Manaivi Thozhi Kooda Sex Pannum Tamil Sex Stories – போன வாரம் ஒரு நாள், என் மனைவியின் தோழி வனிதா என் வீட்டிற்கு வந்திருந்தாள். அவள் கிளம்பியபோது மணி மாலை ஏழாகிவிட்டது. என் மனைவி, “ஏங்க, இப்போது பஸ்ஸில் கூட்டம் ரொம்ப ஜாஸ்தியா இருக்கும். நீங்க வேணா இவளை காரில் அவள் வீட்டில் கொண்டு விட்டு விடறீங்களா?” என்றாள்.
வனிதாவின் வீடு என் வீட்டிலிருந்து ஒரு எட்டு கிலோ மீட்டர் இருக்கும். எனக்கும் அவள் வீடு தெரியும் என்பதால், “அதற்கென்ன, செய்கிறேன்.” என்றேன். அப்போது தெரியாது, ஒரு முற்றிலும் புதிய அனுபவம் கிடைக்கப் போகிறது என்று.
காரை எடுத்தேன். வனிதா, முன் சீட்டில் எனக்குப் பக்கத்தில் அமர்ந்து கொண்டாள். ரோட்டில் ட்ராஃபிக் அதிகம் இருந்ததால், மெதுவாகவே சென்றோம். ஏதேதோ பேசிக் கொண்டே சென்றோம். ஒரு நான்கு கிலோ மேட்டர் சென்றதும், போக்குவரத்தின் காரணமாக, கார் முற்றிலும் நின்று விட்டது. ஐந்து நிமிடம், பத்து நிமிடம் ஆகியும், எந்த வண்டியும் நகர வில்லை.
இப்போதுதான் ஒன்று கவனித்தேன். கலகலவென்று பேசிக் கொண்டு வந்த வனிதா, இப்போது ஒன்றுமே பேச வில்லை. அது மட்டுமல்ல, முகத்தில் ஒரு வித பதட்டம் காணப் பட்டது.
“என்ன ஆச்சு, ஒன்றும் பேச்சையே காணோம்?” என்றேன்.
“ச்சு, ஒன்றுமில்லை.”
“இல்லை, இவ்வளவு நேரம் பேசிக்கொண்டு வந்தாய். இப்போது சத்தத்தையே காணோமே?”
“அதான் ஒன்றுமில்லை என்றேனே?”
சிறிது நேரம் சென்றது. கார் இன்னும் கொஞ்சம் கூட நகரவில்லை. அவள் முகத்தில் இன்னும் டென்ஷன் அதிகமானது.
“என்ன ஆச்சு? என்னிடம் சொல்லக் கூடாத விஷயம் என்றால் சொல்ல வேண்டாம்.”
“ச்சீ, அப்படி ஏதுமில்லை. ஒரு தர்ம சங்கடமான விஷயம். உங்களிடத்தில் எப்படிச் சொல்வது என்று தெரியவில்லை.”
“சும்மா சொல்லு. நான் ஏதாவது செய்ய முடியுமானால் செய்கிறேன். அட் லீஸ்ட் சொன்னால் கொஞ்சம் உனக்கு ஆறுதல் கிடைக்கும்.”
“அட, அப்படி ஸீரியஸான விஷயமெல்லாம் இல்லை. அவசரமாக பாத்ரூம் போகவேண்டும். கிளம்புவதற்கு முன்னால் பாத்ரூம் போகவேண்டுமென்று நினத்தேன். அத்ற்குள் கிளம்பிவிட்டதால் பாத்ரூம் போக முடியவில்லை.. மத்தியானம் என் வீட்டில் கிளம்புவதற்கு முன்னால் போனதுதான்.”
“அட, இவ்வளவுதானா விஷயம். ஆத்திரத்தை அடக்கினாலும் ‘அதை’ அடக்கக் கூடாது என்பார்கள்.” என்று சிரித்தேன்.
“நீங்கள் சிரிக்கிறீர்கள், எனக்கோ அவசரமாக வருகிறது. என்ன செய்வதென்றே புரியவில்லை.” இந்த ட்ராஃபிக்கில் வீடு போய்ச் சேர இன்னும் ஒரு மணி நேரம் ஆகும் போல இருக்கிறது. நீங்கள் ஏதாவது ஐடியா சொல்வீர்கள் என்று பார்த்தால், கேலி செய்கிறீர்களே?”
“ஐடியாவுக்கென்ன, கை வசம் இருக்கிறது. ஆனால் நீங்கள் கோச்சுக்குவீங்களோன்னு பயமாவும் இருக்கு.”
“அப்படியா? சொல்லுங்க. நீங்கள் என்ன சொன்னாலும் செய்யறேன்.”
“இந்தக் காரிலே ஒரு தண்ணீர் பாட்டில் இருக்கு. அது காலியாகத்தான் இருக்கு. அதிலே ஒண்ணுக்குப் போயிடு. உன் வீட்டுக்குப் போய் அதைக் கொட்டிடலாம்.”
“அய்யய்யே. என்ன நீங்க ஐடியா கேட்ட இப்படிச் சொல்றீங்க?”
“எனக்குத் தோணின ஐடியாவைச் சொன்னேன். கேட்டால் சரி. நான் கூட இதைச் சில சமயம் செஞ்சிருக்கேன்.”
“அது சரி, உங்க கேஸ் வேறே. உங்களுக்குக் குஞ்சு ட்யூப் மாதிரி இருக்கும். பாட்டில் உள்ளே விட்டுக்கலாம். எங்களுக்கு அப்படியா?”
“அப்படி இல்லை. இந்த பாட்டிலில் ஓட்டை கொஞ்சம் பெரிசு. அதனால் உங்கள் இதுக்கு நேரே மூடினாப்பல பிடிச்சுக்கலாம்.”
அவள் களுக் கெனச் சிரித்தாள்.
“எதுக்கு நேரே?”
“அதாங்க மூத்திரம் வருதே அதுக்கு நேரேதான்.”
“அதாவது…”
“உங்க கூதியைச் சொன்னேன்.”
“அட, உங்களுக்கு இப்படிப் பச்சை பச்சையாகக் கூடப் பேச வருமா?”
“இதென்ன, இதுக்கு மேலேயும் பேசுவேன்.”
“அதென்ன, அதுக்கு மேலேயும், அப்புறம் கீழேயும்?”
“ நான் ஓக்கும்போது பேசுறதைக் கேக்கணுமே நீ?”
“ஐய்ய்யோ, போதுமடா சாமி. இதோட நிறுத்திக்குங்க. ஆனா அந்த பாட்டிலில் இன்னொரு பிரச்னை இருக்குதே?”
“சொல்லு.”
“இந்தக் காரில் இடம் ரொம்பக் கொஞ்சமா இருக்கு. நானோ ஜட்டி போட்டுண்டு இருக்கேன். குனிந்து ஜட்டியைக் கழட்டுற அளவுக்கு
முன்னால் இடம் இல்லையே.”
“அது ஒண்ணும் பிரச்னை இல்லை. நீ புடவையைத் தூக்கி, ஜட்டியைக் கீழே இறக்கு. நான் கால் வழியாக எடுத்துடறேன்.”
“சீய், ஆளைப் பாரு, அங்கே வேடிக்கை பார்க்கவா? ஏற்கெனவே எனக்கு அவசரமா வருது.”
“அப்போ நீ ஜட்டியைக் கழட்டு. நான் பாட்டிலைப் பிடிச்சுக்கறேன்.”
“ஏதோ பண்ணுங்க. அந்த பாட்டிலை எடுங்க.”
நான் என் ஸீட் கதவில் சொருகி இருந்த தண்ணீர் பாட்டிலை எடுத்தேன். அதில் பாதிக்குத் தண்ணீர் இருந்தது. பின்னாலிருந்து இன்னொரு பாட்டிலை எடுத்து இதில் இருந்த தண்ணீரை அதில் காலி செய்தேன். பிறகு நான் மூடியை வைத்துக் கொண்டு பாட்டிலை அவளிடம் நீட்டினேன்.
அவள் புடவையைத் தூக்கினாள். பிறகு ஜட்டியைக் கீழே இழுத்தாள். நான் அவள் பக்கம் குனிந்து, அவள் காலில் இருந்து ஜட்டியைக் கழற்றினேன். அதைப் பின் ஸீட்டில் வீசினேன்.
இப்போது அவள் புடவையைத் தூக்கி விட்டு பாட்டிலைப் புடவைக்குக் கீழே கொண்டு போனாள். ஆனால் புடவை இப்படிப் பிடித்தால் அப்படி பாட்டில் மேலே விழுந்தது. அப்படிப் பிடித்தால் இப்படி விழுந்தது.
“ஐய்யயோ. என்ன பண்றது, புடவையை ரெண்டு கையாலும்தான் ரெண்டு பக்கமும் பிடிக்கணும் போல் இருக்கு. அப்புறம் என்னால் பாட்டில் சரியாக இருக்கான்னு பார்க்கவும் முடியலே.”
மேலும் செய்திகள் கிராமத்து மனைவி
“பின்னே என்ன செய்யலாங்கிறே?”
“நீங்க சொன்னதைத்தான் செய்யணும் போலிருக்கு. நான் புடவையை பிடிச்சுக்கறேன். நீங்க பாட்டிலைப் பிடிங்க. நீங்கதான் முன்னேயே செஞ்சிருக்கேன்னு சொன்னீங்களே?”
“நீ சொன்னால் செய்யறேன். அப்புறம் கை இங்கே பட்ட்து, கால் அங்கே பட்டதுன்னு குறை சொல்லக் கூடாது.”
“ஐயா சாமி, நான் ஒண்ணும் சொல்லலைடா சாமி. கொஞ்சம் ஹெல்ப் பண்ணுங்க.”
“அவள் கூட “இப்படித்தான் மூடு வந்து விட்டால் டா போட்டுக் கூப்பிடுவாள்.”
“ஐயய்யோ, நான் அந்த அர்த்தத்தில் சொல்லலை.”
“எனக்குத் தெரியும். சும்மா கிண்டலுக்குச் சொன்னேன். இப்போ காரியத்தில் இறங்குவோமா? புடவையைத் தூக்கிக்கோ.”
அவள் புடவையை இரண்டு கைகளாலும் தூக்கிப் பிடித்துக் கொண்டாள். இப்போது நான் பாட்டிலைக் கையில் எடுத்துக் கொண்டு அவள் முன்னால் குனிந்தேன்.
“அங்கே என்ன செய்றீங்க? ஏன் எட்டிப் பார்க்கறீங்க?”
“என்ன, பாட்டிலைச் சரியாக அதன் எதிரே பிடிக்க வேண்டாமா?”
“சரி, என்னவோ செய்யுங்க.”
நான் கீழே சென்று பார்த்தபோது ஒரே அதிர்ச்சியாகிவிட்டது. அவளுக்குக் கீழே ஒரே இருட்டாக இருந்தது. வெளியிலும் நன்றாக் இருட்டி விட்டதால் ஒன்றும் தெரியவில்லை.
“ஒன்றுமே தெரியவில்லையே” என்றவாறு, என் மொபைல் ஃபோனை எடுத்து டார்ச்சை ஆன் செய்தேன்.
“ஐய்யயோ? இப்போ என்ன செய்றீங்க?”
“சும்மா கத்தாதே. எது எங்கே இருக்கு என்று பார்த்தால்தானே பாட்டிலை ஒழுங்காகப் பிடிக்க முடியும்.?” என்று டார்ச்சை அவள் கூதியில் காட்டினேன். இப்போது மேலும் அதிர்ச்சியானது.
அவள் புண்டை முழுவதும் ஒரே மயிர்க்காடாக இருந்தது. ஒரே கறுப்பாக இருந்தது.
“இரு. கொஞ்சம் பார்த்துக்கறேன்.” என்றவாறு இரண்டு விரல்களால் அவள் புண்டை உதடுகளைப் பிரித்தேன். இப்போது அவள் கூதியின் ஓட்டை பளபளவென்று மின்னியது. அதற்குச் சற்று மேலே அவள் மூத்திர ஓட்டையும் தெரிந்தது. அதற்கும் சற்று மேலே அவள் மதன மேடை (க்ளிட்டாரிஸ்) அப்பம் போல உப்பிக் காட்சி அளித்தது.
இதையெல்லாம் பார்த்த்தும், எனக்கு நன்றாக நட்டுக் கொண்டது. இப்போது பாட்டிலை அவள் கூதியையும் மூத்திரக் குழாயையும் மூடினாற்போல் பிடித்துக் கொண்டேன்.
“ம்ம்.. இப்போது நான் ரெடி. நீ ஆரம்பி.”
“நீங்கள் பண்ணின கலாட்டாவில் எனக்கு மூச்சாவே வரவில்லை. பேசாமல் பாட்டிலை எடுத்து விட்டு உட்காருங்கள். வீட்டிற்குப் போய்ப் பார்த்துக் கொள்ளலாம்.”
“அடப் பாவமே. ஸாரி. ஆத்திரத்தை அடக்கினாலும் மூத்திரத்தை அடக்க்க் கூடாது என்று சொல்வார்கள். பரவாயில்லை. போய் விடு.”
“எனக்குதான் வரவில்லை என்று சொல்கிறேனே.”
“நான் வேண்டுமானால் ஹெல்ப் பண்ணட்டுமா?”
“சீ இதற்கு எல்லாமா ஹெல்ப் பண்ணுவார்கள். சரி, நான் சரி என்றால் என்ன ஹெல்ப் பண்ணுவீர்கள்? சும்மா தெரிஞ்சுக்கத்தான். நீங்க சொன்னப்புறம் ஹெல்ப் வேண்டுமா வேணாமான்னு முடிவு பண்ணிக்கறேன்.”
