’ ‘ஏய்.. ச்சீ.. இதென்ன ஆசை..’ ‘ஆமாண்டி.. நான் இதுவரை பார்த்ததே இல்ல. நீ லோ ஹிப் கட்டுறதும் இல்ல. ஒரே ஒரு தடவ மட்டும் பாக்கனும்.’ ‘சீ போடா.. அதெல்லாம் முடியாது.’ ‘ப்ளீஸ் டி அதுக்கப்புறம் நான் எதுவும் கேக்க மாட்டேன். எனக்காக ப்ளீஸ்..’ ‘ஏய். என்னடா இது.. இப்படி எல்லாம் கேக்குற’ ‘எனக்காக இது கூட செய்யக் கூடாதா மாலதி?’ ‘சரி சொல்லு.. நான் என்ன செய்யனும்?’ ‘நாளைக்கு நான் வீட்டுக்கு வரும் போது நீ இந்த ஆசைய நிறைவேத்தனும்.’ ‘எப்படிடா?’ ‘அதெல்லாம் எனக்கு தெரியாது.. ப்ளீஸ்.’ ‘சரி உனக்காக டிரை பண்றேன். நாளைக்கு வா பாக்கலாம்.’ ‘ஓ தேங்ஸ் மாலதி..’ ‘சரி வெச்சுடறேன். நீ போய் தூங்கு. பை’ ‘ஓகே மாலு.. பை’ போனை கட் செய்தாள். எனக்கு அவள் கிசுகிசுப்பான குரலில் புருஷனுக்குத் தெரியாமல் ரகசியமாய் பேசியதில் எனக்கு தாறுமாறாய் விறைத்திருந்தது. அவளை நினைத்து அதைப் பிடித்து உருவி விடத் தொடங்கினேன். அடுத்த நாள் மாலை ஆபிசிலிருந்து மாலதியின் வீட்டுக்குச் சென்றேன். கவுசல்யா பெட்ரூமில் படித்துக் கொண்டிருந்தாள். ஆர்த்தி ஹாலில் உட்கார்ந்து டிவி பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள். வீட்டில் எப்போதும் நைட்டியில் இருக்கும் மாலதி அன்று அழகான மெரூன் நிற சேலை, மஞ்சள் நிற பிளவுசில் இருந்தாள். என்னைப் பார்த்ததும் சிரித்தாள். அவள் சிரிப்பில் லேசான வெட்கமும் சிறிது பதட்டமும் தெரிந்தது. என்னை உட்காரச் சொல்லிவிட்டு காபி போடச் சென்றாள். பின்னால் அவளுடைய இடுப்புப் பகுதி வழக்கத்துக்கு மாறாக சற்று அதிகமாய்த் தென்பட்டது. சிவந்த இடுப்பில் தெரிந்த கவர்ச்சியான மடிப்புகளை ரசித்தேன். சேலை சற்று இறுக்கமாக இருந்ததால் குண்டி அசைவுகள் என்னை இழுத்தன. கட்டுப்படுத்தி உட்கார்ந்திருந்தேன். திரும்பி வந்து காபியை கொடுத்து விட்டு ஆர்த்தியுடன் சேர்ந்து டிவி பார்க்கத் தொடங்கினாள். நான் பார்வையால் கெஞ்சினேன். அவள் வெட்கத்துடன் சிரித்தாள். பின்னர் எழுந்து சென்று டைனிங் டேபிளை ஒழுங்கு செய்தாள். நான் உட்கார்ந்த இடத்திலிருந்து டைனிங் டேபிள் நன்றாகத் தெரியும். அப்பொழுதுதான் கவனித்தேன். சேலையை சற்று இறக்கிக் கட்டியிருந்தாள். அவளுடைய கவர்ச்சியான இடுப்பில் தெரிந்த அந்த அழகான தொப்புள். எனக்கு உடம்பு சிலிர்த்தது. இன்னும் கொஞ்சம் பக்கத்தில் பார்க்க வேண்டும் போல் இருந்தது. நான் தண்ணீர் கேட்டுக் கொண்டே அவள் பக்கத்தில் சென்றேன். அவள் பதறினாள். நான் டைனிங் டேபிளில் இருந்த கிளாசில் தண்ணீர் ஊற்றிக் குடித்தேன். குடித்துவிட்டு அவளிடம் மெதுவான குரலில் சொன்னேன் ‘ரொம்ப நல்லாயிருக்கு.’ அவள் வெட்கத்துடன் தலையை குனிந்தாள். பின்னர் லேசாக நிமிர்ந்து ‘போதுமா?’ என்றாள். நான் ‘இன்னும் கொஞ்சம் குளோசா பாக்கனும் ப்ளீஸ்..’ என்றேன். அவள் வெட்கத்துடன் ‘சீ பொறுக்கி.. போ’ என்று திரும்பி கிச்சனுக்குள் சென்றாள். நான் மீண்டும் சோபாவில் வந்து உட்கார்ந்தேன். அவள் சிறிது நேரம் கழித்து வந்தாள். சோபா அருகே உள்ள அலமாரியில் எதையோ எடுக்க வருபவள் போல் என் அருகில் வந்தாள். பின்னர் மேல் செல்பில் உள்ள புத்தகத்தை கையைத் தூக்கி எடுத்தாள். அதை நான் எதிர்பார்க்கவே இல்லை. என் கண்களுக்கு மிக அருகில் அவளுடைய மெலிதான கவர்ச்சியான தொப்பையும் அதன் நடுவில் குழிந்த அழகான தொப்புளும் அற்புதக் காட்சி தந்தன.

அவள் என்னைப் பார்ப்பதையே தவிர்த்து சில நிமிடங்கள் போலியாக எதையோ தேடியபடி என் ஆசையை நிறைவேற்றிக் கொண்டிருந்தாள். மெலிதான இருண்ட அந்த ஆழமான தொப்புளில் என் கண்கள் நுழைந்து மேய்ந்தன. தொப்புளின் கீழ் தெரிந்த மெல்லிய மயிர்க்கற்றைகள் என் கைகளை இழுத்தன. என் தண்டு ஜட்டிக்குள் முட்டிக்கொண்டு விடுதலை கோரியது. அப்படியே அவளுடைய இடுப்பை வளைத்து இழுத்து அந்தத் தொப்புளில் ஆழமாய் முத்தமிட்டுச் சுவைக்க வேண்டும் போலிருந்தது. அவள் என்னைப் பார்த்து லேசாய் தலையை அசைத்து போதுமா என்று கண்களாலேயே கேட்டாள். நான் லேசான குறும்புப் பார்வையுடன் அவளுடைய தொப்புளைப் பார்த்துப் பின்னர் அவளைப் பார்த்து என் நாக்கை நீட்டி நுனிநாக்கினால் மேலுதட்டை தடவினேன். அவள் சட்டென்று என்னை முறைத்து சேலையை இழுத்து இடுப்பை மறைத்து கதவருகே சென்று நின்றுகொண்டு டிவியைப் பார்த்தாள். அவள் கன்னம் வெட்கத்தால் சிவந்திருந்தது. நான் அவளைத் தாண்டி மீண்டும் டைனிங் டேபிளில் சென்று தண்ணீர் டம்ளரை எடுத்தேன். அவள் பக்கத்தில் வந்து அதுல தண்ணி இல்ல. ‘நீ உக்காரு. நான் கொண்டு வரேன்’ என்று உள்ளே சென்று ஜக்கில் தண்ணி கொண்டு வந்தாள். பின்னர் என் பக்கத்தில் நின்று டம்ளரை ஒரு கையில் பிடித்து இன்னொரு கையைத் தூக்கி ஜக்கிலிருந்து தண்ணீர் ஊற்றினாள். என் பக்கத்தில் மீண்டும் தொப்புள் தரிசனம். இந்த முறை சற்று தைரியத்துடன் அவள் பக்கத்தில் இருந்த சேரில் வைத்திருந்த என் கையை நீட்டினேன். இடுப்பருகே சென்றதும் ஆள்காட்டி விரலை நீட்டினேன். அவள் அதைக் கவனிக்கவில்லை. என் குறி தப்பவில்லை. என் விரல் சரியாக அவள் தொப்புளில் நுழைந்தது. சட்டென்று பதறி பின்னால் நகரப் பார்த்தாள். ஆனால் பின்னால் சுவர் இருந்ததால் நகர முடியாமல் நின்றாள். திரும்ப எத்தனித்தாள். நான் பார்வையால் கெஞ்சினேன். சத்தம் வராமல் வாயை மட்டும் அசைத்து ‘ப்ளீஸ்’ என்றேன். அவள் தலையைக் குனிந்து கொண்டு அப்படியே நின்றாள். ஆர்த்தி டிவியில் மூழ்கிப் போயிருந்தாள். என் விரல் முன்னேறியது. அவளுடைய தொப்புள் குழிக்குள் சென்று நிமிண்டியது. நான் அவளைப் பார்த்தேன். அவள் ‘போதும் ப்ளீஸ்’ என்று பார்வையால் கெஞ்சினாள். என் விரல் பாதிக்கு மேல் உள்ளே சென்றிருந்தது. மெதுவாய் தொப்புளைச் சுற்றி வருடினேன். அங்கிருந்த மயிர்க்கால்கள் சிலிர்த்துப் போய் குத்திட்டு நின்றன. உடல் வெதுவெதுப்பாக இருந்தது. சேலை விலகியிருந்தது. அவளுடைய இடப்பக்க மாங்கனி ஜாக்கெட்டுக்குள் புடைத்துக்கொண்டு நின்றது. பிராவைத் தாண்டி அவளுடைய காம்பின் விரைப்பு லேசாகத் தென்பட்டது. நான் கண்களாலேயே அதைக் கடித்தேன். அவள் வெட்கத்துடன் சேலையை இழுத்து மூடினாள். பின்னர் மெதுவாகக் குனிந்து எனக்கு மட்டும் கேட்கும் குரலில் ‘போதும்.. கையை எடு’ என்றாள். நான் எடுக்கவில்லை. வேறுவழியின்றி அவளாகவே பக்கவாட்டில் நகர்ந்து என் விரலிடமிருந்து தொப்புளை விடுவித்துக் கொண்டாள். கிச்சனுக்குச் சென்றவள் இரண்டு நிமிடம் கழித்து திரும்பி வந்தாள். சேலையை வழக்கம் போல் தொப்புள் தெரியாமல் கட்டிக் கொண்டிருந்தாள். நான் கிளம்பினேன். வாசலருகே வந்து பை சொன்னாள். நான் அவள் கண்களை ஊடுருவிப் பார்த்தேன். ‘தேங்ஸ்’ என்றேன். உடனே அவள் கன்னத்தில் வெட்கமாய் ஒரு புன்முறுவல் பூத்தது. என் கண்களைப் பார்க்காமல் மெதுவாய் கேட்டாள். ‘போதுமா? ஆசை தீந்துச்சா?’ ‘உண்மைய சொல்லவா பொய் சொல்லவா?’ ‘உண்மைய சொல்லுடா’ ‘இப்பதான் உன் மேல ஆசை கொழுந்துவிட்டு எரியுதுடி’ ‘அடப்பாவி..’ என்று என்னை நிமிர்ந்து பார்த்தாள். அந்தப் பார்வையில் வெட்கமும் மிரட்சியும் கலந்து தெரிந்தன. மாலதி வீட்டிலிருந்து கிளம்பிய நான் சில வேலைகளாய் வெளியில் அலைந்து விட்டு வீட்டுக்குச் சென்றேன். சாப்பிட்டுவிட்டு அசதியில் 11 மணிக்கெல்லாம் தூங்கிவிட்டேன். இரண்டு மணி வாக்கில் எழுந்து பாத்ரூம் போய்விட்டு வந்து படுத்தேன். மொபைலை எடுத்துப் பார்த்தேன். மாலதியிடமிருந்து மெசேஜ் வந்திருந்தது. எனக்கு ஆச்சரியமாயிருந்தது. நள்ளிரவில் நான்தான் அவளுக்கு முதலில் மெசேஜ் அனுப்புவேன். இன்று அவளே பனிரண்டு மணிக்கு மேல் மெசேஜ் அனுப்பியிருந்தாள். நான்தான் தூக்கத்தில் பார்க்காமல் விட்டுவிட்டேன். அவள் அனுப்பியது: ‘தூங்கிட்டியா சிவா.’ எனக்கு மகிழ்ச்சியாகவும் இருந்தது. அவளாகவே நடு ராத்திரியில் எனக்கு மெசேஜ் அனுப்பியிருக்கிறாளே என்று. ஆனால் ரிப்ளை பண்ணலாமா என்று குழப்பமாயிருந்தது. இரண்டு மணிக்கு மேலாகிவிட்டது. தூங்கியிருப்பாள் என்று எண்ணி தயங்கினேன். இருந்தாலும் அனுப்பினேன். ‘சாரி மாலதி. நல்லா தூங்கிட்டேன். கொஞ்சம் அலைச்சல். அதான் அசதியில படுத்துட்டேன். நீ நல்லா தூங்கு. குட்நைட்.’ ஒரு நப்பாசையுடன் காத்திருந்தேன். சிறிது நேரம் கழித்து மெசேஜ் வந்தது. எனக்கு இன்ப அதிர்ச்சி. இன்னுமா இவள் தூங்கவில்லை.?

அவள் அனுப்பியிருந்த செய்தி: ‘இட்ஸ் ஓகேடா..’ உடனே ரிப்ளை செய்தேன். ‘ஏய் மாலதி இன்னும் தூங்கலையா?’ ‘இல்ல. நைட் சாப்பிட்டு நல்லா தூங்கிட்டேன். பதினோரு மணிக்கு மேல முழிச்சுட்டேன். தூக்கமே வரல. அவரும் வீட்ல இல்ல. ஆபீஸ் வேலையா வெளிய போறேன். வர லேட்டாகும்னு போன் பண்ணினார். சும்மா டிவி பாத்துகிட்டு இருந்துட்டு இப்பதான் படுத்தேன். அதுக்குள்ள நீ மெசேஜ் அனுப்பிட்ட.’ ‘ஓ.. அவரு எப்ப வருவாரு?’ ‘மார்னிங் 5 ஆகும்னு நெனக்கிறேன்.’ ‘ம்ம்.. தூக்கம் வருதா?’ ‘இல்ல.. உனக்கு வந்தா தூங்கு’ ‘இல்லடி. எனக்கு தூக்கம் வரல.. நீ பேசு.’ ‘என்ன பேச?’ ‘பாப்பா ரெண்டு பேரும் என்ன செய்ராளுக’ ‘அவளுக தூங்குறாளுக.. நான் அவளுக ரூம்ல தான் படுத்திருக்கேன்.’ ‘ம்ம்.. மாலதி..’ ‘என்ன?’ ‘எனக்கு பாக்கனும் போல இருக்கு’ ‘என்ன பாக்கனும்?’ ‘உன்னோட தொப்புளை’ ‘ச்சீ.. போடா..’ ‘நெஜமாத்தாண்டி. கண்ணுக்குள்ளயே இருக்குடி.’ ‘ஏய்ய்.. போ. அதான் நல்லா பாத்துட்டியே அப்புறம் என்ன? போய் தூங்கு’ ‘இப்ப பாக்கனும் போல இருக்குடி..’ ‘ஏய். சும்மா இரு சிவா’ ‘ஏண்டி?’ ‘வேணாம் சிவா. நாம மறுபடியும் தப்பு பண்றோம்னு தோணுது.’ ‘இத பாருடி. நான் எப்பவும் ஒரே மாதிரிதான் இருக்கேன். நீதான் ஒவ்வொரு நாளும் ஒவ்வொரு மாதிரி இருக்க.’ ‘அப்படியெல்லாம் இல்ல. நான் ஒரே மாதிரிதான் இருக்கேன்.’ ‘சரி. அப்படீனா ஒன்னு சொல்லு’ ‘என்ன?’ ‘இவ்வளவு நாள் நாம வெறும் பிரண்ட்சா பழகினோம். இதுல ஒரு தடவ கூட என் மேல உனக்கு செக்சுவல் பீலிங் வரலயா?’ ‘ஏய் சும்மா இரு. இப்படி எல்லாம் என்கிட்ட கேக்காத’ ‘சொல்லுடி.’ ‘எனக்கு தெரியாது’ ‘நடிக்காதடி சொல்லு..’ ‘ஏன் கோபப்படுற? என்னால எதுவும் சொல்ல முடியாது. விடு ப்ளீஸ்’ ‘அப்படியெல்லாம் விட முடியாது. சொல்லு’ ‘ஐயோ சிவா.. என்ன ஆச்சு